Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫивӗч куҫлӑскер, ҫырмари вӑрттӑн мӗлкесене унчченех асӑрхама ӗлкӗрнӗ иккен вӑл.

Куҫарса пулӑш

Вӑрҫӑ килӗрен ҫӳрерӗ // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Вӗсен тӗксӗм ҫути кӗтессенчи тӗттӗм мӗлкесене те уҫӑмлӑн ҫутатаймасть.

Бессильные разогнать тени из углов.

Иккӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Вӑл Футрозсен хӑна пӳлӗмне кӗрет, мӗн пур эрешпе мӗлкесене, мӗн пур япалана, сӗтел-пукан мӗнле вырнаҫнине питӗ тӗрӗс те уҫӑмлӑ курать, вӗсен хушшинчи анлӑша цифрӑсемпе йӑнӑшсӑр ҫыраять, лакпа пархӑта шухӑшӗпе перӗнет.

Он входил в гостиную Футроза, точно видя все узоры и тени, все предметы и расположение мебели так отчетливо, что мог бы записать цифрами, без ошибки, расстояние между ними, мог мысленно коснуться лака и бархата.

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ас тӑвӑм авӑрӗнчен — унти тӗтреллӗ мӗлкесене сире-сире — тутӑр пӗркеннӗ хӗрарӑм сӑнарӗ уҫӑмлӑн шуса тухрӗ; ҫак сӑнар йӗрӗсен ӗлкине хӑвӑрттӑн ҫухатса Полина Турнейль сӑнарӗпе пӗрлешсе кайрӗ те… вӑл пулса тӑчӗ.

Из глубины памяти, раздвигая ее смутные тени, отчетливо вышел образ закутанной в платок девушки; образ этот, стремительно потеряв очертания, слился с образом Полины Турнейль и стал ею.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Анӑҫалла туртӑннӑ хӗвел чул хысакӗнчен перӗнчӗ, унӑн тӗксӗм аякне шӗвӗ ҫулӑмпа сирпӗтрӗ те Аш ҫыранӗ хӗррипе мӗлкесене — ҫӗрӗн каҫхи тунсӑхне — сапаласа ывӑтрӗ.

Солнце, тяготея к западу, коснулось скалы, забрызгало ее темную грань жидким огнем и бросило на побережье Аша тени вечернюю грусть земли.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ҫутӑ ҫухалать, сӑрӑсене улӑштарать, мӗлкесене куҫарать, паллӑ мар хӗр Аян ҫине куларах тӗмсӗлнӗ май сӑнне ҫине-ҫинех, хӑвӑрттӑн улӑштарнӑн туйӑнать.

Свет ускользал, менял краски, двигал тенями, и чудилось, что лицо неизвестной девушки бегло меняет выражение, улыбаясь Аяну.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Сасси унӑн, шыв хыттӑн янӑратнӑскер, мӗлкесене вӗлерчӗ.

Голос его, звонко отраженный водой, убил призраки.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Фома унталла пӑхнӑ та, вӑрманӑн ҫӳллӗ хура хӳмине, ун ҫинче ҫап-ҫуттӑн вылякан вучахӑн вутлӑ пӑнчине тата вут тавра ларса тухнӑ тӗтреллӗ мӗлкесене курнӑ.

Фома смотрел туда и видел высокую и черную стену леса, яркое, играющее на ней огненное пятно костра и туманные фигуры вокруг него.

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пирӗн ҫумран, васкамасӑр, вӑрӑм мӗлкисене сӗтӗрсе ҫынсем иртсе каятчӗҫ, урасем айӗнчен тӗтӗм пек тусан тӑрса, ҫав мӗлкесене пытаратчӗ.

Мимо нас не спеша проходили люди, влача за собою длинные тени, дымом вставала пыль из-под ног, хороня эти тени.

VII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Халӑх калаҫнине, лашасем тӑпӑртаттарса пынине тата урапасем кӑлтӑртатнине, путенесем хаваслӑн авӑтнине, сывлӑшра ниҫталла куҫмасӑр ушкӑнӑн-ушкӑнӑн явӑшса тӑракан ӳпре-пӑван сӗрленине, армутипе улӑм тата лаша тарӗ шӑршине, ҫутӑ сарӑ хӑмӑл ҫине, инҫетри кӑвак вӑрман тата шупкарах хӑмӑр кӑвак пӗлӗтсем ҫине хытӑ хӗртекен хӗвел сапса тӑракан пин-пин тӗрлӗ тӗссене тата мӗлкесене, сывлӑшра вӗҫекен е хӑмӑл ҫине карӑнакан шурӑ эрешмен картисене — ҫаксене пурне те куртӑм эпӗ, илтрӗм, туйрӑм та.

Говор народа, топот лошадей и телег, веселый свист перепелов, жужжание насекомых, которые неподвижными стаями вились в воздухе, запах полыни, соломы и лошадиного пота, тысячи различных цветов и теней, которые разливало палящее солнце по светло-желтому жнивью, синей дали леса и бело-лиловым облакам, белые паутины, которые носились в воздухе или ложились по жнивью, — все это я видел, слышал и чувствовал.

VII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫынсен пичӗсене ҫутатса мӗлтлетсе ҫунакан ҫурта ҫулӑмне, стенасем ҫине ӳкнӗ хура мӗлкесене, инкек пуласран асӑрханса ларакан ҫынсене, кивӗ кӗрӗксемпе чӗркенсе ларакан карчӑксене, кӗтесре пӑшӑлтатакан ҫамрӑксене, амӑшӗсем хӑйсен ачисене чӗркесе кӑкӑрӗсем ҫумне хыттӑн тытнине ӳкересчӗ…

Это дрожащее пламя, пробегающее по лицам, черные тени на стене, настороженные фигуры, старухи, кутающиеся в старые шубы, молодые люди, шушукающиеся в углу, дети, которых прижали к груди молодые матери.

10. Улмуҫҫи // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Вӗсем тупӑсем хыҫне выртрӗҫ те, юр ҫинче уҫҫӑнах курӑнакан тӗксӗм мӗлкесене тӗллесе печӗҫ.

Они припали за орудиями, беря на прицел темные фигуры, четко вырисовывающиеся на снегу.

IX // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Чӑлтӑр ҫутӑ паракан кӑмпасем вӑрман ӑшне ҫур миле яхӑн ҫутатса тӑраҫҫӗ, ҫав тӗксӗм ҫутӑра Мак-Набс вӑрман хӗрринче урлӑ-пирлӗ чупса ҫӳрекен темӗнле мӗлкесене астурӗ.

Фосфоресцирующие грибы освещали лес примерно на полмили, и при этом блёклом свете Мак-Набс различил какие-то тени, быстро перебегавшие по опушке.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Акӑ Костя ҫемҫе вырӑн ҫинче вӗриленсе выртать, ҫыпӑҫакан, куҫсене тултарса тӑракан вӗри тӗтре витӗр пӑхнӑ пек, хӑй тӗлӗнче ҫакӑнса тӑракан сентрене, стенасем ҫинчи тӗтреллӗ мӗлкесене, хулӑн мачча пӗрени ҫинчи лампӑн чӗтресе тӑракан ҫаврака мӗлкине курать.

А вот Костя лежит в жару, разметавшись на мягкой постели, и как сквозь горячий, липкий, заливающий глаза туман видит нависшие над ним полати, и мглистые тени на потолке, и зыбкий, дрожащий кружок от лампы на толстой матице.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫӳлте, симӗс туратсем ҫинче, кайӑксем кӗшӗлтетнӗ, шӑхӑрса юрланӑ, вӑрмана чалӑшшӑн касса кӗнӗ хӗвел ҫути Ксюшӑна пӗрре ӑшшӑн ачашланӑ, тепре, мӗлкесене савӑнӑҫлӑн арпаштарса, чӑпар тум тӑхӑнтартнӑ.

Высоко в зеленых кронах гомонили и высвистывали птицы, косые потоки света рассекали лес и то обласкивали Ксюшу теплом, то одевали в пеструю веселую кутерьму теней.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Винтовкӑна кӑштах сивӗнме панӑ хыҫҫӑн вӑл каллех тепӗр обойма кӗртсе лартрӗ, куҫне хӗстерсе, инҫетри хура мӗлкесене тӗллесе печӗ.

Охладив винтовку, Григорий снова вгонял обойму, ловил прижмуренным глазом далекие черные фигурки на мушку.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Малтанах вӑл сулхӑнра выртнӑ пулмалла, анчах хӗвел мӗлкесене айккинелле шутарнӑ та халӗ унӑн ҫара пуҫӗнчи утӑ ванчӑкӗпе ҫӳпленнӗ кӑтра ҫӳҫне ним шелсӗр вӗтелентерет.

Он, наверное, прежде лежал в холодке, но солнце передвинуло тени и теперь палило его обнаженные курчавые волосы, посыпанные сенной трухой.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тата темиҫе километр кайсан, тӗтреллӗ кантӑк витӗр Кондратьев сасартӑк тӗлӗнмелле ҫӳллӗ те хӑмӑр мӗлкесене курчӗ — кусем те ҫулсем ҫине такам лартса тухнӑ ҫӗмелсем, те машинӑна хирӗҫ пыракан тӗвесем пулнӑ.

Проехали еще несколько километров, и сквозь мутное стекло Кондратьев увидел высокие и темные силуэты, — то ли это были копны, расставленные прямо на дороге, то ли это верблюды шли навстречу машине.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫапах та, салтаксем йывӑҫ рамӑсем ӑшне ҫӗленӗ улӑм мӗлкесене чикме пуҫласан, улттӑмӗш ротӑн та намӑсланма тиврӗ.

Однако и шестая рота осрамилась, когда солдаты стали колоть соломенные чучела, вшитые в деревянные рамы.

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Мӗн тесе пӑхӑннӑ ман Эпӗ мӗлкесене?»

Почему же мое Я подчинялось призракам?»

VI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.