Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Кӑвакарнӑ армутипе типнӗ хӗвелҫаврӑнӑш туни ҫинчи эрешмен картисем сӳнекен хӗвелӗн юлашки пайӑркисемпе янӑракан хӗлӗх пек ҫуталса выляҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Ял тавра кашкӑрсем ҫӳреҫҫӗ // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Унӑн пит-куҫӗ пӗркеленчӗ, сухалӗ чӗтреме пуҫларӗ, сӳнекен кӑвар пек пӗчӗк куҫӗсем вӑхӑт-вӑхӑт ялкӑшса, ҫисе ярасла пӑхрӗҫ Ҫимун ҫине: — Значӑтцӑ, — терӗ вӑл чӗтрекен сассипе сӑмах вӗҫне тӑсса, — значӑтцӑ, эсӗ, Хура Ҫимун, ял кулакӗ, ват колхозникран кулас терӗн?!

Куҫарса пулӑш

Вӑрҫӑ килӗрен ҫӳрерӗ // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Унӑн мӗскӗн, сӳнекен чунне ачасем чӑрмаларӗҫ, тытса ҫурчӗҫ…

Куҫарса пулӑш

Тӑранайми вӑрҫӑсем // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

Завьялов машинӑсен юхӑмӗ ҫине, электричество сехечӗн стрелки кашни минутрах сиксе илни ҫине, светофорӑн пӗрре ҫутӑлакан, тепре сӳнекен ҫутисем ҫине пӑхать: хӗрлӗ, сарӑ, симӗс… сарӑ, хӗрлӗ, унтан каллех сарӑ, симӗс…

Куҫарса пулӑш

10. Ҫинҫе кӑна ҫутӑ пайӑрки // Леонид Агаков. Чаковский А. Б. Инҫетри ҫӑлтӑр ҫути: повесть / А. Б. Чаковский ; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1966. — 275 с.

Пуҫ тӳпинех кармашса хӑпарнӑ хӗвелӗ пӗрре, таса тӳпене ярр! ярӑнса тухсан, ӑшшӑн ҫуталса, ялтраса каять, тепре, «шур сухалсемпе» е «ҫам таткисемпе» «чапикла выляма» пуҫласан, хӗвӗшсе, хӑйӗн шуркам йӗс ҫавракипе халь-халь лап сӳнекен уҫӑ вучах пек тӗлкӗшкелет.

Куҫарса пулӑш

Хура ҫӑмарта // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 116–128 с.

Хӗвӗнсе тулнӑ сӗврӗк, анчах сехреллӗ шухӑш-ӗмӗтсем те, халь-халь сӳнекен вучах тӗтӗмӗ евӗр йӑсӑрланса, хура кантра явкаласа, чун-чӗрине пӑвӑртса, ҫав-ҫавах канӑҫ памарӗҫ ӑна.

Куҫарса пулӑш

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

Чӑнкӑ ҫыран йӗрӗнче типӗ тунасем тайӑла-тайӑла курнӑҫланаҫҫӗ; тӗпсӗрлӗхӗн кӑвак тӗтрипе юхан шывӑн ҫутӑ пӑралукӗ сӳнекен кунӑн хӗрлемес мӗлкисемпе йӑлтӑртатаҫҫӗ, — ҫак ӳкерчӗкре те темӗскер тискер-хаярскер пур.

На черте обрыва маячили, покачиваясь, сухие стебли; глубокий туман пропасти и светлая проволока реки блестели оранжевыми тенями угасающего дня, и в этом тоже было что-то зловещее.

II. Йывӑҫсем ҫеҫкере // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Сӑпайлах мар анекдотсен саппасӗ йӑшсах-хухсах ҫитнӗччӗ, акӑ сӳнекен ҫӗкленӗве чӗртмешкӗн халӗ пысӑк шанчӑк тупӑнчӗ.

Запас нескромных анекдотов уже иссякал и теперь явилась большая надежда воскресить угасавшее оживление…

Йӗрекен ҫын // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 285–290 с.

Ҫак самантра темӗн пулса иртрӗ: сысна хӑлхана ҫурасла ҫухӑрса ярса хуҫине тӗксе ӳкерчӗ; ҫӗрелле чикеленнӗ май хуҫа сӳнекен хунар ҫутинче хӑрушӑ, тискер чӗр чуна курах кайрӗ; хайхискерӗн ҫавра куҫӗсен тавра вут-хӗм сирпӗнет, урине сысна ҫинелле тӑснӑ, — геральдика арӑсланӗ пек, урӑхла каласан — мӑнаҫлӑн.

