Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

турткаланӑ (тĕпĕ: турткала) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лашана шуххӑнрах юртма хистесе тилхепене кӑрт-карт турткаланӑ май хӑвна кӑмӑла каякан хастар чӗреллӗ канӑҫсӑр ҫынсем ҫинчен шухӑшлатӑн.

Куҫарса пулӑш

7 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 126-196 с.

Халӗ те Якур турткаланӑ пек туйса: — Ҫапла иккен, сӑрнай… Хуҫа ҫине алӑ ҫӗклетӗн-и?.. Тӑхта, кӑтартӑп-ха сана мыскара… — тесе мӑкӑртатрӗ.

Куҫарса пулӑш

XXIV // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Халӗ вӑл кимӗрен паҫӑрхинчен пӗр пилӗк утӑм пек ҫывӑхарах; унӑн ҫуркаланса-таткаланса, сирпӗнсе вакланнӑ тӑнӗ самант сулӑмне шӑнӑр туртса хутлатнӑн сирсе ывӑтма хӑтланчӗ, анчах ҫакса вӗлернӗ ҫын вӗрене турткаланӑ евӗр вӑйсӑрланчӗ.

Он был теперь ближе к лодке шагов на пять; разоренное, взорванное сознание его конвульсивно стряхивало тяжесть мгновения и слабело, как приговоренный, отталкивающий веревку.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Вӑхӑчӗ-вӑхӑчӗпе ещӗке кӑрт та карт турткаланӑ пек те туйӑнатчӗ.

По временам я чувствовал, что ящик словно подергивают.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Ун ҫине никам та пӑхманнине кура, вӑл карчӑка кӗпе аркинчен турткаланӑ:

Видя, что никто на него не обращает внимания, он потянул старушку за платье.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Фельдшер тарӑхнипе хаяррӑн тулхӑрса сывланӑ тата, ҫиллине шӑнараймасӑр, хутран-ситрен Коля аллине вӑйпах карт-карт! турткаланӑ.

Фельдшер пыхтел от негодования и иногда, не в силах сдержать ярость, энергично дёргал Колину руку.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Вӑл курткине апла-капла турткаланӑ, Ленӑна ҫумӑртан пӑртакҫӑ пулин те хӳтӗлесе витнӗ.

С трудом он приладил куртку так, что она хоть немного прикрывала от дождя Лену.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

«Улпута» турткаланӑ чух унӑн тумтирӗ айӗнчен минтер тухса ӳкрӗ, вӑл урайнех выртса юлчӗ.

На полу осталась подушка, выпавшая из-под сюртука растрёпанного барина.

Хаклӑ хӑна // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Пурнӑҫ ӑна, шухӑшсем ҫинче пӗтӗҫӗнме памасӑр, пур енчен те турткаланӑ.

Жизнь дергала его со всех сторон, не давая ему сосредоточиться на думах.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Шӑп ҫакӑнта вара тӑван ҫӗршывран татӑлса, ют ҫынсем хушшинче пурӑннипе шӑтса пӗтнӗ те ҫав шӑтӑксене Англи ҫипӗпе чиксе турткаланӑ американецла-полякла чӗлхене илтме пулчӗ.

Вот тут-то можно было услышать образцы американско-польского диалекта, заштопанного английскими нитками всюду, где образовались прорехи в польской речи вследствие оторванности от родины и пребывания среди чужих.

III // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Председатель хӑйне ларма сӗннӗ хыҫҫӑн вӑл ҫак пӳртри пӗчӗк те тӗксӗм пӳлӗме темле майпа килсе лекнӗ ҫемҫе пукан ҫине ларчӗ те, хӑйӗн ҫулланнӑ хутпа чӗркенӗ евӗр ҫуталса тӑракан имшер пӳрнисемпе хура тутӑрӗн ҫӳҫисене турткаланӑ май, сӑмахне малалла тӑсрӗ.

Она села бочком на краешек предложенного ей роскошного кресла, неведомо как попавшего в эту неуютную каморку с тёмными бревенчатыми стенами, и, теребя сухими, точно обтянутыми пергаментом, пальцами бахрому чёрной шали, продолжала:

Унӑн ҫемйи // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 55–65 с.

Хӑй вӑхӑтӗнче мана хама та, Сагайдӑна та турткаланӑ

И меня в свое время таскали, и Сагайду…

VIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

«Халь ӗнтӗ вӑрман пулмалла», — тесе шухӑшланӑ Ваҫили Андрейч, эрехпе чей ӗҫсе хӗрсе кайнӑскер; вӑл лашине тӑратса пӑхмасӑрах тилхепине турткаланӑ.

«Должен сейчас быть лес», — думал Василий Андреич и, возбужденный вином и чаем, не останавливаясь, потрогивал вожжами.

V // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Анчах Мухортый, ялта кӑшт канса илнӗ пулин те, кахалланса чупнӑ, ҫултан пӑрӑнма хӑтланнӑ пек пынӑ, ҫавӑнпа Ваҫили Андрейч ӑна темиҫе хут тилхепепе турткаланӑ.

Но Мухортый, несмотря на то, что вздохнул в деревне, бежал неохотно и как будто сворачивал с дороги, так что Василий Андреич несколько раз поправлял его.

V // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Никита ӳсӗркелесе, тӑхлан пек куҫӗсемпе маччаналла пӑхса выртнӑ, нимӗн те чӗнмен; унӑн аллисем канӑҫсӑр пулса кайнӑ, вӑл тек-текех рясине турткаланӑ, ун ҫинчен темле куҫа курӑнман япаласене пуҫтарса илнӗ.

Никита молчал, покашливая, глядя оловянным взглядом в потолок; руки у него стали беспокойны, он всё одёргивал рясу, обирал с неё что-то невидимое.

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Хӑй Жилин патне пынӑ та хулпуҫҫийӗнчен турткаланӑ: «Санӑн аван, манӑн аван», — тенӗ.

— Подскочил, треплет по плечу: — Твоя хорош, моя хорош!

2 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Тепӗр темиҫе кунранах ҫак ҫынсем француженка хӑйсене ырӑ тунине манса каяҫҫӗ — вӗсем чӑх пӗҫҫисене турткаланӑ чухне пӗр татӑк ҫӑкӑрсӑр тӑрса юлнӑ Пышка тӑварлӑ куҫҫулне ҫӑтса ларать…

А через несколько дней эти люди забыли, что француженка сделала им добро — Пышка глотала соленые слезы, оставленная без куска хлеба, когда они украли куриные ножки…

Билет // Николай Степанов. «Сунтал», 1939, 8№, 23-24 с.

Йытӑ кушака турткаланӑ чухне епле хартлатать?

Когда собака киску треплет, то как она урчит?

9. Хуратул икерчисем // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Киммине хӑваран лайӑх кӑкартӑм, унтан кӑшт апатлантӑм, вара чӗлӗм турткаланӑ май хамӑн малашне мӗн тумалли ҫинчен шухӑшлакалас тесе, кимӗ тӗпне выртрӑм.

Я привязал челнок покрепче к иве, потом перекусил малость, а после того улегся на дно выкурить трубочку и обдумать свой план.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

— du calme, du calme, — асӑрхаттарнӑ кӑна хирӗҫ Павел Петрович, хӑй вара мӑрӑлтатнӑ, тӗксӗмленнӗ те уссисене турткаланӑ.

— Du calme, du calme, — замечал на это Павел Петрович, а сам мурлыкал, хмурился и подергивал усы.

XXII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех