Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сарафан сăмах пирĕн базăра пур.
сарафан (тĕпĕ: сарафан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Акӑ Баймаковӑн тирпейлӗ ҫуртне хӗрӗн тантӑш-юлташӗсем, хулари чи лайӑх ҫемьесенчи хӗрсем пырса тулчӗҫ; вӗсем пурте парчаран ҫӗленӗ авалхи капӑр сарафансем тӑхӑннӑ, сарафан ҫаннисен вӗҫӗсене пурҫӑнпа мӑкшӑлла тӗрленӗ, шӑтӑкласем тыттарнӑ, урисенче — сарӑ ҫемҫе сӑран пушмаксем, вӑрӑм ҫивӗтсене хӑюсем янӑ.

И вот уютный дом её наполнен подругами дочери, девицами лучших семей города; все они пышно одеты в старинные парчовые сарафаны, с белыми пузырями рукавов из кисеи и тонкого полотна, с проймами и мордовским шитьём шелками, в кружевах у запястий, в козловых и сафьяновых башмаках, с лентами в длинных девичьих косах.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Арестленӗ кинӗ хӑй ҫине ҫӗтӗлсе пӗтнӗ кивӗ сарафан уртса янӑ пек туйӑнчӗ ватӑ ҫынна.

Куҫарса пулӑш

Асӑну // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

Эпир Раҫҫейре пурӑнатпӑр вӗт, ҫавӑнпа, чӑваш майрисемсӗр пуҫне, хитре сарафан тӑхӑннӑ боярин майрине те тӑвас килчӗ.

Мы ведь живем в России, поэтому, кроме чувашских дам, хотелось создать боярин в красивом сарафане.

Ӑстасем пирӗн хушӑра пурӑнаҫҫӗ // Василий Лапин. http://kanashen.ru/2023/04/14/a%d1%81%d1 ... %d0%b0cce/

Не шей ты мне, матушка, красный сарафан, Не входи, родимая, попусту в изъян.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Пӗр тенкӗне яхӑн вак укҫана разеткӑран хӑй тӗлне йӑвантарчӗ те хӗпӗртенипе «Хӗрлӗ сарафан» кӗввине Соня умне пырса юрласа ячӗ:

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Кучченеҫсем парнеленӗ хыҫҫӑн Мишӑпа Павлуш «Ан ҫӗле, аннеҫӗм, хӗрлӗ сарафан» дуэта икӗ сӗрме купӑспа выляса пачӗҫ.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Сарафан тӑхӑннӑ упа эрешлентерсе тунӑ корона айӗнче.

Медведь в сарафане, под вычурной коронкой.

XXXIV сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Эпӗ ҫавӑрӑнса пӑхрӑм та кӑвак сарафан тӑхӑнса янӑ, пуҫне чӑпар тутӑр ҫыхнӑ, пиҫсе хуралса кайнӑ аллине пӗчӗк ҫатан тытнӑ пӗр сакӑр ҫулти пӗчӗк хресчен хӗрачине курах кайрӑм.

Я обернулся и увидел маленькую крестьянскую девочку, лет восьми, в синем сарафанчике, с клетчатым платком на голове и плетеным кузовком на загорелой голенькой руке.

Илемлӗ Хӗҫри Касьян // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 92–112 с.

«Сарафан тӑхӑннӑ упа ҫеҫ…»

«Медведь в сарафане»…

XI сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

сарафан тӑхӑннӑ упа

Медведь в сарафане

IX сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Сарафан тӑхӑннӑ упа

Медведь в сарафане

IX сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Ҫав минутрах таҫтан, тӗттӗм чӑтлӑхӗнчен, сарафан тӑхӑннӑ пӗр хӗрарӑм сиксе тухрӗ, сапаланчӑк ҫӳҫӗ-пуҫӗ хулпуҫҫийӗсем ҫинелле йӑтӑнса аннӑ.

В ту же минуту откуда-то из темноты появилась женщина в сарафане и с растрепанными волосами, которые в беспорядке падали ей на плечи.

Пӗрре ҫӗрле… // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

— Унтан алмазлӑ пушмакпа пултӑр… алмазлӑ пиҫиххи тӑхи, пилӗк таран бархат пиншакӗ, — унӑн пӗчӗк пӳрнисем каллех хӑйӗн ҫинҫе кӗлеткине пилӗкрен пӑвса тӑракан сарафан пиҫиххийӗ тӗлӗнче чӗрмекленсе илчӗҫ.

 — Башмачки с алмазами… на пряжке алмазы, бархатная накидочка по пояс, — пальчики ее растопырились у пояска сарафана, охватившего ее тоненькую фигурку.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпӗ сӑмах мӗн ҫинчен пынине тавҫӑрса та илеймерӗм, ответлеме те ӗлкӗреймерӗм, Марфа Петровна алӑк уҫса ячӗ те пӳрте пӗр лутрарах ватӑ карчӑка кӳртсе ячӗ, карчӑкӗ хӑйне кура мар чечеклӗ ҫутӑ сарафан тӑхӑннӑ, виҫӗ кӗтеслӗ тутри — ытарма ҫук йӑлтӑртатать, мӑйӗ ҫине кӗрен тутӑр уртса янӑ.

Я не догадалывался, о чем речь, и не успел ответить, как Марфа Петровна открыла дверь и впустила в дом одну невысокую старуху, одетую в яркий сарафан необычных цветов, с треугольным платком, блестящим и розовым, накинутым на шею.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Хӗрсем ҫуйӑхса, кулса, пӗр-пӗрне тӗрткелесе, сада чупса тухрӗҫ те тем тӗслӗ сарафан та тӑхӑннӑскерсем, сӗтел йӗри-тавра тӑрса, хисеп юрри юрлама пуҫларӗҫ:

С визгом и смехом, толкаясь, сбежали в сад девицы и, окружив стол ярким венком сарафанов, запели величанье:

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Ҫураҫнӑ хӗр ҫухинчен пуҫласа арки вӗҫне ҫитиех ылтӑнланӑ тӳмесемлӗ кӗмӗл парчаран ҫӗленӗ йывӑр сарафан тӑхӑннӑ, хулпуҫҫийӗсем ҫине ылтӑн парчаран ҫӗленӗ шушун уртса янӑ, ҫивӗтӗнче — шурӑ та сенкер хӑюсем; вӑл малти кӗтесре пӑр пек хытса ларать, тарланӑ питне тӗрленӗ тутӑрпа шӑлкаласа, янӑравлӑн сӑвӑ калать:

Невеста, задыхаясь в тяжёлом, серебряной парчи, сарафане с вызолоченными ажурными пуговицами от ворота до подола, — в шушуне золотой парчи на плечах, в белых и голубых лентах; она сидит, как ледяная, в переднем углу и, отирая кружевным платком потное лицо, звучно «стиховодит»:

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Кӗтмен ҫӗртен тӑмпа шӑлса тунӑ пӳрт алӑкӗ чӗриклетсе илчӗ, унтан, сапаланса кайнӑ ҫӳҫне пуҫтаркаласа, хӑйне чӑсланкӑ хӗрача пек кӑтартакан кӗске сарафан тӑхӑннӑ Саша инке тухрӗ.

Вдруг скрипнула дверь мазанки, и тетя Саша, в коротком сарафанчике, делающем ее похожей на долговязую девочку, поправляя распустившиеся на затылке волосы, вышла во дворик.

7 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Вӑл хулпуҫҫи ҫине утӑ ҫӗклемӗ хӑпартса хунӑ чухне унӑн сарафан арки ҫӗкленчӗ те яштака шурӑ урисем курӑнса кайрӗҫ.

Когда она поднимала на плечо охапку сена, сарафан приподнялся, обнажив стройные белые ноги.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Санин куҫарса пачӗ — анчах «Сарафан», уйрӑмах «По улице мостовой» сӑмахӗсем, (sur une rue pavee une ieune jille allait a l'eau — вӑл ҫапkа куҫарса пачӗ) унӑн итлекенӗсене вырӑс поэзийӗ чаплӑ тесе шухӑшлаттарма пултарайман — вара вӑл Пушкинӑн «Я помню чудное мгновенье» сӑввине, музыкине Глинка хунӑскерне, малтан пӑхмасӑр вуласа, унтан куҫарса, унтан, ун минорлӑ куплечӗсене кӑшт пӑсарах, юрласа пачӗ.

Санин исполнил их желание, но так как слова «Сарафана» и особенно «По улице мостовой» (sur une rue pavee une jeune fille allait a l'eau — он так передал смысл оригинала) — не могли внушить его слушательницам высокое понятие о русской поэзии, то он сперва продекламировал, потом перевел, потом спел пушкинское: «Я помню чудное мгновенье», положенное на музыку Глинкой, минорные куплеты которого он слегка переврал.

V // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Санин ним турткаланса тӑмасӑр килӗшрӗ те, сылтӑм аллин икӗ пӳрнипе тата сулахай аллин виҫӗ пӳрнипе (пуҫ, вӑта тата кача пӳрнипе выляса), кӑшт сӑмса витӗр тухакан ҫинҫе тенор саспа малтан «Сарафан», кайран «По улице мостовой» юрласа пачӗ.

Он повиновался без дальних околичностей и, аккомпанируя себе двумя пальцами правой и тремя (большим, средним и мизинцем) левой, — спел тоненьким носовым тенорком сперва «Сарафан», потом «По улице мостовой».

V // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех