Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Сӑнатӑп: хӗрлӗ хӑмпӑсем шӑтаҫҫӗ, чул сарнӑ ҫула юсаҫҫӗ, кантӑкҫӑсем ӑшталанаҫҫӗ — унтан каллех тусан та ҫутӑ, каллех — апчхулатнипе сӑнсӑрланнӑ-киревсӗрленнӗ хӗвел, татах — усаллӑха-вӗчӗлӗхе вӗлерекен чечексем, тата — пӗр-пӗрне савакансен пӑтти, акӑ каллех — ылханлӑ фортепианӑн ӗнернӗ хыҫҫӑнхи сасси…

Наблюдаю: лопаются красные пузырики, чинят мостовую, хлопочут стекольщики и снова пыль и свет, и опоганенное чиханьем солнце, и убивающие злобу цветы, и сладкая каша влюбленных, и вот — опять настроено проклятое фортепиано.

I. Чыс тӑватӑп // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

— Ҫапла, ҫак савӑнӑҫлӑ кун савакансен асӗнче ӗмӗрлӗхе тӑрса юлать, — килӗшет унпа Мӗтри пиччӗш.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Укӑлча хӗрринчи виҫӗ шур хурӑн сахал мар курнӑ савакансен савӑнӑҫне, ик ҫамрӑк чун пӑшӑрханӑвне, кӑштах хирӗҫӳ хыҫҫӑнхи мирлешӗве.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