Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Пӗр тусӗнчен кивҫен ыйтать, теприн патне чупса каҫать — пурте кутӑн ҫаврӑнса тӑраҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Ял тавра кашкӑрсем ҫӳреҫҫӗ // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

— Ну, кум, каласа пар ӗнтӗ, кам патӗнче ӗҫлетӗн тата хӑш хулана ҫити илсе каяҫҫӗ сире? — сӑмах пуҫарас шутпа ыйтрӗ Микула тусӗнчен.

Куҫарса пулӑш

III // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

— Эсӗ ӑҫтан пӗлетӗн ҫак. — тӗлӗнет тусӗнчен Ванюк.

Куҫарса пулӑш

Чул вӑрттӑнлӑхӗ // Михаил Сунтал. Сунтал Михаил. Ҫӑтмах. Фантастикӑллӑ повесть. Шупашкар, 2009. — 120 с.

Тусӗнчен уйрӑлсан та килне кӗмерӗ вӑл.

Куҫарса пулӑш

Славик // Юрий Скворцов. Скворцов, Ю. И. Ҫул юлташӗ: калавсемпе кӗске повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1975. — 184 с. — 56–82 с.

Тарас тепӗр саманта ун патӗнчен каймарӗ: юлташӗнчен, вилекен тусӗнчен, урӑх пӗр сӑмах та илтеймерӗ.

Куҫарса пулӑш

Хыпарсӑр мар // Сергей Юшков. Юшков С. П. Кӗрен кӳлӗсем: повеҫпе калавсем — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1975. — 112 с. — 86–93 с.

— Шухӑшла-ха, Арон, мӗн тери телей, пур енчен те пирӗннисем килеҫҫӗ! — хумханса каларӗ Цэрнэ мастер; вӑл хӑйӗн тусӗнчен юлас мар тесе хӑвӑртрах утма тӑрӑшрӗ, унтан та маларах иртрӗ.

— Подумай, какое счастье, Арон, отовсюду идут наши! — взволнованно говорил мастер Цэрнэ, стараясь не отстать от приятеля и даже опережая его.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

— Хора ползан та, хороша, — терӗ Таня чӑвашла, тусӗнчен илтнӗ пек, вара каллех иккӗшӗ те ахӑлтатса кулса ячӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Йывӑр ҫулсем // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 3–57 с.

— Халь кайнӑ-и вӑл казаксем? — ыйтрӗ сармӑс тусӗнчен Ятламас.

Куҫарса пулӑш

10. Ҫухалнӑ ҫынсем // Куҫма Турхан. Турхан К. С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: Истори романӗ. Иккӗмӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 559 с.

Ахтупай тӑршшӗпе хӑйӗн тусӗнчен, Северьянран, тӑрӑхларӗ.

Куҫарса пулӑш

14. Ҫӳллӗ иккен Хусан хӳмисем // Куҫма Турхан. Турхан К. С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: Истори романӗ. Иккӗмӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 559 с.

Булат Ширин хӑй аслӑ княҫа ҫеҫ мар, боярсене те тӗплӗ пӗлнине систерсе вӗсен сывлӑхӗ, ачи-пӑчи ҫинчен ыйтса тӗпчерӗ, хӑйӗн тахҫанхи тусӗнчен именмесӗр боярсене май килнӗ таран хак парса тухрӗ.

Куҫарса пулӑш

1. Тата тепӗр Гирей // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн Джесси ӗшеннине туйрӗ те куҫӗсене хупса минтерсем ҫине лаштах выртрӗ, Каллех куҫӗсене уҫрӗ те — питӗнче тимлӗхпе аптӑрав тата эрлӗк ӳкерӗннӗ, ҫавӑнпа та Ева тусӗнчен мӗн те-тер ыратни-ыратманнине ыйтрӗ.

После этого Джесси почувствовала усталость и откинулась на подушки, закрыв глаза, Когда она снова открыла их, ее лицо было так серьезно, так полно недоумения и досады, что Ева спросила, не чувствует ли она болей.

XIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

— Тасалчӗ-и лешӗ? — ыйтрӗ Мерседес хӗр тусӗнчен.

— Убрался этот? — сказала Мерседес подруге.

XI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Ҫав хушӑра инҫетри вӑрмансемпе тусӗнчен иртсе Ҫурҫӗр Ҫырма масарӗ патне ҫуркуннен янкӑр уҫӑ ирӗ йӑпшӑнса-ҫывхарса килет; унӑн йӑпшӑнӑвӗ — юратакан хӗр савнӑ ҫыннин тӑнлавӗнчен перӗнсе, пӑхӑнуллӑ ҫӳҫ ӑшӗнче — пуҫне ӑшӑтса, куҫӗсене кулӑпа ҫиҫтерсе, пуҫне вара сасӑсӑр сывлӑх сунӑм вӑхӑтӗнче хускалмасӑр тӑма хушса ҫепӗҫ пӳрнесем куҫнӑ евӗр.

Тем временем ясное утро весны подбиралось, минуя далекие леса и горы, к кладбищу Северного Ручья, так же тихо и ласково, как нежные пальцы любимой, коснувшись виска друга, пробираются в глубь покорных волос, грея голову, заставляя глаза смеяться, а голове приказывая быть неподвижной, пока длится безмолвный привет.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Калюк ҫывӑхӗнче пулас тесен, пысӑк шанчӑка кӗмелле, — терӗ Крапивин ҫамрӑк тусӗнчен нимӗн те пытармасӑр.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Мӗн пӑшӑрханатӑн вара эс? — тӗлӗнчӗ Саша тусӗнчен.

Куҫарса пулӑш

Юрий // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 100–133 c.

Пулемётчик шӑпах Ленька хӑйӗн тусӗнчен уйрӑлнӑ тӗлте лӑпчӑнса выртать иккен.

Пулеметчик лежал как раз там, где Ленька расстался с ребятами.

XI сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Ҫак йӗпе сӑмсаран, йытӑ ҫуринчен, Рыжова Нинӑн тусӗнчен, хӑраса тӑма халиччен тӑшмансемпе тӗл пулман-и вӑл?..

Подумаешь, не видела она врагов, что так заметалась перед этим сопляком, перед этим щенком, перед дружком Нинки Рыжовой…

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

— Эсӗ задача турӑн-и? — ыйтрӗ Кэукай тусӗнчен.

— Ты задачу сделал? — спросил Кэукай друга.

Переменӑри хирӗҫӳ // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Эсӗ мӗнле шутлатӑн, Кэукай, — тусӗнчен ыйтрӗ Петя, — илсе кайӑпӑр-и ӑна?

— Как ты думаешь, Кэукай, — спросил Петя у друга, — возьмем его?

Кэргыль патӗнче хӑнара // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Миша ҫакӑн хыҫҫӑн хӑйӗн тусӗнчен тӑрӑхласа кулкаланӑ, анчах пуп ывӑлӗ, тарӑхса, ҫав вӑхӑтрах кулса, ӑна хирӗҫ: «Анне пӗтӗмпех суять вӗт, барыньӑна юрасшӑн ахаль палкать, юри тӑвать», тенӗ.

Миша после подтрунивал над приятелем, но попович с досадой, улыбаясь, говорил: «Ведь все врет, мать-то, так для барыни в угоду горячку порет, пример делает».

IV // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.