Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

мӑкӑрланать (тĕпĕ: мӑкӑрлан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вут ялкӑшать, тӗтӗм мӑкӑрланать пирӗн тӑван ҫӗршывӑмӑр ҫинче.

В дыму и огне наша земля.

Спадщан вӑрманӗн хуҫисем // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Вӗсем утнипе тусан мӑкӑрланать кӑна.

И очень большая пыль от них.

Эпӗ кӗтӳрен хӑрани // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Палаткӑсем ҫывӑхӗнче автомобильсем, ещӗк куписем, кухня мӑкӑрланать, ҫынсем палаткӑран-палаткӑна чупкалаҫҫӗ.

Около палаток-автомобили, груды ящиков, кухня дымит, люди взад и вперёд в палатки и из палаток бегают.

Хӗл сивви // Николай Иванов. Тихонов Н.С. Паттӑр партизан: калавсем; вырӑсларан Н. Иванов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 47 с.

Вӑл куҫӗсене хупать те, аллисене пуҫ урлӑ хурса выртать, пирусӗ ҫӑвар кӗтессине ҫыпҫӑнса ларса хуллен мӑкӑрланать, вӑл ӑна чӗлхипе тӳрлетет, ҫав тери хытӑ туртса ӗмсе илет те ун кӑкӑрӗнче тем хӑй-хӑй тутарать тата пит пысӑк пичӗ тӗтӗм ӑшне пулать.

Он закрывает глаза и лежит, закинув руки за голову, папироса чуть дымится, прилепившись к углу губ, он поправляет её языком, затягивается так, что в груди у него что-то свистит, и огромное лицо тонет в облаке дыма.

V. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Мункун кая юлса килчӗ, тахҫанах юр кайса пӗтрӗ, урамсем типсе ҫитнӗ, ҫулсем тӑрӑх тусан мӑкӑрланать: кунӗ ҫап-ҫутӑ, хӗвеллӗ, савӑнӑҫлӑ.

Пасха была поздняя, уже давно стаял снег, улицы просохли, по дорогам курилась пыль; день был солнечный, радостный.

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ял ҫийӗнче мӑрьесенчен тӗтӗм мӑкӑрланать, вӑл ҫӳлелле явӑнса хӑпарать.

Поднимаются из труб и плывут высоко над деревней голубые перышки дыма.

30 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Унӑн йӗпе тумтирӗнчен пӑс мӑкӑрланать.

От его мокрой одежды повалил пар.

16 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Тарланӑ вӑкӑрсенчен пӑс мӑкӑрланать.

От вспотевших волов валил пар.

19 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Арман мӑрйинчен ҫӑра тӗтӗм мӑкӑрланать — унта ҫынсем пур пулас.

Из трубы валил густой дым, внутри были люди.

19 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ҫил вӗрекен енче, вут куписем патӗнче, кӑвайт мӑкӑрланать, калаҫни илтӗнет.

С подветренной стороны поленницы поднимался дым костра и доносились голоса.

6 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Карпат тӑвӗсен халӗ те юртан тасалман хушӑкӗсем тӑрӑх юхса килекен хӑватлӑ Тисса патӗнче шӗвӗ тӗтре мӑкӑрланать.

Бурная Тисса, несущая свои воды из карпатских, еще заснеженных горных теснин, курилась легким, прозрачным паром.

5 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Пахчасем ҫийӗпе тӗтӗм мӑкӑрланать — пӗлтӗрхи ҫӗрулми тунине ҫунтараҫҫӗ.

Над огородами стлался дым — там сжигали прошлогоднюю ботву.

3 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

— Мӗн пулчӗ, мӗншӗн капла тусан мӑкӑрланать, — тет вӑл.

— Что за диво, — спрашивает, — отчего такая пыль?

Тилӗпе упа тата кӗтӳҫӗ // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 51–55 с.

Упа тусан мӑкӑрланнине курсан, санран ҫапла ыйтӗ: «Мӗн амакӗ ку, мӗншӗн капла тусан мӑкӑрланать» — тейӗ.

Увидит медведь пыль, спросит у тебя: «Что за диво, отчего такая пыль?»

Тилӗпе упа тата кӗтӳҫӗ // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 51–55 с.

Сӑрт айккинче кӑвайт мӑкӑрланать.

Внизу дымился костер.

III // Михаил Рубцов. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 43–69 с.

Хӗвелтухӑҫӗнче ҫеҫ, хӗрсе кайнӑ хӗвел ҫаврашки тинӗселле шуса аннӑ ҫӗрте, хура-хӗрлӗ анӑҫ тӗлӗнче тӗтре мӑкӑрланать.

Лишь на востоке, там, где опускался к морю раскаленный диск солнца, туман еще клубился на багровом фоне заката.

«Ача чӑтаймарӗ!» // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Жуков Лодкӑна алӑк патӗнчи пӳлӗмре кӗтсе илчӗ, аллине ҫурта тытнӑ хӑй, хулпуҫҫисем ҫинче унӑн ваткӑллӑ пальто уртӑнса тӑрать, шӑлӗсем хушшинче тачка пирус мӑкӑрланать.

Жуков встретил Лодку в прихожей, со свечой в руке; на плечах у него висело ватное пальто, в зубах торчала, дымясь, толстая папироса.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Грузовик ураписем айӗнчен вӗтӗ чул катӑкӗсем ыткӑнса ҫирпӗнеҫҫӗ, тусан мӑкӑрланать.

Из-под колес грузовиков летела галька, поднималась пыль.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пӗтӗм станци вут айӗнче авкаланса хуҫкаланать: амбар тӑррисем ҫунаҫҫӗ, ҫилпе варкӑнаҫҫӗ, пӗр енчен тепӗр еннелле тӗтӗм мӑкӑрланать.

Вся станция корчилась в огне: горели крыши амбаров, корежились на ветру, из края в край валил дым.

XVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вӑл вӗҫӗмсӗр пӑшӑлтатать, чӗтрет, ҫуннӑ пек мӑкӑрланать.

Вся она двигалась, дрожала, дымилась без конца, словно горела.

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех