Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӑмахсемех (тĕпĕ: сӑмах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫапах та Каппеле характеристика панӑ чух вӑл, ман шутпа, вырӑнлӑ сӑмахсемех тупайман.

Куҫарса пулӑш

Чапаев ҫинченех… // Василий Долгов. «Тӑван Атӑл». — 1974, 2№ — 65–67 с.

Аннушкинӑн ҫак сӑмахӗсене итлетӗп те вӗсем мана хам сӑмахсемех пулса тӑнӑн, эпӗ Анатолий Семеновича мар, хамӑн ӑшри сассӑма итленӗн туйӑнаҫҫӗ, эпӗ, ҫутҫанталӑк ҫинчен пуҫ тавра тарӑнрах шухӑшлама тытӑнса, хампа хам калаҫнӑн туйӑнма тытӑнчӗ.

Куҫарса пулӑш

IV // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 306–337 с.

— Эпӗ завода каймастӑп, — каллех ҫав сӑмахсемех пулчӗҫ Хветуран.

Куҫарса пулӑш

IV // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 254–305 с.

Григориу сӑмахӗсем маншӑн кӗтмен сӑмахсемех те пулмарӗҫ, ҫапах вӗсем мана та, Григориуна хӑйне хумхантарнӑ пекех, хумхантарса ячӗҫ.

Куҫарса пулӑш

XXV // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 94–253 с.

Тепӗр чух ӑслӑ сӑмахсемех ҫавӑрттарса хурать, шӳтлет, юптарса калаҫма пӗлет.

Куҫарса пулӑш

15. Вӑхӑт иртмест — ӗмӗр иртет // Куҫма Турхан. Турхан К. С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: Истори романӗ. Иккӗмӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 559 с.

Ытти чухнехи тӳрккес сӑмахсемех ӑна хальхинче вырӑнлӑ пек туйӑнчӗҫ.

В другой раз эти слова, возможно, показались бы беспардонными, но сейчас он посчитал их весьма уместными.

Трактирти хӗр // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Галимджана та ҫавӑн евӗрлӗ сӑмахсемех калаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

XVIII // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Вӑл пӗлекен сӑмахсемех, ҫывӑх та ӑнланмалла сӑмахсем!

Куҫарса пулӑш

XXVI // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Ҫав ӑшӑ сӑмахсемех — Галимджан чӗринчен пӗр Укахвишӗн шӑранса тухнӑ ырӑ та ачаш, сӑмахсем!

Куҫарса пулӑш

XVII // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Гент вӗсен тӗлне ларчӗ те ҫавӑнтах хӑй шӑппӑн вырнаҫнӑшӑн шӑпине тав турӗ: тӗм тепӗр енче инҫех те мар арабла калаҫни илтӗнет; сунарҫӑн ҫивӗч хӑлхи илтнӗ малтанхи сӑмахсемех ӑна сис-чӳлентерчӗҫ:

Он сел возле них и тотчас поблагодарил судьбу, что сделал это бесшумно: в кустах слышалась арабская речь; уже первые слова, пойманные тонким слухом охотника, были подозрительны:

VII. Зимбауэни каварҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Паянтан, енчен те вӑл пурӑнатех пулсан, уншӑн аса илӳ ҫеҫ юлать, пӗтӗмпех тӗтрелӗхе, улшӑнӑва путать, ҫав вӑхӑтрах — ҫав сассах, ҫав сӑмахсемех, ҫывӑх ҫын перӗнӗвӗн уҫӑмлӑхех…

Отныне, даже если бы он остался жить, ему оставалось лишь воспоминание о чертах лица Анны, ее улыбке и выражении глаз, воспоминание, вероятно, делающееся все более смутным, изменчивым, в то время, как тот же голос, те же слова, та же ясность прикосновения близкого существа.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 282–286 с.

Партизансен ҫарӗ килсе кӗни ҫинчен ҫӳрекен сӑмахсем, тен, суя сӑмахсемех те пулман пулӗ.

Слухи о появившейся армии партизан, пожалуй, не были ложными.

Тискер «йӗрке» // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Ҫын ҫак йӗрсем ҫине пӑхать, вӗсенчен вара сӑмахсем пулса тӑраҫҫӗ, вӗсене эпӗ те пӗлетӗп, — чӗрӗ, пирӗн сӑмахсемех!

Глядит человек на эти чёрточки, а они складываются в слова, и я знаю их — слова живые, наши!

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

— Мӗншӗн сана ялан пӗр тӗлти сӑмахсемех алла лекеҫҫӗ ҫакӑ? — тӗлӗнчӗ Саша.

 — Что это тебе все время одно и то же место случайно попадается? — удивился Саша.

Эпӗ учитель пулса тӑтӑм // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Ланцетпа асамӑҫла сулема тултарнӑ шупка кӗленче, хӑнтӳ, чилчак, юнуҫас, матери сӑмахсем ҫав нервӑсем, ревматизм, органӗсем т. ыт. ҫавнашкал сӑмахсемех мар-и-мӗн?

Ланцет, и таинственная белесовая склянка с сулемой, и слова: чилъчак, почечуй, спущать кровь, матерю  и т. п., разве не те же нервы, ревматизмы, организмы  и т. п.?

II // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Сасартӑк ҫавӑнта каланӑ сӑмахсемех илтӗнчӗҫ, ҫак сӑмахсене темӗншӗн вӑл сӑвва астунӑ пекех аван астӑвать.

Вдруг вновь зазвучали слова, которые она почему-то помнит, как стихи.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Тул ҫутӑлнӑ чухне вӑл сасартӑк шӑллӗ патне монастыре кайса килме шут тытрӗ: тен, унта тӗрлӗ илӗртекен япаласемпе пӑлханусенчен аякра пурӑнакан ҫыннӑн мӗнле те пулин лӑплантаракан тата татӑклӑ сӑмахсемех тупӑнӗҫ.

На рассвете он внезапно решил съездить в монастырь к брату; может быть, там, у человека, который живёт в стороне от соблазнов и тревог, найдётся что-нибудь утешающее и даже решительное.

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Наталья хӑй таврашӗнчи ҫынсем пурте шанчӑклӑн калаҫнине, вӗсенчен кашниех мӗн те пулин ҫинчен лайӑх пӗлнине курать, вӑл ҫав ахаль сӑмахсемех, пӗр-пӗринпе таччӑн ҫыхӑнса тӑрса, кашни ҫын валли темле ҫирӗп чӑнлӑхӑн пӗр катӑкне катса панине, ҫынсем пӗр-пӗринчен хӑйсем калакан сӑмахсемпе уйрӑлса тӑнине курса тӑрать.

Наталья видит, что все вокруг её говорят уверенно, каждый что-то хорошо знает, она именно видит, как простые твёрдые слова, плотно пригнанные одно к другому, отгораживают каждому человеку кусок какой-то крепкой правды.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Стенасем ҫинче пур ҫӗрте те шултра е вӗтӗ, тарӑн е аран курӑнакан йӗрлӗ ҫав сӑмахсемех палӑраҫҫӗ: «Хуан-Мигуэль-Диац…»

И всюду по стенам, крупные и мелкие, глубокие и едва намеченные, мелькали те же надписи: «Хуан‑Мигуэль‑Диац…»

V // Степан Апаш. Ялав, 1953, 7(91)№, 25-28 стр.

— Юрка вилӗмӗ ҫинчен ҫырнӑ ҫӗртре те ҫав сӑмахсемех пур, апла, тӗрӗсех: вӑл ҫак чул хӑма айӗнчех.

 — Эти слова стояли и в описании смерти Юрка… значит, правда: и он тут же под одной плитой…

II // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех