Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пурӑнакан сăмах пирĕн базăра пур.
пурӑнакан (тĕпĕ: пурӑнакан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ярмаркӑра хавасланакан халӑх нумай енчен Ҫывӑхри Армансем таврашӗнче пурӑнакан ҫынсемпе ҫывӑх пек пулнӑ.

Что-то общее с Ближними Мельницами было в этом простонародном гулянье.

XLII. Куликово уйӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл Бачейсен хваттерне хула хӗрринче пурӑнакан ҫынсен хавасланма килнӗ темӗн тӗрлӗ шавӗпе тултарчӗ.

Она наполняла квартиру Бачей разноголосым гамом предместий, пришедших повеселиться.

XLII. Куликово уйӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя часах сисрӗ — ку кухньӑра темӗнле ӗҫ тӑваҫҫӗ, вӑл ӗҫе ахаль пурӑнакан ҫынсем нихӑҫан та тумаҫҫӗ.

Петя сразу почувствовал — в этой кухне делалось что-то громадное и страшное, что обычно в квартире делаться не может.

XXXVIII. Боевиксен штабӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик Петя аллине вӗҫертмесӗр хапхаран урамалла пӑхрӗ те, ҫавӑнтах каялла чакса, ҫуртра пурӑнакан ҫынсен хушамачӗсене ҫырса ҫапнӑ хура хӑма айне таянса тӑчӗ.

Не выпуская истиной руки, Гаврик осторожно выглянул из ворот и тотчас отвалился назад, прижавшись спиной к стене под черной доской с фамилиями жильцов.

XXXVII. Бомба // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн тупнӑ япалана хӑвӑртрах килйышсене тата пӗр ҫуртра пурӑнакан ҫынсене кӑтартмалла.

Ему хотелось как можно скорее показать находку дома и во дворе.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫывӑхри Армансенче пурӑнакан Гаврик вирхӗнсе килекен поезда кӗтсе илессине тахҫанах лайӑх сиссе тӑнӑ.

Как хорошо было знакомо Гаврику, жителю Ближних Мельниц, это чувство ожидания летящего поезда!

XXXI. Лафет ҫинчи ещӗк // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Сахал пулӗ-и унта халӗ вӑхӑтлӑха пытанса пурӑнакан ҫынсем?

И мало ли было таких сгинувших до поры до времени людей там?

XXX. Хатӗрлемелли класра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пур шухӑш та, пур япала та Гаврик умӗнче халӗ хӑйсен яланхи тӗсне ҫухатаҫҫӗ, вӗсем халиччен Петя курман япаласем пулса тӑраҫҫӗ — Ҫывӑхри Армансем тӑлӑх арӑмсемпе ачасем пурӑнакан вырӑнтан сарӑ чечексем ӳсекен пахчаллӑ рабочи поселок пулса тӑчӗ; городовой дракон пулса тӑрать; картуз ӑшӗнче хурҫӑ кӑшӑл тупӑнать.

Все понятия и вещи в присутствии Гаврика тотчас теряли свою привычную оболочку и обнаруживали множество качеств, до сих пор скрытых от Пети, — Ближние Мельницы из печального селения вдов и сирот превращались в рабочую слободку с лиловыми петушками в палисадниках; городовой становился драконом; в фуражке оказывался стальной обруч.

XXIX. Александровски участок // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ача ҫамрӑкранпах пулӑҫсем хушшинче пурӑнать, Одессӑра пулӑҫсем, тӗрӗссипе каласан, матроссенчен, кочегарсенчен, рабочисенчен, грузчиксенчен — ҫав хулари чи начар пурӑнакан, питӗ те ирӗке юратакан ҫынсенчен пӗрре те уйрӑм пулман.

Мальчик с самых ранних лет жил среди рыбаков, а одесские рыбаки, в сущности, мало чем отличались от матросов, кочегаров, рабочих из доков, портовых грузчиков, то есть самой нищей и самой вольнолюбивой части городского населения.

XXV «Мана вӑрларӗҫ» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя чунӗнче икӗ тӗнче нумайччен тавлашнӑ: пӗр енчен — шухӑшри армансем, ҫынсем «лӑпланса канакан» вырӑнсем, тепӗр енчен, — Гаврик пиччӗшӗ Терентий пурӑнакан чугун ҫул ҫывӑхӗнчи илемлӗ «Ҫывӑхри Армансем».

И долго еще в Петиной душе боролась призрачная картина воображаемых мельниц, где «упокояются», с живой, разноцветной картиной железнодорожной слободки Ближние Мельницы, где жил братон Гаврика Терентий.

XXII. Ҫывӑхри армансем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя шучӗпе Ҫывӑхри Армансем тӑлӑх арӑмсемпе тӑлӑх ачасем пурӑнакан вырӑн.

Ближние Мельницы в представлении Пети были печальной страной вдов и сирот.

XXI. Тупата // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврикӑн Ҫывӑхри Армансем текен вырӑнта пурӑнакан пиччӗшӗ Терентий патне кайса килме тӑватӑ сехетрен кая мар кирлӗ.

Можно было, конечно, сходить к старшему брату Терентию на Ближние Мельницы, но туда и обратно часа четыре, не меньше.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пӗр сӑмахпа каласан, Петя пурӑнакан ҫурт пур енчен те лайӑх.

Одним словом, дом, где жил Петя, во всех отношениях был превосходный.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Писарьсемпе юнашар пурӑнакан хурал салтакӗсен пурнӑҫӗ те питӗ интереслӗ.

Была также очень интересна и жизнь простых караульных солдат, помещавшихся рядом с писарями.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫывӑхри килсенче пурӑнакан горничнӑйсем писарьсене курсан кашнинчех, чӗтресе шуралса кайса, тӑнсӑр пулса ӳкме хатӗр.

Горничные из соседних домов при виде писаря дрожали и бледнели, каждую минуту готовые упасть в обморок.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пушӑ вырӑн еннелле писарьсем пурӑнакан пӳлӗмсен чӳречисем тухаҫҫӗ.

На полянку же выходили и окна писарских квартир.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах темле ирӗкре пурӑнакан кайӑкӑн та хӑйӗн уйрӑм юратакан вырӑнӗсем пур.

Однако и у самой свободной птицы есть свои особо излюбленные места.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пасарта пурӑнакан ҫаралнӑ кушаксем, хӑйсен ӑссӑр куҫӗсене сикме хатӗрленнӗ пек, чакӑртса, апат шыраса, ҫӗр ҫумӗнчен шуса ҫӳреҫҫӗ.

Ободранные базарные кошки с безумными, стоячими зрачками, прижав уши и хищно выставив лопатки, ползали по земле за добычей.

XIII. Мадам Стороженко // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Мӗншӗн эпӗ кӑна Миддендорф заливӗ тесе шутларӑм-ха, эппин эпир ҫын пурӑнакан вырӑнтан инҫетре иккен?

Почему я решил, что это залив Миддендорфа и что, следовательно, мы сели далеко от жилых мест?

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вара вӑл мана ҫав плаката кӑтартрӗ: «Хӑвар тӑракан хаяр условисенчи пек пурӑнакан ачасем ҫӗр ҫинче тата ҫук та пулӗ, анчах хӑвӑр пулас ӗҫӗрпе эсир ҫӗр ҫинчи пур ачасене те хӑюллӑ та вӑй-хӑватлӑ ҫынсем пулма вӗрентетӗр».

И он показал мне этот плакат: «Едва ли где-нибудь на земле есть дети, которые живут в таких же суровых условиях, как вы, но будущей вашей работой вы сделаете всех детей земли такими же гордыми смельчаками».

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех