Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӑтраштараҫҫӗ (тĕпĕ: пӑтраштар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ялан тем пӑтраштараҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Андреев. https://chuvash.org/lib/haylav/8101.html

Тӑтӑшах «Хыпар» хаҫата вулакансем те чӑвашла уйӑх ячӗсене пӑтраштараҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Округа чӑвашлатмалла-и? // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/blogs/comments/6313.html

Вӗсем армие пӑтраштараҫҫӗ, арми ҫапӑҫу хастарлӑхне ҫухатать.

Они разлагают армию, и армия становится небоеспособной.

II сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Ҫак тӗрре чылай чухне йӗппе-ҫиппе купалантарса тӗрленӗ тӗрӗпе пӑтраштараҫҫӗ.

Часто его путают с вышивкой.

Тӗрлӗрен пирсем тата кавирсем // Валентина Минеева. Минеева В.А. Чӑвашсен эрешлӗ пир-авӑрӗ: кӗнеке-альбом. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2008. — 182 с.

Кукамай ӳчӗ килте выртнӑ вӑхӑтра эпӗ пӗрмаях вилӗмрен хӑранин йывӑр туйӑмӗпе асаплантӑм, урӑхла каласан, вилӗ ӳт кӑмӑлӑма пӑсса, эпӗ те хӑҫан та пулин вилмелли ҫинчен аса илтерчӗ, ку туйӑма хӑшпӗр ҫынсем тем пирки кулянупа пӑтраштараҫҫӗ.

Все время, покуда тело бабушки стоит в доме, я испытываю тяжелое чувство страха смерти, то есть мертвое тело живо и неприятно напоминает мне то, что и я должен умереть когда-нибудь, чувство, которое почему-то привыкли смешивать с печалью.

ХХIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫапла кӑна ҫырса хумалла пулнӑ, вӗсем пур — пӑтраштараҫҫӗ те пӑтраштараҫҫӗ, кайран вара: ачасем тӑнсӑр — задачӑсене шутлама пӗлмеҫҫӗ, — теҫҫӗ пулӗ-ха.

Так бы и написали, а то запутают, запутают, а потом небось говорят, что ребята бестолковые — не умеют задачи решать!

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Халӑха пӑтраштараҫҫӗ вӗсем.

Путают они народ.

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Правительствӑна йӑнӑш пӗлтернипе пӑтраштараҫҫӗ, вӑхӑта тата пурлӑха ахальтенех тӑкаклаҫҫӗ.

Правительство вводят в заблуждение, время и средства тратятся понапрасну.

Улттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ачасем сана ҫавӑнпа пӑтраштараҫҫӗ пулӗ.

Очевидно, ребята его путают с тобой.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Халл капитан калашле, пингвинсен кӗске ҫуначӗсем шывра чӑн-чӑн ишкӗч пулса тӑраҫҫӗ, ҫак кайӑксем чи хытӑ ишекен пулӑсенчен нимпе те кая мар, ҫавӑнпа хӑш-пӗр чух моряксем вӗсене тунецсемпе пӑтраштараҫҫӗ.

Однако как отметил капитан Халл, короткие крылья служат пингвинам настоящими плавниками, и в воде птицы эти могут состязаться с самыми быстрыми рыбами, так что моряки иногда принимают их за тунцов.

Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Эсерсемпе меньшевиксем пӑтраштараҫҫӗ.

— Эсеры и меньшевики крутят.

7 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Улпутсем-господасем темскер пӑтраштараҫҫӗ!

Господа мудрят чего-то.

XVIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Пӗтӗм карттӑсене пӑтраштараҫҫӗ ку карттӑсем! — мӑкӑртатать Соколов.

— Все карты путают эти карты! — ворчал Соколов.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ывӑлӗн йӗпе пуҫне пӑчӑртаса хӑвӑрт сӑрӑхтарчӗ те, Володя ухлатса, питҫӑмартисене хӑмпӑлантарса, ҫыпҫӑнса ларнӑ куҫӗсене уҫмасӑр, пысӑк простынь ӑшӗнче тапӑлтатма тытӑнчӗ, амӑшӗн ҫивӗч аллисем простынь витӗр унӑн таса ӳтне шӑлаҫҫӗ, ҫӳҫӗсене пӑтраштараҫҫӗ, асӑрханса питӗнчен сӗртӗнсе илеҫҫӗ.

Быстро обжала ладонью мокрую его голову, и он, еще ухая, надувая щеки и не открывая слипшихся глаз, забарахтался в большой мохнатой простыне, сквозь которую расторопные руки матери терли его чистое тело, ворошили волосы и бережно касались лица.

Володя урамӗ (Эпилог) // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех