Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сиккелекенскер (тĕпĕ: сиккеле) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Уйӑхӑн кӑвак ҫутинче — хура тӳпе айӗнчи шурӑ тӳремлӗх, — ҫӑлтӑрлӑ, чӗмсӗр, сивӗ, хӗллехи чӑн-чӑн тӳпе; юлмасӑр чупакан хура мӗлке, лаша хырӑмӗ айӗнче сиккелекенскер, тата горизонтӑн уҫӑмлӑ кукӑрӑлчӑкӗ ӗмӗрлӗх туйӑмне хускатаҫҫӗ.

Белые равнины, в голубом свете луны, под черным небом — холодно, по-зимнему, звездным, молчащим небом; неотстающая черная тень лошади, прыгающая под ее брюхом, и ясная кривая горизонта давали что-то от вечности.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 282–286 с.

Сӳрӗк те сахал сиккелекенскер, вӑл пӗрре пӑхнипех хӑй патне туртмарӗ.

Вялое, малоподвижное, оно не располагало к себе с первого же взгляда.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех