Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫавӑнпа та манӑн санран, ҫамрӑк, ҫирӗм тӑватӑ ҫулхи ҫын, ҫакна ыйтас килет; харпӑр хӑйӗн хаярлӑхне совеҫпе тӗрӗслӗх мӗлкипе хуплас тесе, вӗсене чӗнме кирлех-ши?

Куҫарса пулӑш

12. Ыйтусемпе ответсен каҫӗ // Леонид Агаков. Чаковский А. Б. Инҫетри ҫӑлтӑр ҫути: повесть / А. Б. Чаковский ; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1966. — 275 с.

Иртнӗ кунсен мӗлкипе пӗрлех ҫӗнӗ кӑмӑл ҫуралать.

Куҫарса пулӑш

Пурнӑҫ пуҫламӑшӗ // Василий Игнатьев. Игнатьев В.Г. Шӑпчӑк катинче: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 188 с. — 37–56 с.

Старик хӑмасем ҫине ҫӑнӑх ҫилӗмӗпе сӗрсе плаката ҫыпӑҫтарчӗ те, пӗркеленчӗк вырӑнсем юласран мӗлкипе сӑтӑркаласа якатрӗ, витрине лартса ҫавӑрӑнса пӑхрӗ те, ман патӑмалла пычӗ.

Старик густо смазал клейстером доски, прилепил плакат, разгладил его, чтобы не было морщин; поставив на землю ведро, оглянулся и подозвал меня:

VI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Хуралта тӑнӑ чухне Батль хӑйӗн мӗлкипе калаҫать.

Стоя на часах, Батль беседовал со своей тенью.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 321–325 с.

Ҫӗрле тӑрсан Рене яланах пӗр ӳкерчӗк курать; шалти шупка ҫутӑпа ялкӑшакан чӳрече; решетке мӗлкипе пӗрле картишелле ҫине-ҫинех тепӗр мӗлке ӳкет, — унта хӑйӗнни пирки уйланса Шамполион утса ҫӳрет.

Встав ночью, Рене видела, как тускло освещенное изнутри окно это маячит ритмически ударяющей по решетке тенью — Шамполион ходил там, думая о своем.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Уйӑх тӗттӗмленнине Ҫӗр ҫинчен пур ҫӗртен те сӑнама пулать, мӗншӗн тесен вӑл ҫӗр мӗлкипе хупланать.

Лунное затмение можно наблюдать со всех точек Земли, где в это время видна Луна, так как она скрывается в земной тени.

Хӗвел тӗттӗмленни // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Ҫӗр хӑйӗн мӗлкипе Уйӑха пӗтӗмӗшпех хупласа илнине Уйӑх пӗтӗмӗшпе тӗттӗмленни теҫҫӗ.

Если тень, которую Земля отбрасывает от себя, закрывает Луну целиком, то получается так называемое полное затмение.

Уйӑх тӗттӗмленни // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Унтан инҫе те мар пит пысӑк юман ларнӑ, анчах вӑл хӑйӗн мӗлкипе выртакан ҫынна хӳтӗлемен.

Недалеко рос огромный дуб, но он не защищал юношу своей тенью.

ХLII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Селиме урайӗнче выртать, пуҫӗ сӗтел мӗлкипе тӗттӗмленнӗ, сӑнӗ-пичӗ курӑнмасть.

А Селиме бездыханно лежала на полу, голову ее заслоняла тень от стола.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хӑйӑр тӑрӑх хайӗн мӗлкипе юнашар утать, юханшыв унӑн урисем ҫумӗнчех шӗмпӗлтетет — ҫула тухма хатӗрленекен Таньӑна тус пек ӑсатса ярать вӑл.

Она шла по песку, рядом со своею тенью, и река бежала у самых ее ног, — как друг, провожала она Таню в дорогу.

XXII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Мишка куҫне ача ҫинчен илчӗ те, сӑнӗ-пичӗ каллех сисӗм-туйӑмсӑр сӳрӗклӗхӗн тӗксӗм мӗлкипе витӗнчӗ.

Потом он переводил взгляд, и снова на лицо его тенью ложилось тупое равнодушие.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аэроплан, хӑрушшӑн кӗрлесе, асар-писер ҫил-тӑвӑл чухнехи пек пӗр уласа та шӑхӑрса, кӗлетрен кӑшт ҫӳлерехрен вӗҫсе иртрӗ, вилес пек сехри хӑпнӑ карчӑкӑн чарса хунӑ куҫӗ тӗлӗнчи шурӑ ҫутта самантлӑха ҫунат мӗлкипе хупласа кӑшт кӑна умран ҫухалчӗ, хутор хыҫӗнчи нӳрӗ ҫереме кустӑрмисемпе хуллен ҫапӑнса, ҫеҫенхир еннелле чупса кайрӗ.

А аэроплан, страшно рыча, с буревым ревом и свистом пронесся чуть повыше амбара, на секунду закрыл своей крылатой тенью белый свет от вытаращенных в смертном ужасе старухиных очей, — пронесся и, мягко ударившись колесами о влажную землю хуторского выгона, побежал в степь.

LIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Чӗлхӳ сан — кӑмака мӗлкипе пӗрех!

— У тебя язык чистое помело!

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӗлӗрсе ларакан ула кураксемпе тулнӑ хура вӑрмансем те, ишӗлкелесе пӗтнӗ тусем те, Днепра хӑйсен вӑрӑм мӗлкипе те пулин хуплас тесе, шывалла туртӑнаҫҫӗ, — кӑлӑхах!

Черный лес, унизанный спящими воронами, и древле разломанные горы, свесясь, силятся закрыть его хотя длинною тенью своею, — напрасно!

X // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ҫулла кӑна камерӑн хӗвеланӑҫ енчи стени ҫине кӗске вӑхӑтлӑха решетке мӗлкипе хӗрлӗ-хӗвел ҫути ӳкет.

Только летом на восточную стену камеры ненадолго ложится солнечный луч вместе с тенью решетки.

III сыпӑк // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Пушшех тепӗр май, чун мӗлкипе куҫа-куҫӑн тӗл пулас шухӑшпа ҫула тухнӑ хайхисем.

Куҫарса пулӑш

Йӑх тымарӗ ҫирӗп-ха // Хыпар. «Хыпар», 2017.11.20