Тут произошло нечто: свинья, пронзительно завизжав, сшибла хозяина, и, падая, увидел он в вспышке потухающего фонаря грозное чудовище с острым пламенем круглых глаз, заносящее над свиньей лапу, в позе геральдических львов, то есть величественно.

IV. Сысна. Икӗ «арӑслан» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 66–73 с.

Хин асӑрхануллӑн ҫӗкленчӗ, япалисене пуҫтарчӗ, юлташӗсене вӑратмасӑр, сӳнекен кӑвайт пӑхнине ҫурӑмӗпе туйса Зурбаган еннелле утрӗ.

Хин осторожно встал, собрался и, не разбудив товарищей, зашагал к Зурбагану, унося на спине взгляд догорающего костра.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.

Вӗсен тикӗс ҫурма мӗлки ывӑннӑ хӗвелпе пӗрле шӑпланнӑ ҫӗр тӑрӑх ыталашса ҫӳрет; вӗсен ахрӑмӗ тӑсӑмлӑ, вӑрах-хурланчӑк; вӗсен инҫӗшӗ — сӳнекен сасӑсӑр тунсӑхӗнче.

Ровная полутень их бродит, обнявшись с усталым солнцем, по притихшей земле; их эхо протяжно и замедленно-печально; их даль — в беззвучной тоске угасания.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Пуласлӑх — хӗрлӗ хӗвел тухӑҫ, ирхи ҫил, ытарайми тӗтре ҫийӗн сӳнекен ҫӑлтӑр, шуҫӑмӑн савӑнӑҫлӑ чӗрӗлӗхӗ, ҫӗрӗн куҫҫулӗпе кулли; пуласлӑхӑн пӗртен пӗр ят кӑна пулма пултарать — Кармен.

Будущее — красный восток, утренний ветер, звезда, гаснущая над чудесным туманом, радостная бодрость зари, слезы и смех земли; будущему могло быть только одно единственное имя — Кармен.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Агриппина пуҫне ҫӗклесе вишнӗ тураттисем хушшинче сӳнекен хӗвеланӑҫ ҫути ҫине кичемлӗн пӑхса илчӗ.

Подняв голову, Агриппина с тоской глядела на зарю, меркнущую за вишневыми сучьями.

9 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Кашни ҫыннӑн хӑй вилнӗ чухне сӳнекен харпӑр хӑй ҫӑлтӑрӗ пур тенине те ӗненнӗ ун чух ҫынсем.

Люди верили, что у каждого человека есть своя звезда, которая гаснет в момент его смерти.

Метеорсем // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Сасартӑк ҫавӑнтах унӑн савӑнӑҫӗ, сывлӑш варкӑшса кайнипе сӳнекен ҫурта пек, лапах сӳннӗ.

И вдруг восторг его гас, как гаснет свеча от сильного порыва ветра.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Сӳнекен кӑвар ҫинче ҫулӑмсем вӗлтӗртетнӗ, илемлӗ чӗнтӗрсем тӗртнӗ.

По тлеющим угольям переливались огоньки и плели странный узор.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Лешӗ, чӗлӗмӗнчи кӗл айӗнче сӳнекен кӑварне пӑхнӑ май, ҫакна асӑрхамарӗ те тейӗн.

Тот, казалось, не замечал ее, рассматривая в трубке гаснущий под пеплом огонек.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Сирӗн умри шурӑ ӳкерчӗке хӗвел епле тӗрлесе пӗтернӗ Епле-ха вара кӗҫ-вӗҫ сӳнекен ҫутӑпа, сӑртӑн мӗлкине тӗрлекенскерпе, савӑнас мар!

Это солнце разрисовало перед вами белоснежные полотна. Как можно не залюбоваться затухающим светом, который так очертил контуры сопки!

Вуннӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Вӑл ҫӑварӗнчи пӗрмаях сӳнекен пирусӗпе нумайччен пӳлӗм тӑрӑх утса ҫӳрерӗ.

Он долго ходил по комнате с папиросой во рту, то и дело затухавшей.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Пилеш айне пуҫтарӑннӑ пӗр ушкӑн ача-пӑча сӳнекен пушара халь те пулин пӑхса тӑрать.

Под рябиной стояла стайка ребятишек, наблюдавших за пожаром.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.