Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Чжао курӑнми пулсан, кӑмӑлӗ пусӑрӑннипе савӑнса кайнӑ хӗрарӑм хапхине питӗрсе пӳртне кӗчӗ, выртнӑ-выртманах лӑпкӑн ҫывӑрса кайрӗ.

Когда вдова Чжао скрылась за снежной пеленой, жена Лю Дэ-шаня, счастливая и умиротворенная, вернулась обратно, легла и тотчас же заснула.

XII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Йывӑҫ тӗмисем патӗнчи канава, ҫӗр айӗн ҫӳреме хӑйсем чавса тунӑ ҫул тухнӑ ҫӗре, пырса пӑхсан, Саша ҫакна курчӗ: ҫумӑр ҫунӑ пирки канав хӗрринчи тӑпра пусӑрӑннипе йӑтӑнса аннӑ.

Заглянув в канаву возле кустов, куда выходил вырытый им подземный ход, Саша увидел, что земля от дождей осела, обвалилась.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Каллех патаксемпе урасем вӗлтлетсе пыраҫҫӗ, йӗлтӗр айӗнчи юр пусӑрӑннипе нӑтӑртатса пырать, хамӑр йывӑррӑн сывланипе каллех каҫхи шӑплӑха хускатса илетпӗр.

Опять мелькали палки, ноги, хрустел и шуршал уминаемый снег, и свистящее наше дыхание снова разрывало тишину.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Йывӑҫ вуллисем иртсе юлаҫҫӗ, йӗлтӗр айӗнчи юр пусӑрӑннипе нӑтӑртатса пырать.

Проходили стволы, шуршал уминаемый лыжами снег.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Рессорсем пусӑрӑннипе урапа ещӗкӗ тӗнӗл ҫине анса ларчӗ.

Под ее тяжестью рессоры согнулись так, что ящик шарабана лег на ось.

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Бригадӑри стансен килкартийӗсенче йӗтемсене тасатса якатаҫҫӗ, шыв сапаҫҫӗ, йывӑҫ тукмаксемпе ҫапа-ҫапа-хытараҫҫӗ, каҫхине ҫамрӑксем йӗтем ҫинче ташӑ пуҫлаҫҫӗ — вара калама ҫук хытӑ таптанса пусӑрӑннипе ура айӗнчи йӗтем кӗпӗртетмест, чӑнкӑртатса янӑранӑ пек туйӑнать.

А во дворах бригадных станов расчищались и укатывались тока, поливались водой и утрамбовывались деревянными колотушками, а по вечерам молодежь использовала ток под танцевальную площадку — земля так утаптывалась, что под каблуками уже не гудела, а звенела.

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.