Шырав

Шырав ĕçĕ:

пурӑнӑҫа (тĕпĕ: пурӑнӑҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ара, эпир вӗт ку пурӑнӑҫа хамӑрӑн чи лайӑх вӑйсене хывнӑ, мур ҫитӗр сана!
Да мы же лучшие силы наши вложили в эту жизнь, дьявол тебя возьми!

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

— Ку вӑт — пурӑнӑҫа чӑннипех улӑштарни пулнӑ — ырласа илет вӑл.
— Вот это — настоящий поворот жизни, — одобряет он.

Юратмасӑр — пурӑнӑҫа ӑнланма ҫук.
Не любя — невозможно понять жизнь.

Кусене — шухӑшласа кӑларнӑ, пӗтӗмпех шухӑшласа кӑларнӑ, пӗтӗм пурӑнӑҫа шухӑшласа кӑларнӑ, анчах та — мана улталаймӑн!
Это — выдумано, всё выдумано, вся жизнь выдумана, однако — меня не обманешь!

Таҫта эрешмен ларать, ун патӗнчен «куҫа курӑнми ҫип» тухса пӗтӗм пурӑнӑҫа ҫавӑрса илсе, хытарса тӑрать.
Где-то сидит паук, и от него исходит, скрепляя, опутывая всю жизнь, «незримая нить».

Пурӑнӑҫа ансатрах, ҫӑмӑлрах тӑвас пулать, вара вӑл та ҫынсене ытларах хӗрхенекен пулать…
Жизнь надо устроить проще, тогда она будет милосерднее к людям…

Эпӗ ӑна пурӑнӑҫа пирӗн пек, вырӑссем пек тарӑннӑн та татӑклӑн тавҫӑрса илме никам та пӗлмест, терӗм.
Я сказал, что никто не умеет так глубоко и решительно обессмысливать жизнь, как это делаем мы, русские.

Хамӑрӑн пурӑнӑҫа, хамӑрӑн ӗҫе ҫӑмӑллатма тӑрӑшса эпир ӑна йывӑрлататпӑр, ӗҫе ӳстеретпӗр ҫеҫ.
Желая облегчить нашу жизнь, наш труд, мы только усложняем ее, увеличиваем труд.

Ӗненекен ҫынӑн лӑпкӑ савӑнӑҫӗпе калатчӗ мана: — Ҫавӑн пек лайӑх ҫынсем ҫӗршерӗн, пиншерӗн пухӑнаҫҫӗ те Российӑри пур паллӑ вырӑнсене те йышӑнаҫҫӗ, вара тӳрех пӗтӗм пурӑнӑҫа улӑштараҫҫӗ! — тетчӗ вӑл мана.
С тихой радостью верующего он говорил мне: — Накопятся сотни, тысячи таких хороших людей, займут в России все видные места и сразу переменят всю жизнь.

Мана шӑп та ӗнтӗ ҫак ҫынсем шухӑшӑн илемӗпе вӑйне пӗтӗҫтерсе тӑнӑн, вӗсенче пурӑнӑҫа малалла ярас, ӑна этеме юратассин темле ҫӗнӗ йӗркисем тӑрӑх ирӗккӗн туса пырас ырӑ кӑмӑл пӗрлешӗнсе ҫунса тӑнӑ пек туйӑнатчӗ.
Мне же казалось, что именно эти люди воплощают в себе красоту и силу мысли, в них сосредоточена и горит добрая, человеколюбивая воля к жизни, к свободе строительства ее по каким-то новым канонам человеколюбия.

Пӗтӗмӗшпе илсен — манпа нумайӑшӗ самаях хаяррӑн калаҫатчӗҫ: эпӗ — «Азбука социальных наук» ятлӑ кӗнекене вуласа тухсан, мана автор кӗтӳ кӗтсе пурӑннӑ йӑхсем культурӑллӑ пурӑнӑҫа организацилес тӗлӗшпе йышӑнса тӑнӑ вырӑна ытлашши пысӑклатнӑ пек, ку вара пултаруллӑ бродягӑсене, сунарҫӑсене кӳрентернӗ пек туйӑнчӗ.
Вообще — со мною обращались довольно строго: когда я прочитал «Азбуку социальных наук», мне показалось, что роль пастушеских племен в организации культурной жизни преувеличена автором, а предприимчивые бродяги, охотники обижены им.

Хӑш-пӗр студентсем мана Атӑл тӑрӑхӗнчи сектантсем хушшинчи начетчиксене аса илтеретчӗҫ, анчах та эпӗ пурӑнӑҫа лайӑх еннелле улӑштарма хатӗрленекен ҫынсене курнине ӑнланаттӑм, — вӗсен чӗререн тухса тӑракан шухӑшӗ сӑмахсен вӑйлӑ юххинче вӑйсӑрланатчӗ пулин те — путмастчӗ.
Некоторые студенты напоминали мне стариков начетчиков сектантского Поволжья, но я понимал, что вижу людей, которые готовятся изменить жизнь к лучшему, и хотя искренность их захлебывалась в бурном потоке слов, но — не тонула в нем.

Эпӗ вӑл каҫхине ҫав таранччен туйса курман савӑнӑҫпа пурӑнтӑм, мана пӗтӗм пурӑнӑҫа ҫавӑн пек ӗҫ хаваслӑхӗпе тулса пурӑнса ирттерес кӑмӑл килчӗ.
Я жил эту ночь в радости, не испытанной мною, душу озаряло желание прожить всю жизнь в этом полубезумном восторге делания.

Халь ҫеҫ пурӑнӑҫа, ҫумӑра, сивве кичеммӗн ӳпкелене йывӑр та салху ҫынсем ҫакӑн пек хаваслӑн, ҫӑмӑллӑн та ӑнӑҫлӑн ӗҫленине ӗненме питех те хӗн.
Трудно было поверить, что так весело, легко и споро работают те самые тяжёлые, угрюмые люди, которые только что уныло жаловались на жизнь, на дождь и холод.

Грузчиксем кӑмӑлсӑр пулса мӑкӑртатрӗҫ, ятлаҫса пычӗҫ, ҫумӑра, ҫиле, пурӑнӑҫа ылханчӗҫ, сивӗпе нӳрлӗхрен пытанма пикенсе палуба тӑрӑх кахаллӑн шӑвӑнчӗҫ.
Грузчики ворчали и ругались, проклиная дождь, ветер, жизнь, лениво ползали по палубе, пытаясь спрятаться от холода и сырости.

Унӑн чунӗ, ҫамрӑклӑхӑн чи ҫутӑ сӑрӗсемпе илемленнӗскер, пурӑнӑҫа паха шӳтсемпе, лайӑх юрӑсемпе, ҫынсен йӑлисемпе хӑнӑхӑвӗсенчен ҫивӗччӗн кулнипе, пурӑнӑҫ тӗрӗсмарлӑхӗсем ҫинчен хӑюллӑ сӑмахсем каланипе ҫутатса тӑратчӗ.
Душа его, окрашенная яркими красками юности, освещала жизнь фейерверками славных шуток, хороших песен, острых насмешек над обычаями и привычками людей, смелыми речами о грубой неправде жизни.

Ҫавӑнта вара кушаксемпе йытӑ виллисен шӑршине шӑршласа, ҫумӑр ҫунине тата ҫил вӗрнине итлесе, эпӗ часах университет маншӑн — фантази, пурӑнӑҫа кӗрес ҫук ӗмӗт пулнине, эпӗ Персие кайнӑ пулсан ӑслӑрах ӗҫ тума пултарнине тавҫӑрса илтӗм.
Там, обоняя запах трупов кошек и собак, под шум ливня и вздохи ветра, я скоро догадался, что университет — фантазия и что я поступил бы умнее, уехав в Персию.

Тата эсӗ кӑна пӗлни пирӗн пурӑнӑҫа ҫӑмӑллатнӑ пулӗччӗ-и?
Да и что это изменило бы?

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Ачасем вӑрманти пурӑнӑҫа йӑлтах хӑнӑхса ҫитнӗ.
Дети совсем привыкли к лесной жизни.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Эпӗ турӑран тахҫантанпа ҫапла ыйтатӑп: пурӑнӑҫа вӗҫлес пулсан, вӑрҫӑра таса ӗҫшӗн, христиан ӗҫӗшӗн ҫапӑҫса вӗҫлес, тетӗп.
Давно уже просил я у бога, чтобы если придется кончать жизнь, то чтобы кончить ее на войне за святое и христианское дело.

VIII // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика