Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

лӗкленсе (тĕпĕ: лӗклен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ вара, кӑнтӑр хырӑм сури шӑнкӑравланипе кукӑле тутанса та пулин пӑхасшӑнччӗ, анчах ӑна ҫурмаран хуҫрӑм та — ӑшӑм, мӗн курнине кӗлемесӗр, ҫавӑнтах каскаланса кайрӗ, выҫӑ хырӑмра мӗн юлни пӑтранса, лӗкленсе, хӑвӑрӑлса хӑпарчӗ; пӗтӗм кӗлеткем пӑрӑнарах каялла туртӑнса илчӗ: ара, купӑсти ҫӗрсе, хӑмӑрланса-симӗсленсех ларнӑ та.

Куҫарса пулӑш

Супер! // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 128–143 с.

Кӑмӑл лӗкленсе килчӗ, тем пек ӗҫес тесен те, ӗҫеймерӗмӗр.

Куҫарса пулӑш

XXVI // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Антуна сасартӑк сивӗ-сивӗ пулса кайрӗ, вӑл темле ӑнланмалла мар хыттӑн чӗтре пуҫларӗ, ӑш лӗкленсе килнине туйрӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Вӑл вӗсемпе суд залӗнче те, кирек ӑҫта та тӗл пулма, хӑй вӗсенчен лӗкленсе йӗрӗннине пӗтӗмпех калама хатӗр.

Он был готов встретиться с ними в судебном зале и где угодно и высказать им все свое презрение.

5 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Вӑл унӑн пӳртӗнче пурӑнни, тӳшек ҫинче йӑванни, кӑшкӑркалани, ҫак пӳртре хӑйне улпут майри пек тыткалани ҫинчен шухӑшласанах — пӗтӗм ӑшчик лӗкленсе пӑтранать.

Внутренности переворачивались и страшное омерзение наполняло сердце от мысли, что вот она нашла себе место под этой крышей, валяется под периной, покрикивает, разыгрывает в этом доме барыню.

I // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

— Пӑхатӑп та сирӗн ҫине, чӑтма ҫук ӑш лӗкленсе килет… —

— Погляжу я на вас, и до того тошно мне становится… —

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл халь хӑй казаксене большевиксемпе мирлештерме пултарайманни, унтан хӑй те тата вӗсемпе мирлешме хевте ҫитерейменни ҫинчен уҫӑмсӑррӑн шухӑшларӗ, ҫав хушӑрах кӑмӑл-туйӑм енчен пачах ют, хӑй ҫине тӑшманла пӑхакан, хӑйӗнчен йӗрӗнекен, хай те ҫавӑнтан каях мар лӗкленсе йӗрӗнекен ҫынсене те, ҫав пӗтӗм Фицхалауровсене, — тек хӳтӗлесшӗн пулмарӗ, пултараймарӗ те.

Он неясно думал о том, что казаков с большевиками ему не примирить, да и сам в душе не мог примириться, а защищать чуждых по духу, враждебно настроенных к нему людей, всех этих Фицхелауровых, которые глубоко его презирали и которых не менее глубоко презирал он сам, — он тоже больше не хотел и не мог.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл, йынӑшкаласа, шӑлӗсене ҫатӑр ҫыртса, темиҫе ҫеккунт Дарья умӗнче тайкаланса тӑчӗ, урайӗнче саркаланса выртакан ҫав ирсӗр кӗлетке ҫине кӗҫ-вӗҫ хӑсса ярасла лӗкленсе, чӑтма ҫук йӗрӗнсе пӑхрӗ.

Несколько секунд он стоял над Дарьей, стоная и раскачиваясь, крепко сцепив зубы, с чувством непреодолимого отвращения и гадливости рассматривая это лежащее тело.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аннӑн пӗтӗм ӑш-чикӗ лӗкленсе тӑчӗ, хирӗҫлерӗ ҫакна; анчах тулаш енчен курӑнакан ирсӗрлӗх Анна чӗринче тарӑннӑн та шанчӑклӑн упранакан хӑватлӑ туйӑма варалаймарӗ.

Внутренне все вставало в Анне на дыбы, противилось, но грязь наружного не пятнила хранившегося глубоко и надежно чувства.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

«Социалист юлташсен» тӗсне-пуҫне курнипех ман ӑш лӗкленсе килет.

Меня коробит один вид «товарищей социалистов».

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тӗппи кунта ырату, вилӗм, пусӑхлӑх, юнран та виле ӳтрен лӗкленсе йӗрӗнни мар, — ҫук, чи хӑрушши вӑл — эсир этемрен унӑн пурнӑҫ савӑнӑҫне туртса илни.

И важна здесь не боль, не смерть, не насилие, не брезгливое отвращение к крови и трупу, — нет, ужаснее всего то, что вы отнимаете у человека его радость жизни.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех