Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Вӑл хӑйӗн суранӗсемпе асапланатчӗ, эпӗ, тута-ҫӑвара осколок касса кайнӑ пирки, пӗр сӑмах та йӗркеллӗ, ҫын ӑнланмалла калама пултараймастӑм.

Куҫарса пулӑш

Юлташ сӑмахӗ // Валентин Урдаш. «Ялав», 1948, 11№ — 27–28 с.

Артемон сасартӑк, хӑйӗн суранӗсемпе выҫӑхнине манса кайса, Мальвинӑпа Пьерона тӳнтерсе ячӗ те, пусма картлашкисем тӑрӑх аялалла ҫавра ҫил пек вӗҫтерчӗ.

Мгновенно Артемон, забыв раны и голод, опрокинул Мальвину и Пьеро, чёрным вихрем кинулся вниз по ступенькам.

Вӑрттӑн алӑк хыҫӗнче вӗсем мӗн тупрӗҫ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Унсӑр пуҫне тата, боевой йӗркесене таврӑннӑ май, юлташсем хӑйсен ӳт илнӗ суранӗсемпе ротӑна: «Пире пӗтерме ҫук, эпир темле йывӑр условисенче те пурӑнма пултаратпӑр», — тенӗн туйӑнать.

Кроме того, возвращаясь в боевые ряды, товарищи своими зарубцованными ранами словно говорили роте: — Мы неистребимы. Мы живучие.

VIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫил ҫуласа кайнӑ пурнӑҫран уйрӑлнисен йӗрӗсене, — вӑхӑт ҫуласа каять ҫывӑх тӑванӗсене кӗтсе илеймен, кӗтсе илес шанчӑк та юлман ҫынсен юнлӑ суранӗсемпе аса илӗвӗсене те; мӗншӗн тесен кӗске-ҫке-ха вӑл, этемӗн ӗмӗрӗ, тата кун-ҫул тени пурсӑмӑра та пире нумайлӑха мар курӑк таптама пӳрсе янӑ…

Ветер зализал следы ушедших, — время залижет и кровяную боль и память тех, кто не дождался родимых и не дождется, потому что коротка человеческая жизнь и не много всем нам суждено истоптать травы…

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

17. Ӗнтӗ мана никам та ан аптӑраттӑр: манӑн ӳтӗм-тирӗм Иисус Ҫӳлхуҫамӑр суранӗсемпе суранланнӑ.

17. Впрочем никто не отягощай меня, ибо я ношу язвы Господа Иисуса на теле моем.

Гал 6 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

22. Вӑл нимӗнле ҫылӑх та туман, Унӑн чӗлхи-ҫӑварӗнчен ултавлӑ сӑмах тухман; 23. Хӑйне усал сӑмахпа хӑртсан та, хирӗҫ усал каламан; асапланнӑ чухне юнаса калаҫман, тавӑрассине тӗрӗс Тӳре аллине панӑ; 24. пире ҫылӑхран хӑтарса тӳрӗ пурӑнтарасшӑн, пирӗн ҫылӑхсене Вӑл Хӑйӗн ӳчӗпе йывӑҫ ҫине Хӑй ҫӗкленӗ: эсир Унӑн суранӗсемпе сывалнӑ.

22. Он не сделал никакого греха, и не было лести в устах Его. 23. Будучи злословим, Он не злословил взаимно; страдая, не угрожал, но предавал то Судии Праведному. 24. Он грехи наши Сам вознес телом Своим на древо, дабы мы, избавившись от грехов, жили для правды: ранами Его вы исцелились.

1 Пет 2 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

5. Анчах та Вӑл пирӗн ҫылӑхсемшӗн суранланнӑ, пирӗн йӗркесӗр ӗҫсемшӗн асапланнӑ; пирӗн тӗнче айӑпне Ун ҫине тиенӗ, эпир вара Унӑн суранӗсемпе сывалнӑ.

5. Но Он изъязвлен был за грехи наши и мучим за беззакония наши; наказание мира нашего было на Нем, и ранами Его мы исцелились.

Ис 53 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.