Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӳрне сăмах пирĕн базăра пур.
пӳрне (тĕпĕ: пӳрне) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Эпӗ вӑта пӳрне патне кӗрем, вӑта пӳрне шӗвӗр пӳрне патне кӗтӗр. Шӗвӗр пӳрне, эсӗ хӑвӑн йӑллунтан тухмасӑрах кайса аялтан ил лешсенне ятсӑр пӳрне ҫинчине!» — тет ятсӑр пӳрне.

«Я к среднему перехожу, средний, ты в петлю указательного иди, а указательный пусть высунется из своей петли и возьмет снизу у них петлю с безымянного пальца».

Тӗрлӗрен хӑю, пиҫиххи // Валентина Минеева. Минеева В.А. Чӑвашсен эрешлӗ пир-авӑрӗ: кӗнеке-альбом. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2008. — 182 с.

Халь ӗнтӗ сулахай алӑри пушанса юлнӑ ятсӑр пӳрне вӑта пӳрне йӑллине кӗрсе тӑрать, вӑта пӳрне шӗвӗр пӳрне патне кӗрет.

Теперь всполошились в левой руке: и безымянный вошел в петлю среднего, а средний в петлю указательного.

Тӗрлӗрен хӑю, пиҫиххи // Валентина Минеева. Минеева В.А. Чӑвашсен эрешлӗ пир-авӑрӗ: кӗнеке-альбом. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2008. — 182 с.

Черккене пуҫ пӳрнепе, шӗвӗр тата вӑтам пӳрнесемпе тытмалла; ятсӑр пӳрнепе кача пӳрне черкке тӗпне лексе тӑраҫҫӗ.

Бокал держат за ножку большим, указательным и средним пальцами; причем безымянный и мизинец упираются в основание бокала.

Ӗҫмеллисем // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Пантелей Прокофьевич темшӗн сӑхсӑхса илесшӗн пулчӗ, анчах та унӑн типсе кукӑрӑлкаласа ларнӑ пӳрнисем хӗрес палли хунӑ ҫӗртенех ҫурма ҫултан иртрӗҫ те хӑйсен шайне улӑштарчӗҫ: пуҫ пӳрне, хуҫи кӑмӑлне пӑхмасӑрах, ӑнсӑртран шӗвӗр пӳрнепе вӑта пӳрне хушшине хӗсӗнсе кӗчӗ, вара ҫак пӳрнесен намӑссӑр тӗвви кӑвак чекменӗн тавӑрса хунӑ арки айне вӑрӑ пек шӑвӑнса кӗрсе кайрӗ те, шалтан хӗрлӗ пуҫлӑ кӗленчене, пырӗнчен тытса, тулалла туртса кӑларчӗ.

Пантелей Прокофьевич хотел зачем-то перекреститься, но заскорузлые клешнятые пальцы, сложившись в крестное знамение и поднявшись до половины следуемого пути, изменили форму: большой черный ногтистый палец против воли хозяина нечаянно просунулся между указательным и средним, и этот бесстыдный узелок пальцев воровато скользнул за оттопыренную полу синего чекменя, а оттуда извлек схваченную за горло красноголовую бутылку.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Куратӑн-и, Укаслу, — терӗ, — сан ҫине ҫӳлтен тапӑнаҫҫӗ пулсан, анкара ҫапла икӗ меслетпе тытма пулать: пуҫ пӳрне ҫӳлте, ун чухне пӳрнесен вӑйӗ пулни кирлӗ, е кача пӳрне анкар питлӗхӗ ҫинче, ун чухне алӑ сулӑмӗ вӑйлӑ пулни кирлӗ.

Куҫарса пулӑш

Чӑваш уявӗ — Акатуй // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

Сулахай алӑри кача пӳрнери икӗ йӑлла Маня сылтӑм алӑри шӗвӗр пӳрнепе вӑта пӳрне ҫине куҫарать.

С мизинца левой руки Маня две петли переносит на указательный и средний пальцы правой руки.

Тӗрлӗрен хӑю, пиҫиххи // Валентина Минеева. Минеева В.А. Чӑвашсен эрешлӗ пир-авӑрӗ: кӗнеке-альбом. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2008. — 182 с.

Кашӑка пуҫ пӳрнепе пысӑк пӳрне хушшинче, вӑтам пӳрнене лекмелле тытаҫҫӗ.

Ложку держат между большим и указательным пальцем, причем ее ручка слегка упирается в средний палец.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

— «Мӗнле пурӑнас-ши?» — тесе каланӑ, тет, пуҫ пӳрне, — сулахай ал пӳрнисене пӗрерӗн хутлатса, мӑкӑртатрӗ арман хуҫи, — «Пурӑнӑр-ха», — тенӗ, тет, шӗвӗр пӳрне.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей Павӑлӗ: хроникӑллӑ роман. 3-мӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984. — 240 с. — 3–231 с.

Вара ӑна Тимуш малтан ҫичӗ пӳрне, вара икӗ пӳрне кӑтартнӑ.

Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Кӑсӑкланса — пӳрнене чернил кӗленчине чиксе пӑхрӑм: пӳрне шупка-хӑмӑр кӑвак тӗспе вараланчӗ.

Из любопытства я сунул палец в чернильницу, и палец стал бледно-лиловым.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 331–337 с.

Тӑваттӑмӗш пӑти ҫине пуҫламӑш куҫне хурса хӑварсан ӑстаҫӑ ҫиллине пуҫ пӳрнепе шӗвӗр пӳрне хушшине хӗстерет, ҫав ҫип яланах пӑтасем ҫине пуҫламӑш куҫӗсенчен ҫӳлерех выртса ҫӳрет.

Обойдя четвертый гвоздь, нитку зажимает большим и указательным пальцами левой руки, немного повернув прибор, нитку кладет на первый гвоздь, чуть выше начальной петли.

Тӗрлӗрен хӑю, пиҫиххи // Валентина Минеева. Минеева В.А. Чӑвашсен эрешлӗ пир-авӑрӗ: кӗнеке-альбом. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2008. — 182 с.

Шӗвӗр пӳрне сулахай алӑри ятсӑр пӳрне ҫинчи йӑлла аялтан ҫаклатса илет те хӑйӗн валли витӗр тухать.

Указательный палец так и сделал: надел на себя петлю снизу и протянул ее через свою петлю.

Тӗрлӗрен хӑю, пиҫиххи // Валентина Минеева. Минеева В.А. Чӑвашсен эрешлӗ пир-авӑрӗ: кӗнеке-альбом. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2008. — 182 с.

Хӑрах куҫлӑ Пахомий сыпкаласан хӑйӗн чӑнах та тӗлӗнмелле тӑнӗпе мухтанма юрататчӗ, еврей-ешиботник Талмуд пӗлсе тӑнӑ пек, вӑл хӑшпӗр кӗнекесене аллинчи пӳрнине пӗлнӗ пекех пӗлсе тӑратчӗ: кирек те мӗнле страницӑна пӳрнепе тӗкет те, ӑҫта пӳрне чарӑнса тӑрать, ҫав сӑмахран вара малалла ҫемҫе, сӑмса витӗр илтӗнекен сассипе пӗр пӑхмасӑр вулама тытӑнать.

Кривой Пахомий, выпивши, любил хвастаться своей поистине удивительной памятью, — некоторые книги он знал «с пальца», — как еврей-ешиботник знает Талмуд, — ткнет пальцем в любую страницу, и с того слова, на котором остановится палец, Пахомий начинает читать дальше наизусть, мягоньким гнусавым голоском.

XII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Атӑ тупса тӑхӑннӑ — юрать, пӳрне витӗр пӑхатӑп; урана тӑхӑнмаллисӗр тертленнӗ, тетӗп, обозра йӗм илнӗ — нимех те мар, пӳрне витӗр пӑхатӑп; мундир илсе тӑхӑннӑ — юрать, хуть эпӗ хам ӑна нихӑҫан та тӑхӑнмӑттӑм, анчах ҫаппа-ҫарамас ҫӳреме ҫук, килӗшӗпӗр; хӗҫпӑшалсем хӑть пуҫ тӳпи таранччен ҫакса тултар — кирлӗ пулать, тата яланах куҫ умӗнче, кирлӗ — унран каялла илетпӗр.

Сапоги — ладно, смотрю сквозь кулак, без обуви намаялся, штаны взял в обозе — ничего, сквозь пальцы смотрю, мундир — ладно, хотя я бы его не надел никогда, но не голым ходить, помирился, оружия цепляй хоть до макушки — пригодится, и всегда на виду, нужно — отберем.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Хытӑ чӑмӑртанипе пирӗн пӳрнесем пӗрин ҫумне пӗри ҫыпҫӑнса ларчӗҫ, пӳрне сыпписем шӑтӑртатрӗҫ.

Нет, положительно это были славные ребята!

Ёлка // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 319–328 с.

Анчах мӗнлерех ҫухӑрса ячӗ Бенедикт пичче, ҫав чӗр-чуна, пысӑк пӳрнепе шӗвӗр пӳрне хушшипе хӗстерсе тытса, куҫлӑх та, лупа та ҫук пирки ҫывӑхрине ҫеҫ куракан куҫӗсем патне ҫывӑха илсе пырсан!

Но какой вопль испустил кузен Бенедикт, когда, осторожно зажав насекомое между большим и указательным пальцами, он поднес его как можно ближе к своим близоруким глазам, которым теперь не могли прийти на помощь ни очки, ни лупа!

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Пӗрне — ятсӑр пӳрне, Тепӗрне — шӗвӗрне, Хӑшне-пӗрне Лекет вӑта пӳрне.

кому безымянный, кому указательный.

Ухмахла йӑла // Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 149–152 с.

Ку вӑл урари кача пӳрне мар-ҫке-ха, кача пӳрне пуррипе ҫуккине атӑ тӑхӑнса ярсан никам та курмасть.

Это не то, что какой-нибудь мизинный палец на ноге, которую я в сапог — и никто не увидит, если его нет.

II // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 51–74 с.

Шӗвӗр пӳрнепе вӑта пӳрне хушӑкӗнчи путӑк тӑрӑх унӑн куҫҫуль сӑрхӑнать.

В ложбинке между указательным и средним пальцами просачивалась у нее слеза.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Шӗвӗр пӳрнене «шӗвӗр пӳрне» мар, вӗҫертсе яраканни, теттӗмӗр, сылтӑм куҫа — тӗллекен куҫ.

Указательный палец звали не указательным, а спусковым, а вместо правого глаза — был прицельный глаз.

X // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех