Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫав тери шӑп тӑнӑран — телефонӑн вӑрах шӑнкӑравӗ пӳлӗмсен чӗмсӗрлӗхне ӗҫлӗ чӗтревпе касса ҫурчӗ, кантӑк умӗнчи саланкӑр Шамполиона вырӑнтан кӑмӑлсӑррӑн хускатрӗ.

Было так тихо, что долгий телефонный звонок, деловой трелью прорезавший молчание комнат, неприятно оживил Шамполиона, рассеянно сидевшего у окна.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Урасем айӗнче телефонӑн хӗрлӗ шнурӗ палӑрмалла мар тӑсӑлса выртнӑ, вӑл таҫта ҫакӑнта, инҫетре те мар тӑшманӑн команднӑй пункчӗ е застави пурри ҫинчен систернӗ.

Красный телефонный шнур, незаметно скользнувший под ногой, говорил, что где-то недалеко – неприятельский командный пункт или застава.

1 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948