Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

нумаях сăмах пирĕн базăра пур.
нумаях (тĕпĕ: нумаях) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хуторта нумаях пурӑнмарӗ вӑл: сарайӑн ҫӗрме пуҫланӑ юписемпе каштисене тӳрлеткелерӗ, икӗ теҫеттин ҫӗр сухаласа пӑрахрӗ, унтан пӗр кун кунӗпех пӗчӗк ывӑлӗпе выляса ирттерчӗ, ӑна салтак пурнӑҫӗн шӑрши витӗрех ҫапнӑ мӑйӗ ҫине лартса ҫӳрерӗ, пӳлӗм тӑрӑх чупкаласа кӑтартрӗ, кулчӗ-ахӑлтатрӗ.

Прожил он в хуторе недолго: поправил подгнившие сохи и стропила сараев, вспахал две десятины земли, потом как-то целый день пестовал сынишку, сажал его на свою вросшую в плечи, провонявшую солдатчиной шею, бегал по горнице, смеялся.

5-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Мӗншӗнне халех ӑнлантарса паратӑп: вӗсен трактор пулас пулсан — калаҫу урӑхла пулнӑ пулӗччӗ, анчах вӗсене трактор памарӗҫ, вӑкӑрсемпе ӗҫлесе нумаях пуяймӑн.

Зараз объясню почему: будь у них трактор — другой разговор, но трактор им не дали, а на быках не скоро разбогатеешь.

2-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Нумаях пулмасть вилнӗскер, сасартӑк чӗрри пулса тӑнӑ.

Новопреставленный, и вдруг — о здравии!

Кӑткӑс ӗҫ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 95–99 стр.

Нумаях пулмасть эпӗ ун килхушшинче ҫакӑн йышши курнӑччӗ.

Намедни во дворе у него такую видели.

Хамелеон // Федор Меценатов. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 89–94 стр.

Нунча вара ҫирӗм виҫҫӗрех пилӗк ҫулхи хӗрачипе тӑлӑх арӑм пулса юлчӗ, унӑн икӗ ашак, пахча тата пӗр пӗчӗк урапа пурччӗ, — хаваслӑ ҫынна нумаях кирлӗ мар, ҫакӑ та ӑна ҫителӗклипех ҫитетчӗ.

Нунча в двадцать три года осталась вдовою с пятилетней дочерью на руках, с парой ослов, огородом и тележкой, — веселому человеку не много нужно, и для нее этого вполне достаточно.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Вӑл, гражданка тата амӑшӗ, хӑйӗн ывӑлӗпе тӑван ҫӗршывӗ ҫинчен шухӑшланӑ: хулана аркатакан ҫынсене пуҫ пулса тӑраканӗ унӑн хаваслӑ та хытӑ чӗреллӗ, илемлӗ ывӑлӗ пулнӑ; нумаях та пулмасть-ха вӑл ывӑлне тӑван ҫӗршыв валли хатӗрленӗ хаклӑ парне вырӑнне, хула ҫыннисене пулӑшма ырӑ хӑват паракан ҫын вырӑнне хунӑ: ҫак хулара — хӑйсен йӑвинче — вӑл хӑй ҫуралнӑ, ҫакӑнтах ӑна та ҫуратса кӑкӑр сӗчӗпе ӳстернӗ.

Гражданка и мать, она думала о сыне и родине: во главе людей, разрушавших город, стоял ее сын, веселый и безжалостный красавец; еще недавно она смотрела на него с гордостью, как на драгоценный свой подарок родине, как на добрую силу, рожденную ею в помощь людям города — гнезда, где она родилась сама, родила и выкормила его.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Хӑйсем кунта мӗншӗн килнине, хӑйсене мӗн кирлине, хӑйсем мӗне кӗтнине ӑнланаканнисем нумаях та пулман пулӗ.

Едва ли многие понимали, зачем они здесь, чего хотят и ждут?

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Вӑл утсене ҫеҫ юратнӑ, урӑх ниме те юратман, анчах утсене те нумаях юратса тӑман — утланса ҫӳрекелет-ҫӳрекелет те — сутса ярать, укҫине кам илес тет, ҫав илме пултарать.

Он любил только коней и ничего больше, и то недолго — поездит, да и продаст, а деньги, кто хочет, тот и возьми.

Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.

Эпӗ, ав, нумаях пулмасть, хулара пултӑм, хамӑн Якку шӑллӑм патӗнче.

Я вот в городе была на днях, у брата Якова.

34-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Нумаях пулмасть вӗсем Татьяна Родионовнӑпа иккӗш, шкула ҫӳреме пӑрахнӑ ачасене, вӗсен амӑшӗсене пуҫтарса калаҫнӑ.

Недавно они вместе с Татьяной Родионовной собирали на беседу всех ребят, которые оставили школу, и их матерей.

31-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ку вӑрҫӑра хӑрах алла ҫухатни нумаях мар-ха…

— Одна рука — это не так уж много для такой войны…

23-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Нумаййи-мӗнӗ, нумаях мар та, арҫын ачасем пурте ҫулаҫҫӗ.

— Много не много, а все мальчишки косить будут.

19-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӗрача пӑшӑрханса илчӗ: витри те ҫӗнӗ витре, ҫутӑ шӑвӑҫран тунӑскер, амӑшӗ нумаях пулмасть кӑна хулара туяннӑччӗ.

Девочка расстроилась: ведро новенькое, из светлой жести, мать его совсем недавно купила в городе.

11-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах кун пек пурнӑҫ нумаях пымарӗ.

Но такая жизнь продолжалась недолго.

3-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫук, каҫал халӑх нумаях пулман: ирхине ҫумӑр ҫурӗ те кайран уяртрӗ.

— Нет, нынешний год немного было; с утра дождь шел, а после разгулялось.

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Нумаях пулмасть, Илем кунӗ иртсен эрнекун, Тар завочӗсем патӗнчи улӑха кайрӑмӑр.

Вот намедни, в Ильинскую пятницу, на Пороховые Заводы ходили.

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Ҫак сӑмахсене эпӗ нумаях пулмасть таҫта вуланӑччӗ… — Сю кӗнекинче пулас, — сасартӑк кулӑшла каларӗ Ольга, ун енне ҫаврӑнса, — анчах кӗнекере ҫак сӑмахсене хӗрарӑм арҫынна калатчӗ…

— Эти слова я недавно где-то читала… у Сю, кажется, — вдруг возразила она с иронией, обернувшись к нему, — только их там говорит женщина мужчине…

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Нумаях пулмасть ача-пӑчалла ҫеҫ пӑхатчӗ.

Недавно еще таким ребенком смотрела.

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Хӑй умӗнче пурнӑҫӑн улшӑнуллӑ тапхӑрӗсем, тепӗр майлӑ каласан, туйӑмӗсем уҫӑмлӑн палӑрса пынӑ май, мӗн пулса иртнисене ҫивӗччӗн сӑнарӗ, хӑйӗн шухӑш-кӑмӑлне итлерӗ, вара унччен пухнӑ нумаях мар сӑнавсемпе танлаштарчӗ те, ярса пусмалли ҫӗре урипе тӗртсе пӑхса, асӑрхануллӑн малалла утрӗ.

По мере того как раскрывались перед ней фазисы жизни, то есть чувства, она зорко наблюдала явления, чутко прислушивалась к голосу своего инстинкта и слегка поверяла с немногими, бывшими у ней в запасе наблюдениями, и шла осторожно, пытая ногой почву, на которую предстояло ступить.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Кирлӗ, ma tante, манӑн хӑмӑр кӑвак платьйӑна улӑштармалла, — тет Ольга, вара вӗсем пӗрле каяҫҫӗ, е: — Ҫук, инке, — тет Ольга: — эпӗ нумаях пулмасть пултӑм унта.

— Да, ma tante, мне нужно переменить лиловое платье, — говорила Ольга, и они ехали вместе; или: — Нет, ma tante, — скажет Ольга, — я недавно была.

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех