Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

мӗлкинчен (тĕпĕ: мӗлке) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӑйне малтанах именчӗклӗ тыткалатчӗ, хӑйӗн мӗлкинчен те хӑранӑ пек туйӑнатчӗ.

Робкий такой, кажется собственной тени боится.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Вӗсем хӑйсен мӗлкинчен хӑйсем хӑраса ҫӳреҫҫӗ.

что собственной тени боятся,

Хупахри тытӑҫу // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ҫавна курнӑ хыҫҫӑн пирӗн ҫар пуҫӗ никама та шанми пулчӗ, хӑйӗн мӗлкинчен хӑрама пуҫларӗ.

Куҫарса пулӑш

Вӑрӑм Ура пулӑшни // Андрей Чэн. Анрей Чэн. Пӑлхар ҫар ҫынни. Шупашкар: «Ҫӗнӗ вӑхӑт», 2020 — 100 с.

Лутра ҫыран, хушӑк-ҫурӑкпа ҫӗмӗрӗлсе пӗтнӗскер, ҫӳлте кам ҫӳренине курма чӑрмантарать, анчах паллӑ марскер — Пенкале асӑрхаттарнӑн — йывӑҫсен мӗлкинчен хӑех тухса тӑчӗ.

Низкий обрыв, изборожденный трещинами, мешал рассмотреть что-либо, но неизвестный предупредил Пенкаля и вышел из тени деревьев.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

Ҫавӑнпа та вӗсем хӑйсен ҫыххисенчен пурнӑҫран тытнӑ пекех, хавхалануллӑ та ӑшӑ пурнӑҫ мӗлкинчен тытнӑ пекех тытаҫҫӗ.

И они цепляются за свои узлы, как за самую жизнь, как за образ трепетной и теплой жизни.

10 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Кӑшт палӑракан шурӑ мулкач, хайне тапӑннӑ кайӑкӑн шурӑ юр ҫинче шӑвакан мӗлкинчен хӑраса, уҫланкӑра ниҫта кайма пӗлмесӗр унталла-кунталла чупать.

Чуть приметный серый зверек метался по поляне из стороны в сторону, страшась плывущей по снегу тени своего преследователя.

Икӗ йӗлтӗрҫӗ // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Вӑл вара чӗтрекен аллипе куҫлӑхне шӑлса илчӗ те, пӗрмай унталла-кунталла пӑхса тӑчӗ, унӑн халь хӑй мӗлкинчен те сехри хӑпнӑ, вӑл вӑрҫа-вӑрҫа шӑтӑк-путӑклӑ тротуар тӑрӑх утса кайрӗ.

Трясущимися руками он протер очки и, выругавшись, зашагал по изрытому ямами тротуару, поминутно оглядываясь и вздрагивая от скачков собственной тени.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Унӑн сикӗпе ывтӑнса килнӗ лаши, пуҫне тискеррӗн каҫӑртса хунӑ та, ӗнтӗ хӑй мӗлкинчен хӑй те хӑранӑ пек, шултра юртӑпа хӑяккӑн чупса пырать.

Серая лошадь сбилась с намета и шла уже крупной рысью, дико задрав голову, избочившись так, словно она испугалась собственной тени…

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Валет, хӑйӗн мӗлкинчен хӑраса ӳкнӗ лаша пек такӑнкаласа, айӑккӑн-айӑккӑн утса кайрӗ.

Валет, путая ногами, пошел боком, боком, как лошадь, испугавшаяся своей тени.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех