Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тарӑхни (тĕпĕ: тарӑх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Калама чарнӑшӑн тарӑхни мар, хӗр патне ӑнтӑлӑвӑм, уншӑн кӳреннӗ туйӑм, тарӑн тунсӑх туртса кӑларчӗҫ ҫав сӑмахсене — «епле — пӗччен?» — вӗсене каялла илме халӗ май ҫук ӗнтӗ.

Не возмущение против запрета, но стремление к девушке, чувство обиды за нее и глубокая тоска вырвали у меня слова, взять обратно которые было уже нельзя.

ХХХIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Килелле таврӑнсан та Лев Саввичӑн тарӑхни иртмерӗ, кӑмӑлӗ уҫӑлмарӗ, калӑн вӑл каҫхи апатра пӑру какайӗ вырӑнне кивӗ калуш чӑмланӑ.

Возвратясь домой, Лев Саввич чувствовал себя злым и неудовлетворенным, точно он вместо телятины съел за ужином старую калошу.

Тавӑру // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/lib/haylav/7548.html

Ганувер тарӑхни уҫҫӑнах сисӗнет.

Ганувер рассердился.

XVII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Хам ҫине тарӑхни ҫумне тата чуна кӑларакан тӗнче шӑплӑхӗ хутшӑнать.

К злобе на самого себя примешалась ненависть к проклятой, выматывающей душу тишине.

XI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Паҫӑр кӑна упӑшкине ҫак ҫулсенче тарӑхни, ӳпкелени, кӗвӗҫни, эрленни, намӑсланни, нушаланни мӗн чухлӗ капланса ҫитнине пӗтӗмпех-пӗтӗмпех каласа тӑкас шухӑшлӑскер, Санюк Антуна куҫран хӗрхенсе-хӗрхенсе пӑхрӗ те: — Юрӗ, — терӗ ассӑн сывласа.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Пурӑнмаллаччӗ, кам чарнӑ сана, — ӑна тарӑхни халлӗхе пӗтӗмпех иртсе кайманран, унпа ӑшшӑнах калаҫасшӑн пулмарӗ Антун.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Кун пек тарӑхни сывлӑхшӑн сиенлӗ.

— Так злиться просто опасно.

Тунтикун, декабрӗн ҫирӗм улттӑмӗшӗнче, Эмиль Катхультра пысӑк тӑкак туни, Коямнадиршӑ кашкӑр шӑтӑкне кӗрсе ӳкни // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Унӑн сӑмахӗсенче тарӑхни сисӗнет, вӑл вӑшт-вашт хускалкалать, медалӗсем чӑнкӑртатаҫҫӗ.

В его словах звучит досада, он порывисто двигается, брякают медали.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Унта ман уммӑн калама ҫук выҫтах, хаяр туйӑмлӑ ҫынсем ҫавраҫил пек ҫӑвӑрӑнса иртетчӗҫ, — мана вӗсем пурӑнӑҫ ҫине тарӑхни, тӗнчери пур япаласем ҫине те кӑшт тӑрӑхларах, хирӗҫӳллӗн пӑхни, хӑйсем ҫине каллӗ-маллӗ шухӑшламасӑр пӑхни кӑмӑла каятчӗ.

Там предо мною вихрем кружились люди оголённо жадные, люди грубых инстинктов, — мне нравилась их злоба на жизнь, нравилось насмешливо враждебное отношение ко всему в мире и беззаботное к самим себе.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Ҫавӑнпа пуль тарӑхни, пӑлханни хуллен сирӗлсе пырать, ун вырӑнне тимлӗх хутшӑнать.

Может быть, поэтому лицо его из рассерженного, ошеломленного все больше и больше становится просто упорным.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Ҫук, тарӑхни пулман кунта: «тимӗр-бетон староста» ку ӗҫе те, яланхи ӗҫех, тӗплӗн шухӑшласа тунӑ (Нинӑн ҫакӑн евӗр хӑшпӗр енӗсене Виктор час-часах ӑнланаймасть).

Тут было не зло, была обдуманность, было все то, что отличало «железобетонного старосту» и часто казалось Виктору непонятным.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Эвтибида ҫавӑн пек тарӑхни мӗнрен килнине ӑнлантарас тесе, эпир вулакансене икӗ уйӑх хушшинче, Валерия, юратупа ҫунса, хӑйне Спартак аллине панӑ вӑхӑтранпа мӗн пулни ҫинчен кӑштах каласа парӑпӑр.

Чтоб объяснить этот яростный гнев нежной Эвтибиды, мы в немногих словах расскажем читателям о том, что произошло за два месяца, протекшие с того дня, когда Валерия, побежденная охватившей ее пылкой страстью к Спартаку, отдалась ему.

VI сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

— Ара, шӑтти-патти хӑтланса хӑҫан мӑшӑрлӑ пурнӑҫ чиперленни пур! — сасси тӑн-танрах тухрӗ пулин те, тарӑхни палӑрмарӗ Кӗҫенин.

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Тарӑхни иртсе кайнӑ эппин.

Отошел, значит, нутром.

3 // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 41–83 с.

Унта халь уҫҫӑнах ним тума аптраса тарӑхни сисӗнет.

Оно выражало откровенное отчаяние.

16 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Пирожниченко майор халӗ те пит уҫӑ мар-ха, ҫын пырса кӗнӗшӗн тарӑхни халӗ те сисӗнет-ха.

Майор Пирожниченко еще хмурился.

10 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Эпӗ йӑмӑка мӗн пулнине ӑнланаймарӑм: вӑл куҫӗнчен куҫҫуль персе тухмаллах вӑтанса кайрӗ, унӑн вӑтанӑвӗ мӗн май пур таран ӳссе, хӑй ҫине тата, ахӑртнех, ӑна тӑрӑхлакан Катя ҫине тарӑхни пулса тӑчӗ.

Я не мог понять, что делалось с сестрой: она была сконфужена так, что слезы выступили у нее на глаза и что смущение ее, дойдя до крайней степени, перешло в досаду на себя и на Катеньку, которая, видимо, дразнила ее.

V сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах шӳтленӗ хушӑрах тарӑхни те палӑракан пулчӗ унӑн: совет шывӗнчи мула вӑрланине курасси пограничникшӑн ҫӑмӑл мар ҫав.

Но сквозь шутку заметно пробивалась досада: нелегко смотреть пограничнику, как обкрадывают советские воды.

«Саго-мару» пӗтни // Михаил Рубцов. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 16–42 с.

Антон Семенович тарӑхни ҫав тери чӗререн тухса тӑратчӗ те, пирӗн ӑшӑмӑрта чи лайӑх, этемле туйӑмсене ҫурататчӗ.

Гнев Антона Семеновича, его презрение всегда были так искренни и человечны, что пробуждали самое заветное, самое человеческое и в нас.

22 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Антонина Григорьевна тарӑхни унӑн сӑнӗнче те, сассинче те палӑрать.

В лице и в голосе Антонины Григорьевны негодование.

9 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех