Шырав
Шырав ĕçĕ:
Эпӗ ӑна юратман пекех, вӑл та мана юратмастчӗ, мантан мӑшкӑлатчӗ, кунне виҫшер хут хӑй аттисене тасаттаратчӗ, пулат ҫине ҫывӑрма выртнӑ чухне хӑмисене сиретчӗ те хушшисемпе суратчӗ, мана пуҫран лектерме тӑрӑшатчӗ.
IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Манӑн чунӑм уҫӑлатчӗ — эпӗ унпа ӑслӑ тусӑмпа, кӑмӑллӑ вӗрентекенӗмпе калаҫнӑ пек калаҫаттӑм… унтан вӑл мана ӑнсӑртранах пӑрахса каятчӗ, алли каллех мана аяккалла сиретчӗ — ачашшӑн та ҫемҫен пулин те, ҫапах сиретчӗ.
VIII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.
Страницăсем:
- 1