Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Анчах та ҫакна сӑнарӑм: эпӗ шалтан ҫӗннине йышӑнма хатӗр мар пулсан, хуть те мӗн кала, усӑсӑр.

Куҫарса пулӑш

«Пирӗн йӗри-тавра информаци пайтах…» // Сергеевна. https://t.me/sergeyevnachavashla/1728

Вӑл нимӗҫ салтакӗ мар, ӑна эпӗ лайӑх сӑнарӑм.

Куҫарса пулӑш

Ҫиччӗмӗш ҫыру // Александр Клементьев. Клементьев А.К. Вунҫиччӗрисем: повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 216 с. — 121–178 с.

Медицина енӗпе ҫырнӑ кӗнекесемпе журналсем вулама тытӑнтӑм, больницӑсене чупа пуҫларӑм, операцисем тума епле хатӗрленнисене сӑнарӑм.

Куҫарса пулӑш

«Пшик» ҫыртӑм // Матвей Сакмаров. Ӑшхыптармӑшсем: калавсем, сӑвӑсем, шӳтсем, пьесӑсем. — Шупашкар: и. ҫ., 1986. — 62 с. — 25–26 с.

Эпӗ шалт тӗлӗнсе сӑнарӑм: ҫырлахусӑр кӑмӑллӑ пӗчӗк тусӑн сӑн-пичӗ кӗтмен ҫӗртен ҫуталса илчӗ:

Но как же я удивился, когда мой строгий судья вдруг просиял:

II // Юрий Артемьев. Сент-Экзюпери Антуан де. Пӗчӗкҫеҫ принц: аллегориллӗ повесть-юмах. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 64 с.

Эпӗ, систермесӗртерех, куҫ хӗррипе Калисӑна сӑнарӑм — хӗр ӳпӗнсех йӗкӗт ҫине пӑхать, халь ун сӑнӗ паҫӑрхи пекех тӗксӗм мар, куҫӗнче кӑшт ӑшӑ ҫутӑ та тӗлкӗшнӗ пек.

Куҫарса пулӑш

VI // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 94–253 с.

Эпӗ пӗр супка йӑмӑх хӗвел ҫиҫкӗнне аллӑмпа картласа, куҫӑма вӑйратса тавралӑха ӑвӑнсах сӑнарӑм.

Куҫарса пулӑш

Выляма та ӑс кирлӗ // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 143–160 с.

Эпӗ хам палланӑ-пӗлнӗ хӑнасене Хурӑнвар ҫыннисемпе паллаштартӑм, Альӑпа Борис тӗл пулнине уйрӑмах хытӑ сӑнарӑм.

Куҫарса пулӑш

ХI // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 58–131 с.

Ҫакна та эпӗ хуралҫӑ каласа кӑтартсан ҫеҫ сӑнарӑм.

Куҫарса пулӑш

Уй куҫлӑ, вӑрман хӑлхаллӑ // Юлия Николаева. Николаева Ю.Ф. Уй куҫлӑ, вӑрман хӑлхаллӑ: калавсем. — Шупашкар, 2002. — 72 с.

— Вӑт, шӑп ҫавна сӑнарӑм та эпӗ сире сӗтел хушшине лартсан.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

— Эп сире паҫӑрах сӑнарӑм та-ха…

Куҫарса пулӑш

Австралири тӗлпулу // Николай Ларионов. https://chuvash.org/lib/haylav/7553.html

Эпӗ хушӑкран сӑнарӑм; эпӗ пырса кӗрсенех пӗтӗмпех пытарса хучӗ.

Я смотрел в щель; он все спрятал, когда я пришел.

VII. Зимбауэни каварҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Шӑрпӑк кӑларса алӑксем тӗлӗнче тата нишӑсенче ҫута-ҫута сӑнарӑм.

Я взял спички, светил около дверей и по нишам.

XV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Хирти салтак тӳми чечекне, маргариткӑна, сӳллех мар симӗс курӑка эпӗ питӗ хытӑ тӗлӗнсе (мӗншӗн тесен ку — хула варри) сӑнарӑм.

С глубоким удивлением (потому что это центральная часть города) рассматривал я степную ромашку, маргаритки и зеленую невысокую траву.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 327–333 с.

Пӗррехинче эпӗ унӑн тачка кӗлеткине шутсӑр тӗсесе сӑнарӑм ахӑр, — вӑл картишре автанла мӑнаҫлӑхпа утса пыратчӗ, эпӗ хамӑн ӗҫе тӑваттӑм; сасартӑк ман пата чупса пырса вӑл кӑшкӑрашма тытӑнчӗ: эпӗ ӑна пуҫ тайса сывлӑх сунмарӑм имӗш.

Однажды я пристально осмотрел его плотную фигуру, шагавшую по двору с петушиной важностью, и продолжал заниматься своим делом, как вдруг, подбежав ко мне, он стал кричать, почему я ему не кланяюсь.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 382–396 с.

Именсе ӳкнӗскер — эпӗ умра мӗн пулса иртнине шутсӑр тимлӗ сӑнарӑм; сых ятне винтовкӑна чӗр куҫҫисен хушшине тӑратрӑм.

Смущенный, я упорно продолжал смотреть прямо перед собой, держа винтовку между колен, на всякий случай.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 382–396 с.

Ҫук, эпӗ ӳкерчӗке мар, фотографие сӑнарӑм.

Нет, я видел не картину, а фотографию.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 375–381 с.

Эпӗ тӳрех хуравлаймарӑм, мӗншӗн тесен ӗлккен этем хӑйӗн чӗрес тӗплӗ шлепкине йӗрлесе чупнине сӑнарӑм.

Я не тотчас ответил, так как наблюдал охоту степенного человека за собственным котелком.

Уы-Фью-Эой ҫул ҫӳревҫӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 377–380 с.

Пӗтӗмӗшле — эпӗ тӗлӗнмеллерех япаласем сӑнарӑм: тӗтре йӑсӑрланать, саланса уҫӑмланать, пӗтӗрӗнет, ман паталла пырать те каллех айккинелле вӗҫет, — ман умра нумай-нумай парӑс вирхӗнсе пырать тейӗн.

Вообще, я испытывал какие-то странные вещи: туман клубился, разрывался, свертывался, надвигался на меня и вновь отходил в сторону, как будто множество парусов бежало передо мной.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Эпӗ нимӗҫсене германец-гайдамаксем пӗтӗм урам тӑрӑх цепь пулса сарӑлнине, ҫынсене хваттерсенчен хӑваласа кӑларнине, тӳшексене, сарайсенчен кӑмрӑк куписене штыксемпе чике-чике шӑтарнине сӑнарӑм.

Немцы и гайдамаки развернулись в цепь по всей улице, выгоняли население из квартир, кололи штыками в матрацы, в груды угля в сараях, искали беглеца.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Эпӗ ҫынсене вӗсен инстинкчӗ тата пурӑнӑҫри кичемлӗхӗ хӑваласа кӗртнӗ ҫак шӑтӑксенче ухмахла сӑмахсенчен юратӑвӑн пӑлханӑвӗсемпе асапӗсем ҫинчен чӗрене пырса тивекен юрӑсем хунине, «вӗреннӗ ҫынсен» пурӑнӑҫӗ ҫинчен киревсӗр легендӑсем епле пулса тухнине, ӑнланмалла мар япаласем ҫине мӑшкӑларах, тӑшманла пӑхасси епле пуҫланса кайнине сӑнарӑм, «чуна лӑплантармалли ҫуртсем» манӑн юлташсем питех те хаяр, ҫилӗллӗ пӗлӳсем илсе тухакан университетсем пулса тӑнине куртӑм.

Я наблюдал, как в этих щелях, куда инстинкт и скука жизни забивают людей, создаются из нелепых слов трогательные песни о тревогах и муках любви, как возникают уродливые легенды о жизни «образованных людей», зарождается насмешливое и враждебное отношение к непонятному, — и видел, что «дома утешения» являются университетами, откуда мои товарищи выносят знания весьма ядовитого характера.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.