Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Тӳпе маччинчен перӗнсе хӗвел мӗн пур мӗлкене ӗнтсе пӗтерсен, ҫӗре ҫӳлтен тертлентерекен тӳсмелле мар шӑрӑхпа тултарса лартнӑ вӑхӑтра Горн кӳлӗ хӗррине ҫитсе тӑчӗ.

И к тому времени, когда солнце, осилив последнюю высоту, сожгло все тени, затопив землю болезненным, нестерпимым жаром зенита, достиг озера.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Ванькка та хыпаланчӗ, килкартине тухса лаша кӳлчӗ, ҫемҫерех пултӑр тесе, сарай маччинчен улӑм антарса урапа ҫине хучӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Маччинчен тусанланнӑ марлӗпе чӗркенӗ люстра ҫакӑнса тӑрать, марли витӗр пӗчӗк лампа ҫутатать.

Внутри закутанной люстры светила лампочка сквозь пыльную марлю.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ҫуллахи шӑрӑх кунсенче типсе хӑпӑнакан тӑм муклашкисем пӳрт маччинчен пуҫ ҫине, хулпуҫҫисем ҫине пере-пере анаҫҫӗ; чашлаттарса ҫӑвакан ҫумӑр вӑхӑтӗнче стена тӑрӑх тӑм шӗвекӗ юхса тӑрать; ҫавӑнпа пӳрт стенисем маччи-мӗнӗпех пӳртре пурӑнакансем ҫине ишӗлсе анасса кӗтсех тӑр; ун чухне вара пӗтӗм ҫурт тенӗскерӗнчен лапӑркка та йывӑр тӑм купи ҫеҫ тӑрса юлать.

В жаркие летние дни с потолка дома на голову, на плечи падали комки сухой глины; во время проливного дождя по стенам текла глиняная жидкость; так что стены домов с потолком с потолком ждали обвала на обитателей домика; тогда от всего дома останется только грязная и тяжелая куча глины.

Калаҫу // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

Ҫӳлте, циркӑн ҫур чӑмӑр евӗрлӗ маччинчен трапецисем, ункӑсем, кантраран тунӑ пусмасем тата ытти тӗрлӗ хатӗрсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.

Вверху, под куполом цирка, висели трапеции, кольца, веревочные лестницы и другие разные приспособления.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Хӑма витнӗ барак маччинчен шнур ҫинче ҫакӑнса тӑракан пысӑк электричество лампи ҫап-ҫутӑ ҫутатать.

Ярко светила огромная электролампа, подвешенная на шнуре под деревянной крышей.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Хисепсӗр нумай вӗтӗ рак лекет унта, вара кит мӑйӑхӗ текен, ҫӑвар маччинчен шӑрт пек усӑнса тӑракан чӗлпӗк шӑмӑсем, пулӑҫсен тетелӗ пек, вӗсене тытмалли хатӗр пулса тӑраҫҫӗ.

Мириады рачков попадают туда, и тогда роговые пластинки — их называют «китовый ус», — которые щеткой свисают с его нёба, выполняют роль рыбачьих сетей.

Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫӗрлехи тӗттӗмрен кӗнӗ хыҫҫӑн курница маччинчен ҫакса хунӑ пысӑк лампа ҫути унӑн куҫне шартарса ячӗ, сӑмсине ҫӑра та йӳҫӗ махорка тӗтӗмӗн йывӑр шӑрши пырса ҫапрӗ.

После ночной темноты свет большой лампы, висевшей в горнице под потолком, ослепил его, в ноздри ударил густой и горький запах махорочного дыма.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫав шӑтӑкӑн маччинчен аялалла темӗн чухлӗ ҫутӑ сталактит усӑнса тӑнӑ, вӗсем этем ури сарлакӑш пулнӑ.

С потолка пещеры свисало много сталактитов, длинных и толстых, как человеческая нога.

31-мӗш сыпӑк. Тупӑннӑ та каллех ҫухалнӑ // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.