Шырав

Шырав ĕçĕ:

пушӑсем (тĕпĕ: пушӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Пушӑсем шартлатнипе кӑлтӑрписем пӑр ҫинче шӑхӑрса куснӑ сасӑсем ҫеҫ илтӗннӗ.
Слышен был только свист кнутов да жужжание волчков на льду.

Кӑлтӑрпи // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Вӗсем чӑхӑмласа ҫула пӳлсе ан лартчӑр тесе эпир чугун ҫул хӗррине темиҫе партизана чӗн пушӑсем тыттарса тӑратрӑмӑр.
Чтобы предотвратить затор, поставили у въезда на полотно несколько партизан с кнутами.

Пирӗн рейд малаллах тӑсӑлать // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Утлӑ ҫар ҫыннисем хӗҫӗсене сула-сула илнӗпе пӗрех, вӑшлатса илеҫҫӗ пушӑсем.
Резкие взмахи погонычей похожи на взмахи сабель конников.

Хӗрлӗ хӗвел // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Шартлатаҫҫӗ кӑна шӑхӑракан пушӑсем.
Хлестко стучат свистящие погонычи.

Пушӑсем шӑхӑраҫҫӗ.
Свистят погонычи.

Ваттисем иртнӗ вӑхӑтри Германи вӑрҫине аса илнӗ, нимӗҫ ӗлӗкех кайӑк-кӗшӗк какайне юрататчӗ те, анчах ун чухне вӗсен ҫинҫе пушӑсем ҫукчӗ, фашистсен ҫарӗнче чӑх тытас техника кайзер ҫарӗнчинчен вӑйлӑрах пулас, тесе калаҫнӑ.
Старики вспоминали ту германскую войну, говорили, что, верно, и тогда немец был охотник до птицы, однако хлыстиков таких у него ещё не было, и что действительно, должно быть, в фашистской армии техника куроедства куда выше, чем в кайзеровской.

Гварди рядовойӗ // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 14–27 с.

Ятлаҫнӑ, кӑшкӑрашнӑ, пушӑсем шӑхӑрса ҫатлатнӑ, хӗрарӑмсем ӳлесе йӗнӗ сасӑсем кӗпер патӗнче татах чылайччен илтӗнсе тӑчӗҫ.
Ругань, крик, щелканье кнутов, бабьи причитания еще долго звучали около моста.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑкӑрсен ҫурӑмӗсене ҫине-ҫинех хулӑсемпе пушӑсем вӑйкӑнса пырса тиврӗҫ, кустӑрмасем хӑвӑртрах кӑлтӑртатса кусрӗҫ.
По бычьим спинам гулко зашлепали хворостины и арапники, живее загремели колеса.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сӳсменсем чӗриклетрӗҫ, пушӑсем шартлатрӗҫ, кустӑрмасем шалтӑртатма пуҫларӗҫ, вара лавсем тӗп вӑрман тӑрӑхӗ еннелле ҫаврӑнса кайрӗҫ.
Скрипнули ярма, захлопали кнуты, загремели колеса, и обоз, развернувшись потянулся по дороге в ту сторону, где прокладывалась главная лесная полоса.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Лавҫӑсем — ваткӑллӑ пиншак тӑхӑннӑ, пуҫӗсене ҫӑм тутӑр ҫыхнӑ виҫӗ ҫамрӑк хӗр — вӑкӑр мӑйракисенчен ҫыхса янӑ вӗренсене аллинче тытса, юланутҫӑсем ҫине ҫилленчӗклӗн пӑха-пӑха илеҫҫӗ; чылай ҫула ҫитнӗ, кичемрех сӑн-питлӗ икӗ хӗрарӑм, аллисене пушӑсем тытнӑскерсем, юланутҫӑсен ҫулне пӳлсе хунӑ пек, вӗсемпе тем ҫинчен тавлашса тӑраҫҫӗ: вӗсенчен пӗрне Кондратьев тӳрех палласа илчӗ: вӑл Лукерья Ильинична Коломейцева пулнӑ.
Возчики — три молоденькие девушки, в коротких ватниках и в теплых платках — держали налыгачи в руках и сердито посматривали на всадников; две пожилые, угрюмые на вид женщины с кнутами в руках преградили всадникам путь и о чем-то спорили; одну из них Кондратьев узнал: это была Лукерья Ильинишна Коломейцева.

Вӑл чӳречерен нумайччен пӑхнӑ, анчах выльӑха мӗнле хӑваланин картинине куҫпа курса палӑртайман-ха, тӗрӗссипе картинӑна ҫеҫ мар, утса пыракан чӗрӗ выльӑхсен йышне те, геройсен сӑн-пичӗсене курма май пур ҫынсене те — ҫураннисене, юланутлисене курса палӑртайман; вӑл вырӑн пейзажне — тусене те, кӗрхи ҫутӑ тӗспе сӑрланнӑ ту хушшисене те; кӗпӗрленсе пыракан ӗне, сурӑх, лаша кӗтӗвӗсене те курма пултарайман; выльӑх кӗтӗвӗсем хӑваланӑ чухне янӑраса тӑракан сасӑсене: ҫӗр айӗнчен тухнӑ пек илтӗнекен пиншер ура сассисене, кӗтӳҫӗсен савӑнӑҫлӑ та кӑштах тытӑнчӑклӑ сассисене, сурӑхсем макӑрнине, ӗнесем вӑрӑммӑн та хурлӑхлӑн мӗкӗрнине, хӑйӗн кӗтӳне ертсе пыракан ӑйӑр пӑшӑрхануллӑ тулхӑрнине, йытӑсем вӗрнине, пушӑсем шартлатнине, ту ҫинчен юхакан шывсем шавланине, ту хушшисенче янӑракан сасӑсене Илья курман та, илтмен те.
Он смотрел в окно, но еще зрительно не представил себе всю картину перегона, вернее — не просто картину, а живую, движущуюся массу скота, людей, где бы можно было увидеть и лица пастухов — пеших и конных, и пейзаж местности — горы, ущелья уже в осенних красках, и идущие стада, отары, табуны, и не только увидеть, но и услышать те характерные звуки, которые всегда сопутствуют перегону: глухой, точно идущий из-под земли топот тысяч копыт, немного охрипшие голоса, блеяние овец, протяжное и грустное мычание коров, тревожное ржание жеребца, ведущего свой табун; лай собак, хлопки кнутов, шум горных рек и эхо, плывущее по ущелью.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Сывлӑшра пушӑсем шартлатаҫҫӗ, лавӑҫсем, йӗп-йӗпе тарланӑ тата хытӑ ывӑннӑ вӑкӑрсене хӑвала-хӑвала, тем тӗрлӗ сасӑпа ҫуйхашса шавлаҫҫӗ:
В воздухе взлетали кнуты, а погонычи, подымая шум и гам, изо всех сил погоняя уже мокрых и сильно приморившихся быков, выкрикивали на разных тонах:

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ял вӗҫӗнче кӗтӳҫӗн шӑхличчи юрӑ кӗвӗлет, пушӑсем шартлатаҫҫӗ, ӗнесем мӗкӗреҫҫӗ.
В конце деревни протяжно наигрывал пастуший рожок, щелкали кнуты, мычали коровы.

20-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика