Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

телейрен (тĕпĕ: телей) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Телейрен те телей ӗнтӗ!

Куҫарса пулӑш

Ҫӗнӗ кайӑк // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

— Мана час-часах эс телейрен пӑрӑнатӑн, теҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

III // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Катӑлнӑ уйӑх: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 112 с. — 78–94 с.

«Ӑраскал пехилленӗ телейрен хӑтӑлас ҫук», — тесе шухӑшларӗ.

Куҫарса пулӑш

VI // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

— Пурӗпӗрех, пулас пекки пултӑр, ху телейрен ниҫта та тарас ҫук, — тесе хучӗ Павлуш хӑюллӑн, — хӑй каллех вут патне пырса ларчӗ.

— Ну, ничего, пущай! — произнес Павел решительно и сел опять, — своей судьбы не минуешь.

Бежин ҫаранӗ // Ярукка Сантри. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 71–91 с.

Анчах уйӑх ҫӳлерех те ҫӳлерех хӑпарать, тӳпере ҫутӑрах та ҫутӑрах ҫутатать, пӗве шывӗн сасӑ-евӗрлӗ тикӗссӗн вӑйланакан чаплӑ йӑлтӑртатӑвӗ уҫӑмлӑрах та уҫӑмлӑрах курӑнма пуҫлать, мӗлкесем хуралнӑҫемӗн хуралаҫҫӗ, ҫутӑ тасалнӑҫемӗн тасалать, ҫаксем ҫине пӑхнӑ ӗ вӗсене итленӗ вӑхӑтра мана темлескер ҫапла калать: хӗрӳллӗн ыталакан ҫара хуллӑ леш хӗр те тулли телейрен питех те аякра-ха, ӑна юратни те тулли ырлӑхран самаях инҫетре; ҫӳлти тулли уйӑх ҫине эпӗ мӗн чухлӗ ытларах пӑхатӑп, чӑн-чӑн илемпе ырлӑх та мана ҫавӑн чухлӗ ҫӳлереххӗн, тасараххӑн, мӗнпур илемпе ырлӑхӑн ҫӑлкуҫӗ патне ҫывхарсах пынӑн туйӑнаҫҫӗ те, ҫырлахса ҫитмен, анчах хумхантаракан савӑнӑҫӑн куҫҫулӗсем куҫӑмсем ҫине юхса тухаҫҫӗ.

Но луна все выше, выше, светлее и светлее стояла на небе, пышный блеск пруда, равномерно усиливающийся, как звук, становился яснее и яснее, тени становились чернее и чернее, свет прозрачнее и прозрачнее, и, вглядываясь и вслушиваясь во все это, что-то говорило мне, что и она, с обнаженными руками и пылкими объятиями, еще далеко, далеко не все счастие, что и любовь к ней далеко, далеко еще не все благо; и чем больше я смотрел на высокий, полный месяц, тем истинная красота и благо казались мне выше и выше, чище и чище, и ближе и ближе к Нему, к источнику всего прекрасного и благого, и слезы какой-то неудовлетворенной, но волнующей радости навертывались мне на глаза.

XXXII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫыннӑн мӗнле пурӑнмалла, ҫавӑн пек пурӑн, савӑнӑҫпа телейрен ан пӑрӑн, анчах асӑнта мана валли вырӑн хӑвар.

Живи так, как должен жить человек, не уклоняйся от радости и счастья, но оставь мне место в памяти.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

А тулӗккӗш телейӗн хӑйӗн те пӗр тантӑшӗ пур, пӗлнӗ пул ҫакна: телейрен инкек те уйрӑлмасть.

А только и у счастья есть своя спутница — беда, и Манюр знал об этом…

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑл унпа калаҫма чӗлхе ҫитерет, хамӑр телейрен уйӑрасшӑн пулмӗҫ вӗсем…

Она знает, как с ним найти общий язык, уж они не будут против нашего счастья.

XV. Чун патӗнчи сӑмахсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑл ҫак ытла та пысӑк, кӗтмен ҫӗртен ҫитнӗ телейрен тарасшӑн пулнӑ пек пулчӗ!

Она как будто хотела убежать от этого слишком великого и нежданного счастья!

XXVIII // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Телейрен пысӑкки нимӗн те ҫук-и вара? — терӗ вӑл шӑппӑн.

— Будто нет ничего выше счастья? — проговорил он тихо.

I // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Павлик телейӗ, Павликӑн пулас пурнӑҫӗ манӑн телейрен, манӑн пурнӑҫран кирлӗрех те хаклӑрах тесе шутларӑм.

Я решила, что счастье Павлика, будущая жизнь Павлика нужнее и дороже, чем моя жизнь.

Тӑваттӑмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Калӑр-ха, мӗншӗн эпир, сӑмахран, акӑ музыкӑпа савӑннӑ чухне, лайӑх каҫпа, килӗшекен ҫынсемпе калаҫса киленнӗ чухне, мӗншӗн вӑл чӑн-чӑн телейрен, хамӑр куракан телейрен пуҫне татах таҫта ҫӳрекен виҫесӗр телей пур пек туйӑнтарать?

Скажите, отчего, даже когда мы наслаждаемся, например, музыкой, хорошим вечером, разговором с симпатическими людьми, отчего все это кажется скорее намеком на какое-то безмерное, где-то существующее счастие, чем действительным счастием, то есть таким, которым мы сами обладаем?

XVIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

«Ывӑлӑм, — ҫырнӑ вӑл, — хӗрарӑм юратӑвӗнчен — ҫав телейрен, ҫав наркӑмӑшран хӑра…»

«Сын мой, — писал он мне, — бойся женской любви, бойся этого счастья, этой отравы…»

XXI // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Анчах сасартӑк кӗтмен телейрен вӗри куҫҫуль тӑкни те, вӑтанчӑклӑн килӗшни те ҫук!

И вдруг ни порывистых слез от неожиданного счастья, ни стыдливого согласия!

XII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Телейрен те тарса вӑл каймасть!

И не от счастия бежит!

XXVIII. Кутӑн аппа // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Ҫак матери тӗлӗшпе ман хамӑн та пӑртак хутшӑну пур темелле, эпӗ ҫапла шутлатӑп, пултарулӑх пулсан, шанс тӗл килсен, мӗншӗн хӑвӑн телейрен пӑрӑнас?

— Я отчасти тоже имею отношение к этой материи, и я так считаю, что раз способность есть и такой шанс выпал, то отвертываться от своего счастья зачем же?

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫав тери савнӑскере, уйӑрӑлма хал ҫукскере хамӑн сиксе тухас пек хумханса тӑракан чӗрем ҫумне тытса пӑчӑртас чухне, — «Пирӗштийӗм, вилер!» тесе калас вырӑнне, — манӑн, мӗскӗнӗн, тулли телейрен пӑрӑнса, ӑна пӗтӗм вӑй-халӑмпа хамран аяккалла тӗртес пулать.

И когда открывается для меня возможность прижать вас к волнуемому сердцу и сказать: ангел, умрем! бедный, я должен остерегаться от блаженства, я должен отдалять его всеми силами…

XV сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хам телейрен пулсан та, ачасен телейӗнчен пулсан та, выльӑх-чӗрлӗхрен пулсан та, Турӑ ашшӗ, Турӑ амӑшӗ, иксӗлми тивлет пар.

Хоть за счет счастья моего, хоть за счет счастья детей, хоть за счет счастья скота, Отче Божий, Матерь Божья, неиссякаемого блага дай.

Кил пуҫӗн кӗлли (15) // халӑх пултарулӑхӗ. Пилсемпе кӗлӗсем // Шупашкар: Чӑваш кенеке издательстви, 2005. — 16 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех