Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

макӑрасса (тĕпĕ: макӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унран вӑл ӗсӗклесе макӑрасса, тилӗрсе кулянасса никам та кӗтмест, пач урӑхла — чӑннипех пулма тивӗҫлӗ ҫак туйӑмсем, унӑн характерӗн тӗлӗнмеллерех туртӑмӗсене пула, ун тӗлӗшпе иккӗленӳ ҫуратӗччӗҫ.

Никто не ожидал от нее ни рыданий, ни бурного горя, и, при странностях ее характера, такие естественные чувства могли бы вызвать недоумение.

XII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Макӑрасса куҫҫулӗпех макӑрать-ха вӑл, чӗререн пек калаҫать.

Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Эпӗ макӑрасса ҫитрӗм пулас, хам ҫаплах-ха: — Мӗншӗн? Мӗншӗн? — тетӗп.

Я хотел, может быть, заплакать и говорил: — Почему? Почему?

Анне хӑрани // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Ҫав этем Власова макӑрасса, ӳпкелешессе, йӑлӑнасса кӗтсе тӑнӑн туйӑнчӗ.

Власовой казалось, что этот человек ждет ее слез, жалоб и просьб.

XIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Хуркайӑкӑн хул пуҫҫийӗсем майӗпенрех чӗтренчӗҫ ӗнтӗ, вӑл месерле ҫаврӑнчӗ, макӑрасса ҫаплах макӑрчӗ-ха, анчах куҫӗсем куҫҫуль витерех кулма тӑрӑшрӗҫ.

Плечи Журавушкины вздрагивали все реже и реже, она перевернулась на спину и теперь уже опять плакала и смеялась одновременно, как это бывает с утешившимся.

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Володя амӑшӗ макӑрасса, ашшӗне хӑвӑн ирӗкӳпе ҫар флотне ан кай, тесе ӳкӗтлессе кӗтнӗскер, халӗ амӑшӗн темпе витӗннӗ пек курӑнакан тӗксӗмленнӗ сӑн-пичӗ ҫине сума суса, юратса пӑхать.

И Володя, который ждал, что мать заплачет и станет упрашивать отца, чтобы тот не ходил добровольцем в военный флот, с уважением поглядывал на потускневшее, замкнутое, словно какой-то пеленой закрывшееся лицо матери.

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Эсӗ ывӑнсан, эпӗ пӗччен каятӑп та унсӑрӑн тухмастӑп: вӑл эпӗ ыйтнине итлетех; унӑн виллине курас пулсан, эпӗ питӗ хурланса макӑрасса пӗлетӗп.

Если ты устанешь, я одна пойду и не выйду без него: он тронется моими просьбами; я чувствую, что я заплачу горько, если увижу его убитого, мертвого!

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Айккинчен кӗҫӗтни, — терӗ Пелагея Ивановна ун сӑмахне пӳлсе, — хыпар илтессине пӗлтерет; куҫхарши кӗҫӗтни — макӑрасса; ҫамка — пуҫ таясса; сылтӑм енчен кӗҫӗтни — арҫын килессе, сулахай енчен — хӗрарӑма курасса; хӑлха кӗҫӗтни — ҫумӑр пуласса, тута — чуптӑвасса, усси — кучченеҫ ҫиессе, чавса — ҫӗнӗ вырӑнта ҫывӑрасса, ура лаппи кӗҫӗтни ҫула тухасса пӗлтерет…

— Сбоку, — подхватила Пелагея Ивановна, — означает вести; брови чешутся — слезы; лоб — кланяться; с правой стороны чешется — мужчине, с левой — женщине; уши зачешутся — значит, к дождю, губы — целоваться, усы — гостинцы есть, локоть — на новом месте спать, подошвы — дорога…

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех