Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

мӑнаккӑшӗн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мӗнле пӗлмест пултӑр-ха мӑнаккӑшӗн пурнӑҫне Герасим Федотович?

Куҫарса пулӑш

15 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 197-271 с.

Чӑнах вӗсем пулни пирки Испуханов иккӗленмерӗ, мӗншӗн тесен Санаровсем мӑнаккӑшӗн кил-ҫуртне сутса «жигули» туяннине вӑл шанчӑклӑ ҫынранах илтнӗччӗ.

Куҫарса пулӑш

5 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 35-61 с.

Вӑл вӗсене хӑй сисмен ҫӗртенех, мӑнаккӑшӗн юмахӗсемпе пӑтратса янӑ, вара ун пуҫӗнче тӗрлӗ ӗҫсен хаосӗ ҫаврӑннӑ.

Он незаметно для себя путал их со сказками тетки и создавал хаос событий.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Чӑнах та ӗнтӗ ашшӗн калавӗ Анфиса мӑнаккӑшӗн пуян юмахӗсем пек янӑраман, анчах унӑн сӑмахӗсенче темӗскер ҫӗнни — юмахсенчен уҫӑмлӑраххи, ӑнланмаллараххи, интерес тӗлӗшпе те юмахсенчен пӗрре те кая марри пулнӑ.

И хоть не звучало в рассказе отца того, чем были богаты сказки тетки Анфисы, но зато было в них что-то новое — более ясное и понятное, чем в сказках, и не менее интересное.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ачана пӑрахут ҫинче кичемлӗх пуса пуҫланӑ, вара, ҫӗнӗ курӑм-туйӑмсен тӗрлӗ тӗслӗ тетӗри витӗр, унӑн умне час-часах Анфиса мӑнаккӑшӗн савӑшлӑ сӑнӗ — хӑйӗн юмахӗсемпе, чуна хаваслӑ ӑшӑпа ҫупӑрлакан йӑлтӑркка ҫемҫе куллипе — туха-туха тӑнӑ.

Скучно ему стало на пароходе, и всё чаще и чаще из разноцветного тумана новых впечатлений выплывал пред Фомой затемненный ими образ ласковой тетки Анфисы с ее сказками, улыбками и мягким смехом, от которого на душу мальчика веяло радостным теплом.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Мӗншӗн-ха хӑйӗн мӑнаккӑшӗн лайӑх енсем пулма пултараҫҫӗ, тесе кӑна шутлать?

и только допускал, что в его тетке есть тоже хорошие качества.

XXIV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Варенька мӑнаккӑшӗн ӗҫӗ ҫине пӑханҫи тӑвать пулин те, вӑл та, ыттисем те ман ҫине пӑхса, эпӗ мӗн каласса кӗтнине лайӑхах сисрӗм; мана экзамен партарнине, манӑн хама май пур таран лайӑх енчен кӑтартмаллине туйрӑм эпӗ.

Я чувствовал, что все смотрели на меня и ожидали того, что я скажу, хотя Варенька и притворялась, что смотрит работу тетки; я чувствовал, что мне делают в некотором роде экзамен и что надо показаться как можно выгодней.

XXIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Володьӑпа Дубков час-часах хӑйсен тӑванӗсенчен юратса тӑрӑхлакалаҫҫӗ; Нехлюдов пачах урӑхла, ӑна хӑй пысӑк хаваслӑхпа чикӗсӗр хытӑ юратакан мӑнаккӑшӗн япӑх енне аса илтернипе ҫилентерме пулать.

Володя и Дубков часто позволяли себе, любя, подтрунивать над своими родными; Нехлюдова, напротив, можно было вывести из себя, с невыгодной стороны намекнув на его тетку, к которой он чувствовал какое-то восторженное обожание.

XXV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Костя мана — чи ҫывӑх тусӗ-ҫке-ха! — мӑнаккӑшӗн хӗрӗпе юнашар лартрӗ, эпӗ те вара, ыттисенчен юлмасӑр, хамӑн пикешӗн куҫ ӑшшипе чун уҫҫи тенине хӗрхенмерӗм, кӑшт хӗрсен тата, ташланӑ чух, ӑна йӑпатмӑш пӗр-ик пылак сӑмах та каланӑччӗ пулас — йывӑр-им!

Меня, как самого близкого друга, Костя посадил с теткиной дочкой, и я, не отставая от других, тоже более-менее старательно ухаживал за своей дамой, а когда, уже под хмельком, танцевали, даже сказал ей, кажется, пару банальных комплиментов — что мне стоило!

