Шырав
Шырав ĕçĕ:
пурӑнассинче (тĕпĕ: пурӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах ҫав вӑхӑтрах тата эпӗ кураттӑм: лайӑхрах пурӑнас килни вӑл нимех те тума хушмасть, мастерскойӗн пурӑнӑҫӗнче мастерсем пӗр-пӗринпе мӗнле пурӑнассинче нимне те улӑштармасть.
XIV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Апла пулсан, ӗҫ вӑл ӑҫта пурӑнассинче мар, пӗччен пурӑнма юраманнинче пулнӑ.Дело, стало быть, не в том, что ему негде жить, а в том, что одному жить нельзя.
Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.
Ҫапах та роман прологӗ, шухӑша тарӑнрах илеслӗ, вилекен старик пӳрнипе ҫӗре тӗлленӗччӗ те: ҫак хура ҫӗре кӑпкалатса пурӑнассинче мар-ши этемӗн телейӗ? — текен шухӑша систернӗччӗ.
1962 ҫулхи чӑваш литератури. Прозӑ // Г. Я. Хлебников. «Вопросы чувашского языкознания и литературоведения». Ученые записки, выпуск XXVI, Чебоксары — 1963. 206–226 стр.
Страницăсем:
- 1