Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Вӗсем, ӑншӑрт тытнӑ ҫынсем пек тарӑхнӑскерсем, ҫак самантра кунти тутар княҫӗсене те, Хусанти мӗн пур халӑха та темӗн те пӗр каласа тӑкма, ҫӗр ҫинчи чи усал сӑмахсемпе вӑрҫма пултаратчӗҫ пулӗ, хӑйсем те васканӑшӑн, виҫӗ кӗлмӗҫе ыйтнӑ-ыйтман шӗкӗр хулана янишӗн ӳкӗнсе ҫакӑнтах ҫӗр айне анса кайма хатӗрччӗ-тӗр.

Куҫарса пулӑш

13. Хусан княҫӗсем // Куҫма Турхан. Турхан К. С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: Истори романӗ. Иккӗмӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 559 с.

Час-часах ҫапла та пулкалать тата: француз сӑрласа хӑварнӑ эрешсене пӑхса киленсе тӑнӑ хушӑра ҫак хӗр хӑйне хӑй манса тӗлӗрсех каять, вара кил хуҫи хӗрарӑм тата хӑйӗн хӗр-тусӗсем тарӑхса кӑшкӑрашнисене те илтмест; ун пек чухне лешсем, мухмӑрпа анӑрашса тарӑхнӑскерсем, кушаксем хура курак ҫине сиксе ӳкнӗ пекех, хӗр ҫине пырса тӑрӑнаҫҫӗ, ҫакна хайхи лӑскаса тӑкаҫҫӗ, унӑн ӳчӗ-пӗвӗпе зал урайӗнчи пылчӑк-тусана шӑлӑнтарса тухаҫҫӗ.

Часто бывало так, что, любуясь работой француза, девушка погружалась в дремотное самозабвение, не слышала злых криков хозяйки и подруг; тогда они, сердитые с похмелья, бросались на неё, точно кошки на ворону, и трепали девицу, вытирая её телом пыль и грязь зала.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Пурте фонтан патне пуҫтарӑннӑ, унтан, ҫакӑннӑ ҫын ҫинчен пӗлсен, вӗсем, тарӑхнӑскерсем, салхуллӑскерсем, ҫав виле тавра кӑткӑсем пек кӗпӗрленме пуҫланӑ.

Все они собирались к фонтану, затем узнали о самоубийстве и, как муравьи, толпились около этого места, сумрачные, озлобленные, печальные.

XXII // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Пӗр вӗҫӗмсӗр походра пулнипе халтан кайнӑ, шӑммисене витериччен шӑнса кӳтнӗ казаксем, — хӑйсемшӗн, лаптасемшӗн, ҫул ҫинче тӳссе курнӑ нушасемшӗн чӑтма ҫук тарӑхнӑскерсем, улӑм витнӗ ҫуртсен тӑррисене сӳтеҫҫӗ.

Казаки, разбитые непрестанным походом, назябшиеся и злые за себя, за лошадей, за все, что приходилось терпеть, раскрывали соломенные крыши построек.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Конвойнӑй нимӗҫсем вара, ҫав тери хытӑ тарӑхнӑскерсем, колоннӑран вунӑ ҫынна туртса кӑларчӗҫ те, вӗсене ҫул хӗрринче персе пӑрахса, колоннине малалла хӑваласа кайрӗҫ.

Тогда конвойные немця, сильно разъярившись, вытащили из колонны десять человек, расстреляли их на краю дороги, и погнали колонну дальше.

III // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Полк дамисем, лешӗ хӑйсем ҫине пӑхсах кайманнипе чунӗсенче тарӑхнӑскерсем, йӗрӗнсерех калаҫатчӗҫ вара, Рафальский патӗнче пулакансене ӑнланмаҫҫӗ-мӑн, унта пулма май та ҫук: «Ах, мӗнешкел ирсӗрлӗх вӑл, ҫав тискер кайӑксем!

Полковые дамы, в глубине души уязвленные его невниманием к ним, говорили, что они не понимают, как это можно бывать у Рафальского: «Ах, это такой ужас, эти звери!

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.