Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӗлнех (тĕпĕ: пӗл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл, врач, хӑйӗн сывлӑхӗн шайне пӗлнех пуль ӗнтӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Александр Клементьев. Клементьев А.К. Вунҫиччӗрисем: повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 216 с. — 193–213 с.

Александра Филипповна хӑйӗн хакне пӗлнех пуль ҫав.

Куҫарса пулӑш

II // Александр Клементьев. Клементьев А.К. Вунҫиччӗрисем: повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 216 с. — 3–56 с.

Золотовӗ пӗлнех ӗнтӗ, анчах мана каламарӗ, мур илеш.

Куҫарса пулӑш

Тусан вӑрттӑнлӑхӗ // Влас Паймен. «Тӑван Атӑл». — 1974, 2№ — 50–65 с.

— Ах, ҫакна, мӗнле пулма пӗлнех эсӗ, — парӑмра юлмарӗҫ каччисем те.

Куҫарса пулӑш

Ирхи сывлӑм // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ӑшӑ ҫумӑр: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1986. — 128 с. — 84–112 с.

Мӗнле тума пӗлнех эсӗ кӑна, тур ҫырлахах!

И как только ты сумел его сварить?

Мулкач Терушӗ, Някуҫ тата ыттисем // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Эсир эпӗ пӗлнӗ ҫынсенчен пуринчен те ырӑ кӑмӑллӑрах пулма кирлӗ; эпӗ вара, ахӑртнех, кама та пулин пӗлнех.

Должно быть, вы самый милый человек из всех, кого я знал, а я, кажется, знал кого-то..

XIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Сӑпани ҫакна пӗлнех, мӗншӗн тесен Крапивин яла революциччен, фронта каяс умӗн, пырса кайнӑ чухне ун патӗнче ҫӗр каҫрӗ, каҫ Давидпа тата Ваньккапа нумай калаҫса ларчӗ, вӗсене ӗҫ хушса хӑварчӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Вӑл темскер пӗлнех пулас.

Что-то было у него на уме.

18 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Пӗлнех пулӗ ҫав вӑл мӗнле те пулин сӑмах: чӑнах та, пуля унран пӑрӑннӑ, ванчӑксем вӗҫсе иртнӗ.

— А ведь, ей-богу, точно и взаправду знала она какое слово: будто и впрямь пуля её сторонилась и осколок облетал.

Мария // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 211–218 с.

Ӑна хамӑр командир усраса тӑнӑ, ҫав хаҫата вӑл куҫне сыхланӑ пек сыхланӑ темелле, вӑрҫӑччен вӑл парти организацийӗн секретарӗнче ӗҫленӗ те, ҫакӑн пек ӗҫсенче ӑҫта мӗн тумаллине пӗлнех ӗнтӗ.

Хранил её наш командир, можно сказать, как зеницу ока, газету эту, потому, он, командир-то наш, был до войны партийным секретарём и в таких делах, что к чему, понимал.

«Правда» номерӗ // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 39–45 с.

Ҫав пӗчӗк хула — ытларах вӑл ял пек курӑнать — ӗлӗк те лайӑх кунсене курсах каяйман пулин те, хальхинчен канӑҫсӑртарах кунсене пӗлнех ӗнтӗ.

Местечко похоже более на село, чем на город, но когда-то оно знало если не лучшие, то, во всяком случае, менее дремотные дни.

I // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

— Ну, мӗнле пӗлнех куна вӗсем?

— Ну, как это они выбрали?

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫук, пӗлнех ӗнтӗ, анчах ӑна йышӑнма намӑс пулчӗ.

Нет, он, конечно, знал, но совестно было себе в этом сознаться.

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кашни ҫынах, хӑй курман пулсан та, хӗршӗн е каччӑшӑн ахаль вечерпа хӑй ҫумӗнче унӑн савнӑ каччи е савнӑ хӗрӗ ларнӑ вечер хушшинче е ахаль ҫеҫ итлекен оперӑпа хӑй юратса пӑрахнӑ ҫынпа юнашар ларса итлекен опера хушшинче мӗнле уйрӑмлӑх пуррине вуласа та пулин пӗлнех ӗнтӗ.

Каждый если не сам испытал, то хоть начитался, какая разница для девушки или юноши между тем вечером, который просто вечер, и тем вечером, на котором с нею ее милый или с ним его милая, между оперою, которую слушаешь, и только, и тою оперою, которую слушаешь, сидя рядом с тем или с тою, в кого влюблен.

XIV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ҫак аксиомӑна, — тӗрлӗрен ӑнсӑртлӑхсем пулаҫҫӗ тенине, — вӑл пӗлнех пуль ӗнтӗ.

Эту-то аксиому, что бывают всякие случайности, уж наверное он знал.

XXX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Часах Давыдов урӑх хваттере куҫнӑ, ҫакна Лушка пӗлнех ӗнтӗ, анчах ун хыҫҫӑн та вӑл килӗшме шутламан.

Вскоре он переменил квартиру, но это обстоятельство, несомненно ставшее известным Лушке, не толкнуло ее на примирение.

III сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Пӗлнех пулӗ.

Скорее всего, что знал.

III сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Никитӑшӑн арестлеме килчӗ пулӗ-ха, йӗрлесе пӗлнех пулать, тӑшман».

Небось за Никиту рестовать, дознался, вражина».

14-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Валька кун ҫинчен пӗлнех ӗнтӗ, анчах та пачах манса кайнӑ пулас, мӗншӗн тесен малтанах вӑл куҫне чарса пӑрахрӗ, унтан хӑйӗн ҫамкине ҫапса: — Эх, ҫапла! Пӗлетӗп! — терӗ.

Должно быть, Валька знал об этом, но совершенно забыл, потому что он сперва широко открыл глаза, а потом хлопнул себя по лбу и сказал: — Ах, да! Знаю!

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Гришка та пӗлнех пулӗ ҫав, мӗншӗн тесен, вӑл хӑй кайран каласа ӑнлантарнӑ тӑрӑх, «Зала ура ҫине тӑратас» — тесе чи малтанхи сӑмахранах ҫухрашма тытӑнчӗ.

Должно быть, и Гришка чувствовал, потому что с первого слова он начал страшно орать, чтобы «поднять зал», как он потом объяснил.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех