Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Анчах пурте, именкелесе, Хусанкай еннелле пӑхкалаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Тулӑх тапхӑр // Влас Паймен. «Тӑван Атӑл». — 1974, 2№ — 50–65 с.

Хӑш-пӗрисем хӗрелсе анакан хӗвел ҫинелле пӑхкалаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

III // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 374–379 с.

Эп хам та сӑнанӑ, ҫав ырханнисем ӑҫта та пулин тӗл пулсан, ун-кун пӑхкалаҫҫӗ те никам та пулмасан: — Ӑҫтисем, аҫу-аннӳ пур-и? — тесе ыйтаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Минюк // Ираида Петрова. Петрова, И. А. Татюк: повесть: кӗҫӗн ҫулхи шкул ачисем валли. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1969. — 126 с.

Халӗ те темӗнле пӑхкалаҫҫӗ вӗсем, — терӗ хӗрарӑм, пичӗ пӗҫерсе килнине туйса.

Куҫарса пулӑш

Тӗлӗкри пек тӗлпулу // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ӑшӑ ҫумӑр: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1986. — 128 с. — 113–121 с.

Ҫамрӑксемшӗн мӗн, эпӗ вилни шутра та пулмӗ, ав мӗнлерех пӑхкалаҫҫӗ, темӗн ҫинчен калаҫаҫҫӗ тата.

Куҫарса пулӑш

Кӑмӑл улшӑнчӗ // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ҫул пуҫламӑшӗ: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 96 с. — 90–95 с.

Тутарсем чӑвашсем ҫине, чӑвашсем тутарӗсем ҫинелле кӑн-кӑн пӑхкалаҫҫӗ, пуҫӗсене сулкаласа илеҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Пӑр тапранчӗ // Геннадий Пласкин. Пласкин Г. А. Ҫавраҫил: Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1993. — 288 с.

Вӗсем унта хӑйсем тӗллӗнех кӗреҫҫӗ, нумайӑшӗ шанчӑксӑр информациллӗ сайтсене уҫса пӑхкалаҫҫӗ, ирсӗрлӗх ӳкерчӗкӗсене те кураҫҫӗ, азартлӑ вӑйӑсемпе те интересленеҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Япӑххипе лайӑххине мӗнле уйӑрмалла? // Ирина ЯКОВЛЕВА. http://putpobedy.ru/publikatsii/11889-ya ... -uj-rmalla

— Эпир сӑмаха тытатпӑр-ха, анчах хӑш-пӗрисем калла-малла пӑхкалаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

10. Тахҫанхи туссем патӗнче // Куҫма Турхан. Турхан К. С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: Истори романӗ. Иккӗмӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 559 с.

Янтул еннелле вӗсем кашнинчех хӑраса ҫеҫ пӑхкалаҫҫӗ.

Всякий раз они с ужасом посматривали на Яндула.

Янтул кам вӑл? // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Унӑн ансӑр та тӑрӑхла куҫӗсем хӗсӗнсе пӑхкалаҫҫӗ, унӑн ӑшӑ кӑмӑллӑ сӑн-пичӗ: «Ан тив павраччӗр. Манӑн мӗн ӗҫ пур унта? Эпӗ чӗлӗм туртнипе никама та кансӗрлеместӗп», тесе каланӑ пек туйӑнчӗ.

Его узкие, продолговатые глаза были прищурены, а лицо имело добродушно-простоватый вид и как бы говорило: «Пусть их там болтают. Мне-то какое до этого дело! Я себе покуриваю и никому не мешаю».

II сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Урмӑш куҫлисем те ҫӑвар уҫма хӑяймасӑр кӑн-кан пӑхкалаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Айккинелле пӑхкалаҫҫӗ пулин те, усала сисмеҫҫӗ курӑнать.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Аркадий Павлычӑн дворовӑй ҫыннисем, чӑнах та ӗнтӗ, темӗн куҫ айӗн пӑхкалаҫҫӗ — анчах та пирӗн Руҫре салхуллӑ ҫынна ытлашши ҫывӑрнӑ ҫынран уйӑраймӑн.

Дворовые люди Аркадия Павлыча посматривают, правда, что-то исподлобья, — но у нас на Руси угрюмого от заспанного не отличишь.

Бурмистр // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 113–127 с.

Вӗсем хӑйсен шӗвӗр урисемпе сассӑр ярса пусаҫҫӗ, хӑлхисене кӑштах силлесе илеҫҫӗ, кӑвак куҫӗсемпе сирӗн ҫине чалӑшшӑн пӑхкалаҫҫӗ, ҫурӑмӗ урлӑ хунӑ кӑмрӑк миххисене, ҫатӑрка вутӑ, рис тата кил-ҫуртри тӗрлӗрен ӑпӑр-тапӑра аслӑ ҫулсемпе сукмаксем тӑрӑх силлентеркелесе пыраҫҫӗ.

Они идут, беззвучно ступая своими точеными серыми ногами, чуть потряхивая ушами и косясь на вас длинным лиловым глазом, по дорогам и тропам, нагруженные мешками с углем, нагруженные хворостом, тюками с рисом, всевозможной домашней рухлядью.

Ашак // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

Палламан арҫын ачасемпе хӗрачасем вӑрттӑн интересленсех Костя енне пӑхкалаҫҫӗ, анчах вӑл ҫаврӑнса пӑхсанах, лешсем те ҫаврӑнаҫҫӗ, Костя вӗсене пӗрре те интереслентермен пек пулаҫҫӗ.

Незнакомые мальчики и девочки исподтишка с любопытством разглядывают Костю, но, как только он оглядывается, отворачиваются и делают вид, что Костя их совершенно не интересует.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Урайӗнче ҫывӑракан марсиансем сике-сике тӑчӗҫ, унталла-кунталла пӑхкалаҫҫӗ.

Спавшие на полу марсиане вскочили, озираясь.

Лару-тӑру улшӑнать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Унта та кунта кӗпӗрленеҫҫӗ, темӗн пуласса кӗтеҫҫӗ, аллисене кӗсйине чикнӗ, нумай пӗлтерӗшлӗ, таҫтан килсе тулнӑ ҫамрӑк марсиансем ҫине пӑхкалаҫҫӗ.

Собирались большие толпы, ожидали событий, поглядывали на неизвестно откуда появившихся многозначительных, молодых марсиан, с заложенными в карманы руками.

Тускуб // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ӗҫсӗр ҫӳреҫҫӗ, — аллисем кӗсйинче, унталла-кунталла пӑхкалаҫҫӗ.

Шатались без дела, заложив руки в карманы, — поглядывали.

Гусев хулана сӑнать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Юлашкинчен, мунча умне кӗрсе ларсан, лайӑхрах пулать терӗмӗр: унта тӗттӗм, анчах чӳрече умне ларма пулать, чӳрече сарайпала юнашар ларакан бойный хушшинчи таса мар кӗтеселле тухать, ҫынсем унта сайра-хутра ҫеҫ пырса пӑхкалаҫҫӗ.

Наконец решили, что лучше всего забраться в предбанник: там — темно, но можно сесть у окна — оно выходит в грязный угол между сараем и соседней бойней, люди редко заглядывают туда.

II. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Питӗ те тӗлӗнмелле пек туйӑнать вӗсене ҫак шавлӑ, пысӑк хула; вӗсем, пӑравуссем кӑшкӑртнипе, урапасем тӑнкӑртатнипе, ҫынсем хыттӑн ахӑрашнипе илтми те пулса ҫитнӗскерсем, енчен енне хӑраса пӑхкалаҫҫӗ.

Чудным казался им этот большой шумный город; они испуганно разглядывали его, оглушенные свистом паровозов, грохотом колес, громкими восклицаниями.

I // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.