Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ача кӗҫӗр юрласшӑн марччӗ: ӑна ҫӑмӑл ӳслӗк пекки ернӗччӗ, вӑл хӑйӗн сассишӗн пӑшӑрханатчӗ.

Куҫарса пулӑш

XXI // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 189–265 с.

Фермӑра, кӗл чечеклӗ, типӗ тислӗкӗн тутлӑ шӑршиллӗ чаплӑ фермӑра, халӗ кофе ӗҫеҫҫӗ; сулхӑн аллейӑсенче, картишре сывлӑш Ганэлӗн янӑравлӑ, чӑркӑш сассишӗн тунсӑхлать, вӑл вара тӗл пулакан кашни ҫынран чи юлашки ҫапкаланчӑкла сыхланса йывӑҫсен хушшинче пытанать.

На ферме, хорошенькой ферме, с розами и вкусным запахом сухого навоза, теперь пьют кофе; в тенистых аллеях и на дворе воздух вздыхает по трескучему, сварливому голосу Ганэля, а он, как последний бродяга, прячется за деревьями, остерегаясь каждого встречного.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

Ку вӑл Сӗрӗмшӗн хӑйӗншӗн те питӗ вӑхӑтлӑ пулнӑ, мӗншӗн тесен ирландец-тусӗсем саланса пӗтнӗ, Тамани-Холл та урӑх унӑн сассишӗн ҫунман, ӗҫ те тупӑнман.

Это было для него очень кстати, так как приятели-ирландцы разбрелись, Тамани-холл не нуждался более в его голосе, а работы все не находилось…

XXV // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Людмилӑшӑн, унӑн вӑр-вар аллисемшӗн, янравлӑ сассишӗн пирӗн пӳлӗм сасартӑк тӑвӑр пек туйӑнса кайрӗ.

Сразу наша комната стала тесной для Людмилы, для ее проворных круглых рук, раскатистого голоса.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950