Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

паратчӗ (тĕпĕ: пар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫынсен куҫӗсене сирме Гнедюк та спекуляципе хӑтланатчӗ — япаласене йӳнӗпе туянса хаклӑраха сутатчӗ, хӑш чухне тата йӳнӗрехе те паратчӗ.

Для отвода глаз Гнедюк тоже занимался спекуляцией: покупал дешево, продавал дороже, а иногда и дешевле.

«Агентсем» тата «спекулянтсем» // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Ровнӑра ялан пурӑнма гестапо кӑна ирӗк паратчӗ.

Разрешение на постоянное жительство в Ровно давало только гестапо.

Пулӑшакансем // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Марина та ҫак ачана юратрӗ пулмалла, ӑна вӑл шефа илчӗ: унӑн кӗпи-тумне ҫуса тасататчӗ, сапласа паратчӗ, нумайччен унпа калаҫса ларатчӗ, Яна Мускав ҫинчен, метро ҫинчен, шкулсем ҫинчен кала-кала паратчӗ.

Марина, видно, тоже полюбила мальчика и взяла над ним шефство: стирала и штопала его одежду, подолгу бывала с ним, рассказывала ему о Москве, о метро, о школе.

Пулӑшакансем // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Халиччен унӑн мӗнпур пек ыйтӑвӗсене Владимир Степанович килсе каласа паратчӗ.

До сих пор все ее просьбы передавал Владимир Степанович.

Марфа Ильинична // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Кашни каҫ тенӗ пекех Мускав, ачисемшӗн тӑрӑшакан амӑшӗ евӗр, пире парнесем кӳре-кӳре пӑрахса паратчӗ.

Почти каждую ночь Москва, как заботливая мать, сбрасывала нам подарки.

Пирӗн «столица» // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Владимир Степанович кайран ҫапла каласа паратчӗ:

Владимир Степанович потом рассказывал:

Хамӑрӑннисене паллайман // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Приходькӑна, Струтинские, Бондарчука тата Вознюка вӑл ҫӗршер ыйту паратчӗ.

Он задавал Приходько, Струтинскому, Бондарчуку и Вознюку сотни вопросов.

Хамӑрӑннисене паллайман // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Цесарский хутне пичетлетчӗ, Лукин алӑ пусса паратчӗ, унтан Струтинский тунӑ пичете пусаттӑмӑр та, вара нимӗҫсем панӑ документ пулса та тӑратчӗ!

Цессарский печатал бумагу, Лукин подписывал, а потом прикладывалась печать, сделанная Струтинским, и получался документ, выданный немцами!

Чăн чăннисенчен те лайăхрах // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Ҫав машинкӑсем ҫинче Цесарский, нимӗҫсен чӑн-чӑн докуменчӗсем ҫине пӑхса, кирек епле документ та пичетлесе паратчӗ.

На этих машинках Цессарский печатал по образцам любой документ.

Чăн чăннисенчен те лайăхрах // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Вара Марфа Ильинична хӑйӗннисем валли те, ыттисем валли та ҫи-пуҫ ҫӗлеме тытӑнчӗ, партизансен кӗпи-йӗмне тем чухлех ҫуса паратчӗ.

Тогда Марфа Ильинична стала обшивать и своих и чужих, стирала уйму партизанского белья.

Партизансен кил-йышӗ // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Цесарский Пушкин, Некрасов, Маяковский сӑввисене питӗ ӑста вуласа паратчӗ: сасси унӑн ҫемҫе, итлеме кӑмӑллӑччӗ.

Цессарский мастерски читал стихи Пушкина, Некрасова, Маяковского: голос у него приятный, бархатный.

Лагерьте // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Флорежакса, вырӑсла пӗр сӑмах та ӑнланмаскере, унӑн суранӗсем епле сывалса пыни ҫинчен Цесарский аллисемпе, мимикӑпа ӑнлантарса паратчӗ, вӑл сываласса шантарса, ӑна хӑй пурӑнасса, малашне нимӗҫсене те сахал мар вӗлерме пултарасса ӗнентеретчӗ.

Флорежаксу, который не понимал по-русски ни слова, Цессарский мимикой и жестами объяснил состояние его раны, внушил веру в выздоровление и доказал, что тот будет жить и еще повоюет.

Лагерьте // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

«Ура айӗнчи ҫимӗҫ» те питӗ пысӑк пулӑшу паратчӗ.

Большим подспорьем служил «подножный корм».

Лагерьте // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Кашни кунах, каннӑ вӑхӑтра, Сергей Трофимович политинформацисем ирттеретчӗ: фронтсенчи лару-тӑру ҫинчен, тӑван ҫӗршыври пурнӑҫ ҫинчен, тӑшман тылӗнчи совет ҫыннисен задачисем ҫинчен каласа паратчӗ.

Ежедневно на отдыхе Сергей Трофимович проводил политинформации: рассказывал о положении на фронтах, о жизни в родной стране, о задачах советских людей в тылу врага.

Ҫул ҫинче // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Аксинья вӗсене унтах ҫимелли-ӗҫмелли кайса паратчӗ, вӗсем унтах ҫывӑратчӗҫ, вӗсене мансӑр пуҫне тата Ромаҫе йытӑ пекех парӑннӑ, ун ҫине пуҫҫапнӑ пекех пулса пурӑнакан кухаркӑсӑр пуҫне никам та курмастчӗ.

Туда Аксинья подавала им есть и пить, там они спали, невидимые никому, кроме меня и кухарки, по-собачьи преданной Ромасю, почти молившейся на него.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Вӑл Андрей ҫинелле ӑна курмӑш пулса утса пыратчӗ; Андрей, айӑпа кӗнӗ ҫын пек кулкаласа, ӑна ҫул паратчӗ те тарӑннӑн сывласа илетчӗ.

Она шагала прямо на Андрея, как будто не видя его; он, виновато ухмыляясь, уступал ей дорогу и вздыхал.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

— Вулас марччӗ санӑн, ҫывӑрасчӗ, — маншӑн тӑрӑшнӑ пек пулса канаш паратчӗ вӑл, анчах эпӗ мӗнле кӗнекесем вулани ҫинчен хӑй нихҫан та ыйтмастчӗ.

— Ты бы не читал, а спал, — заботливо советовал он, но никогда не спрашивал, какие книги читаю я.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

— Пӑрах эсӗ вӑл чӑркӑш ӗҫе! — канаш паратчӗ Плетнёв.

— Прекрати эту канитель! — советовал Плетнёв.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Гурий мана хаҫатри ҫӗнӗ хыпарсене каласа паратчӗ тата «Красное домино» тесе ҫыракан алкоголик фельетонистӑн кулӑшла сӑввисене вулатчӗ те хӑй пурӑнӑҫ ҫине ҫӑмӑллӑн, шӳтлесе пӑхнипе тӗлӗнтеретчӗ, — вӑл мана пурӑнӑҫ ҫине хӗрарӑмсен кивӗ, капӑр кӗписемпе сутӑ тӑвакан, вӑрттӑн евӗчӗ пулса пурӑнакан мӑнтӑр питлӗ Галкина ятлӑ хӗрарӑм ҫине пӑхнӑ пекех туйӑнатчӗ.

Гурий рассказывал мне газетные новости, читал забавные стихи алкоголика-фельетониста Красное Домино и удивлял меня шутливым отношением к жизни, — мне казалось, что он относится к ней так же, как к толстомордой бабе Галкиной, торговке старыми дамскими нарядами и сводне.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Трусова та ӑмсанаттӑм эпӗ, — вӑл ҫын Ҫӗпӗр, Хива, Бухара ҫинчен тӗлӗнмелле интереслӗн каласа паратчӗ, архиерейсен пурӑнӑҫӗ ҫинчен кулӑшла та пит хурласа калатчӗ, пӗррехинче тата III-мӗш Александр патша ҫинчен вӑрттӑн кӑна ҫапла каласа хучӗ:

Завидовал я Трусову, — этот человек удивительно интересно говорил о Сибири, Хиве, Бухаре, смешно и очень зло о жизни архиереев, а однажды таинственно сказал о царе Александре III:

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех