Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

манайман (тĕпĕ: ман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ик ҫунат хушнине ас тӑвать-ҫке: Манайман вӗҫнине ирӗкре!

Куҫарса пулӑш

Кайӑк мар-ҫке // Василий Шихранов. Шихранов В. В. Асамат кӗперӗ сӳниччен: сӑвӑсем. Шупашкар: ООО «Хамӑн типографи», 2018. — 100 с. — 67 с.

Ку сасса манайман пулин те, Микулай чӗри шартах сикрӗ.

Куҫарса пулӑш

I // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Манайман пуль, ас тӑван пуль Чун савни, мана.

Куҫарса пулӑш

Ҫӑлтӑр ҫумӑрӗ // Василий Шихранов. Шихранов В. В. Асамат кӗперӗ сӳниччен: сӑвӑсем. Шупашкар: ООО «Хамӑн типографи», 2018. — 100 с. — 6 с.

Чикмере чух вӑл хӑй ютрине манайман.

В Козьмодемьянске он всегда чувствовал себя чужаком.

Таркӑн // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ҫапах та хӑйӗн малтанхи сукмакне манайман ҫӑткӑн кайӑк тӗттӗм пулса ҫитсен ял патнелле ҫывхарса ун йӗри-тавра пӗрре чупса ҫаврӑнатех.

Куҫарса пулӑш

5. Ырӑ сунни // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Сӑпани ӑнланса илчӗ вара: ҫук, манайман вӑл Вӗлтрен Хӗлимунне, ӗмӗрне те манаймӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Лешӗ те, ахӑртнех, манайман ӑна.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Тупине пӑсма та пултарайман вӑл, кӳрентернине те манайман.

Изменить ему он не мог и обиды забыть не мог.

IX // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Эпӗ вӑл пысӑк чул хыҫне пытанса ҫилессӗн тулхӑрнине илтрӗм, ахӑртнех вӑл доктор Ливсипе тӗл пулнине ҫаплипех манайман пулас.

Я слышал, как злобно он фыркнул, скрываясь за большим утесом, — вероятно, все еще не мог позабыть о своем столкновении с доктором Ливси.

II сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Кунта Матвейпе пӗр пысӑках мар ӗҫ пулса иртнӗ, ӑна вӑл кайран та ӗмӗр тӑршшӗпех манайман, хӑйне айӑплӑ тесе шутламан пулин те, ҫак ӗҫ унӑн чӗринче йывӑр чул пекех выртнӑ.

Тут с Матвеем случилось небольшое происшествие, которого он не забыл во всю свою последующую жизнь, и хотя он не мог считать себя виноватым, но все же оно камнем лежало на его совести.

XXI // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Выртасчӗ те санӑн ҫак сӑваплӑ ҫӑл куҫӗ ҫумне тутупа ҫыпӑҫса, унӑн шывне ӗҫесчӗ, ҫав ырлӑха эсӗ ӗмӗрне те манайман пулӑттӑн.

Тебе бы припасть губами к этому божественному источнику, и ты бы весь свой век не смог забыть того блаженства, которое бы испытал, испив из этого источника.

Вӑрман сыхлавҫи // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Эс те манайман пуль-ха: хуньӑмсен урам хапхи умӗпе час-часах хура упасем иртсе ҫӳретчӗҫ.

Ты еще, может, помнишь: черные медведи постоянно бродили у самых тещиных ворот.

I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Кам та кам ун юнлӑ хаяр ачашлӑвне хуть пӗр хут кӑна тутанса курнӑ пултӑр, ҫавӑ нихӑҫан та манайман ӑна, унашкалсем вара ӗмӗрлӗхех унӑн сирсе ывтӑнтарнӑ мӗскӗн чурисем ҫех пулса юлнӑ.

Те, кто испытал хоть однажды ее свирепые кровавые ласки, те уже не могли ее забыть никогда и делались навеки ее жалкими, отвергнутыми рабами.

X сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Эпӗ хӑйне мӗнлерех ачашланине паян кунччен те манайман пулас-ха вӑл, ҫапларах пулма кирлӗ.

Так, должно быть, и до сих пор не забыл, как я его приласкала.

III сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Ӗнерхи куҫҫульне манайман кантӑкран Сапалапчӑк хӗвел ӑшӑтмасӑр пӑхать.

Не смогшее забыть вчерашние слёзы из окна Растрепанное солнце светит не грея.

«Хушӑран пур тӗнче — йӑлӑнтарнӑ экран...» // Марина Карягина. Хум пӑшӑлтатӑвӗ. Шупашкар, 1995. — 103 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех