Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пырта сăмах пирĕн базăра пур.
пырта (тĕпĕ: пырта) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Федор пырта ларакан чӑмаккине ҫӑтса ячӗ, нимӗн те шарламарӗ.

Федор только проглотил ком в горле, но промолчал.

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Эпӗ хамӑн пырта хӑйӑлтатса лӑкӑртатнине илтетӗп.

Я слышу хрип и клокотание у себя в горле.

II сыпӑк // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Пырта чӑмӑркка ларать, ҫӑтать-ҫӑтать ӑна Изамбаев, анчах антарса яраймасть.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 92-125 с.

Анчах Кавруҫӑн тӑвӑнни Шӗрлерӗ, сикрӗ татӑлса, Пырта ун чӑтӑм пӑвӑнни Шӑнкав пек тухрӗ катӑлса:

Куҫарса пулӑш

VI // Маркиан Удалов. «Тӑван Атӑл». — 2007. — 3№. — 95–117 с.; 4№. — 52–75 с.; 5№. — 40–72 с.

Чуна ҫийӗнчех тунсӑх пусать, пырта, чӑмакка юлнӑ пек, тем пӑвӑнма тытӑнать.

Куҫарса пулӑш

13. Сӑр вӑрманӗнче // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Пырта тем хӑрӑлтатса илчӗ, анчах сасӑ тухмарӗ.

Куҫарса пулӑш

11. Чун савни // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Пырта та, акӑ, кӑшт ярӑннӑ хыҫҫӑнах тем кӑтӑклантарнӑн туйӑнать.

Куҫарса пулӑш

III // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Эпӗ арчине пӑхма килӗшсен, вӑл урисене ҫӗрелле усмасӑрах вырӑн ҫине тӑрса ларчӗ те, мана арчине вырӑн ҫине, ун ури вӗҫне пырта лартма хушрӗ.

Когда я согласился, он сел на постели, не спуская ноги на пол, и уже тоном приказания велел мне поставить сундук на постель, к его ногам.

I. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Атте манпа юнашар пырса ларчӗ, пӗр сӑмах та шарламасть хӑй; эпӗ каҫса кайсах йӗретӗп; пырта тем капланса килнипе сывлӑш пӳлӗнесрен хӑратӑп…

Папа сидел со мной рядом и ничего не говорил; я же захлебывался от слез, и что-то так давило мне в горле, что я боялся задохнуться…

XIV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Шурса кайнӑ питлӗскерсем, ҫитса кофтӑсен ҫухавийӗсене ҫеҫ хытӑрах туртса тытаҫҫӗ пырта капланса тӑракан куҫҫулӗсене чарма.

Лишь туже стягивали ситцевые кофтёнки у горла, да бледнели лицом.

«Эп, ӗҫҫынни ывӑлӗ…» // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Ҫак алӑк янахӗ урлӑ каҫма йывӑр пулчӗ вӗсене, ун ҫинче вӗсем ҫак шуйттанла каҫа, хытӑ сӑнанипе хытса кайса, ирттерчӗҫ; анчах алӑк янахӗ урлӑ каҫсан, Казаков ура айӗнче ҫӗр пуррине туймасӑр чупма тытӑнчӗ, чупнӑ чух вӑл нимӗн кӑшкӑрма та пултараймарӗ, мӗншӗн тесен сасси пырта хытса ларчӗ, куҫӗсем куҫҫульпе тӗтреленчӗҫ.

Трудно было переступить этот порог, на котором они, немея в напряжении, пролежали эту дьявольскую ночь, зато за порогом Казаков бежал, не чувствуя, что касается земли, и не мог ничего крикнуть, потому что звуки застыли в горле, а глаза затуманились слезами.

XXIX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Пуҫӗ чӑтма ҫук шавлать, пырта хӑсас килнӗ пек темӗн йӗкӗлтесе тӑрать.

В голове отчаянно гудело, тошнота подступала к горлу.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Унӑн хӑлхине Георгий Давыдович хурланса каланӑ сӑмахсем пырта кӗчӗҫ:

До него донеслись слова Георгия Давыдовича, произнесенные с грустью:

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ҫук, Есенин, ӗхӗлтетни мар ку, — пырта кумккаланнӑ хурлӑх сурать ҫӑпаннӑн.

Нет, Есенин, это не насмешка. В горле горе комом — не смешок.

Сергей Есенина // Стихван Шавли. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 58–64 с.

Анчах ун ҫинчен калани халь ӗнтӗ ним тума та кирлӗ мар, ҫитменне тата, сасӑ та таҫта пырта капланса ларчӗ.

Но говорить об этом было бесполезно, и голос застревал где-то в горле.

18 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ҫак ташласа тӑракан сывлӑшпа сывлама чӑтмалла мар йышӑр, вӑл ҫӑтса та ҫӑтӑнмасть, антӑхтарассипе хӑратса, пырта чӑмаккан-чӑмаккан капланса ларать.

Дышать этим скачущим воздухом было невыносимо трудно, он не проглатывался, а комками застревал в горле, грозя удушить.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ҫак вӑхӑтра лере, Крым хапхи умӗнче, ҫурутравӑн ӗлӗк Крым тутарӗсене Запорожье куренӗсенчен уйӑрса тӑнӑ ансӑр пырта, шургвардеецсен ҫӗнӗрен тунӑ укрепленийӗсемпе Перекоп хӑрушшӑн курӑнса ларнӑ.

А в это время у ворот Крыма, в узеньком горлышке полуострова, у старинных рубежей, отделявших когда-то крымских татар от запорожских куреней, стояла обновленная и страшная своими укреплениями белогвардейская твердыня — Перекоп.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Мана ӳслӗк аптратса ячӗ, пырта темскер каснӑ пек пулчӗ.

Кашель душил меня, в горле резало.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Халӗ ак — куҫра шӑрҫаланнӑ куҫҫуль пӗрчисем, чӗре хӑвӑрт тӑпӑртатса тапни тата пырта темле шӑнкӑрав сасӑсӑр чӗтренсе-чӳхенсе тӑнӑ пек туйӑнни.

А тут — эти слезы, глухие и частые удары сердца и такое ощущение, будто в горле беззвучно бьется колокольчик…

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Халӗ те ҫавах: вӗҫӗмсӗр хаклӑ сӑн-пите хӑй умӗнчи пек яр-уҫҫӑн аса илсе, вӑл йывӑррӑн хашлатса сывлама, кулкалама пуҫларӗ, тӳрленсе тӑчӗ те, упӑшкин ҫуса пӗтермен кӗпине ури айне пӑрахса тата сасартӑках чун каниччен ӗсӗклесе макӑрас килнипе пырта темле вӗри япала тӑвӑнса тӑнине туйса, пӑшӑлтатса каларӗ:

Вот и теперь: с предельной ясностью восстановив в памяти черты бесконечно дорогого лица, она тяжело задышала, заулыбалась, выпрямилась и, кинув под ноги недостиранную рубаху мужа и ощущая в горле горячин комок внезапно подступивших сладких рыданий, шепнула:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех