Чӑваш чӗлхи корпусӗ

— Ҫулталӑкран, — терӗ малалла Бикмуш мучи, — мана тӗрмерен кӑларчӗҫ, суранӑмсем тӳрленчӗҫ, анчах сутӑнчӑкӑн хӑлхинче ӗмӗрех: «Эх, эсӗ, сутӑнчӑк чун!» тенӗ сӑмахсем янӑраса ҫӳренӗ.

Через год, — продолжал дед Бикмуш, — меня выпустили из тюрьмы, раны мои зажили, а у предателя так в ушах и звенело всю жизнь: «Эх ты, продажная душа!»

II // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Хӑй те ҫуннӑ, ӑшӑтайнӑ сивӗ ҫӑлкуҫ шывне, Ҫунӑ вилмеллех хӑрушӑ суранӗсене; Ах, суранӑмсем, ытла та юн суратӑр-ҫке, Харсӑр чун-чӗрем вӑйне пит хавшататӑр-ҫке…»

Он грел, согревал ключеву воду, Обливал, обмывал раны смертные: «Уж вы, раны мои, раны, кровью изошли, Тяжелым-тяжело к ретиву сердцу пришли!..»

34-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хам та чакатӑп, суранӑмсем сураҫҫӗ, шарӑх, шыв ӗҫес килни тарӑхтарать, вӗсенчен те кансӗрри — ниҫтан хӑтӑлайми салхуллӑ шухӑшсем, вӗсем те ҫав ҫынсенчен хӑпма пӗлмен йӗрӗнтерсе сӗрлекен хытӑ шӑнасем пек йӑлӑхтарса ҫитерчӗҫ.

Я сам отступал, измученный ранами, жаждой, жарой и ещё более — невесёлыми мыслями, от которых так же не мог отделаться, как от этих синих, твёрдых мух, садившихся на бинты с отвратительным, громким жужжаньем.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

4. Эсӗ ҫилленнипе ӳтӗм-тирӗмре сурансӑр вырӑн юлмарӗ; ҫылӑхӑмсене пула шӑммӑмсем те канӑҫ мӗнне пӗлмеҫҫӗ: 5. ӗнтӗ ҫылӑхлӑ ӗҫӗмсем пуҫ тӳпинчен те иртсе кайрӗҫ, мана йывӑр ҫӗклем пек пусса тӑраҫҫӗ, 6. хамӑн ӑссӑрлӑхӑма пула суранӑмсем шӑршланса юхса тӑраҫҫӗ.

4. Нет целого места в плоти моей от гнева Твоего; нет мира в костях моих от грехов моих, 5. ибо беззакония мои превысили голову мою, как тяжелое бремя отяготели на мне, 6. смердят, гноятся раны мои от безумия моего.

Пс 37 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.