Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Назанский ӑна шухӑшлӑн итлерӗ, пуҫне тайнӑччӗ те ҫӑра хумӗсен ярӑмӗсене, шӗвӗ кӗленче евӗр, йӑлтӑртаттарса-вылянтарса кимӗ сӑмсинчен анлӑшпе те, вӑрӑмӑшпе те сӑрӑлтара-сӑрӑлтара яракан шывалла пӑхнӑччӗ.

Назанский задумчиво слушал его, наклонив голову и глядя вниз на воду, которая ленивыми густыми струйками, переливавшимися, как жидкое стекло, раздавалась вдаль и вширь от носа лодки.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.