Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Эпӗ мастерскойра ирӗклӗх енне, халӑхӑн телейӗ патне пымалли ҫулсене пӗтӗм чӗререн тӑрӑшса шыракан ҫынсем пурри ҫинчен каласа пама тытӑнсан, мана хирӗҫ: — Анчах хӗрсем вӗсем ҫинчен урӑхла калаҫҫӗ, — тесе тавӑратчӗҫ.

Когда в мастерской я начинал рассказывать о том, что есть люди, которые бескорыстно ищут путей к свободе, к счастью народа, — мне возражали: — А, вот, девки не то говорят про них!

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Вӗсене вара нимӗҫсем хӑйсем фронтра поражени тӳснӗшӗн те тавӑратчӗҫ, ытла тискеррӗн асаплантаратчӗҫ, вӗлеретчӗҫ, вӗсен пурлӑхне пӗтӗмпех ҫарататчӗҫ.

Им-то фашисты и мстили за своё поражение на фронте: зверски мучили, убивали, грабили.

Кӗрешӳ штабӗ // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

— Ылтӑн чӗлхипе, ухмах, — хирӗҫ тавӑратчӗҫ ӑна пӗлекенсем, анчах вӑл хӑйӗннех перетчӗ: — Ют ҫынсене эпӗ, суханпа ыхра тата помидорсӑр пуҫне, нимӗн те сутмастӑп, — тетчӗ.

— На языке золотых монет, дурочка, — убеждали ее солидные люди, но она отвечала: — Чужим я не могу продать ничего, кроме лука, чесноку, помидоров…

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.