3 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Костя мӑнаккӑшӗн хӗрӗ хӑйӗн акамӗсене чӗнсе тултарнӑччӗ те, эпир пурсӑмӑр та вӗсем умӗнче хамӑр мӗн тери япшар та ҫепӗҫ, калама ҫук сапӑр йӗкӗтсем иккенне кӑтартас тесе ӑшран тар хӑваласах тӑрӑшрӑмӑр.

Теткина дочка назвала подружек, и все мы из кожи лезли, чтобы показать, какие мы учтивые, галантные и необыкновенно воспитанные кавалеры.

3 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

«Эпир Джопа иксӗмӗр (тепӗр ачине ҫапла чӗнеҫҫӗ-мӗн, мӑнаккӑшӗн ывӑлӗ иккен вӑл) ҫак куншӑн тавӑратпӑрах вӗсене», — тет.

И сказал, что они с Джо (это и был другой мальчик, его двоюродный брат) еще отплатят за этот день.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Аксинья мӑнаккӑшӗн пӳрчӗ патӗнче кӑштах шухӑшласа тӑчӗ, унтан хӑюллӑн крыльца еннелле утрӗ.

Около домика Аксиньиной тетки на минуту остановился в раздумье, а потом решительно шагнул к крыльцу.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пан ирхи кӗлӗре тӑчӗ, хӑйӗн мӑнаккӑшӗн хӗрӗ — ҫӗр улпучӗ — патӗнче апат ҫирӗ, унтан лашасене кӳлме хушрӗ.

Пан отстоял обедню, позавтракал у своей двоюродной сестры, помещицы, велел запрягать.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Полли мӑнаккӑшӗн сӑнӗ-пичӗ хӑй пӑшӑрханнине уҫҫӑнах палӑртрӗ.

По лицу тети Полли было видно, как она встревожилась.

30-мӗш сыпӑк. Томпа Бекки ҫӗр ӑшӗнчи шӑтӑкра // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Том, мӑнаккӑшӗн кивӗ шӑвӑҫ хунарне тата пысӑк алшӑллине илсе, килтен вӑхӑтра тухса тарчӗ, алшӑллине вӑл, кирлӗ пулсан, хунара хупласа лартмашкӑн илчӗ.

Том заблаговременно вылез в окно, захватив теткин жестяной фонарь и широкое полотенце, чтобы закрывать свет.

28-мӗш сыпӑк. Джо индеец шӑтӑкӗнче // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Мӑнаккӑшӗн салху пичӗ ҫинчи пӗрӗнчӗкӗсем якалсарах кайрӗҫ, унӑн куҫӗсем сасартӑк ҫемҫен пӑхса йӑлтӑртатма пуҫларӗҫ.

Суровые морщины на лице тети Полли разгладились, и глава просияли нежностью.

19-мӗш сыпӑк. Том ӳкӗнӗвӗ // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

— Сид! — терӗ мӑнаккӑшӗ хӑй (курмасан та мӑнаккӑшӗн куҫӗсем ҫуталса кайнине туйса илчӗ Том).

— Сид! — сказала тётя (Том, даже не видя, почувствовал, что глаза тети сверкнули).

15-мӗш сыпӑк. Том тӑван килне вӑрттӑн пырать // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Мӑнаккӑшӗн сассинче темӗн сисӗнчӗ, ҫавӑнпа Том сыхланарах тӑчӗ.

— В ее голосе было что-то такое, что заставило Тома насторожиться.

12-мӗш сыпӑк. Кушак аҫи тата «ыратнине лӑплантаракан эмел» // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Пӗрре, Том эмеле ҫав шӑтӑкалла тӑкнӑ чухне, ун патне мӑнаккӑшӗн сарӑ кушак аҫийӗ пырса тӑчӗ те мӑрлатма тытӑнчӗ, чей кашӑкки ҫине хытӑ пӑхса ларса, хӑйне тутантарса пӑхтарма ыйтрӗ.

Однажды Том только что приготовился угостить эту щель ложкой лекарства, как в комнату вошел теткин желтый кот, мурлыча и жадно поглядывая на ложку, будто просил попробовать.

12-мӗш сыпӑк. Кушак аҫи тата «ыратнине лӑплантаракан эмел» // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Сид пулнӑ пулсан, мӑнаккӑшӗн чӑн савӑнӑҫӗ ҫумне нимӗнле пӑшӑрхану та хутшӑнас ҫукчӗ.

Если бы это был Сид, ее радость не омрачилась бы ничем.

12-мӗш сыпӑк. Кушак аҫи тата «ыратнине лӑплантаракан эмел» // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех