Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

лекнӗрен (тĕпĕ: лек) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кӑшт ӑнлантарса та пачӗ вӑл, тыткӑна лекнӗрен эпӗ хамӑр енче чылайранпа пулман терӗ.

Куҫарса пулӑш

10. Ылтӑн пичетлӗ хут // Куҫма Турхан. Турхан К. С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: Истори романӗ. Иккӗмӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 559 с.

Ун чухне вӑл юнашар ялти вӑтам шкултан тин кӑна вӗренсе тухнӑччӗ-ха, авӑн ҫанӑ ҫӗрте куҫне ҫӳп лекнӗрен института экзамен тытма каяйманнишӗн кулянса ҫӳретчӗ.

Куҫарса пулӑш

XIII // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Кирек мӗнле те пулин ассоциаци самантлӑх ҫеҫ мӗлтлетнӗ-тӗр, ҫапах та кӗтмен сӑмахсене пӗлтернӗ, — чул лекнӗрен кантӑк ҫинче юлакан ҫурӑксем евӗр сӑмахсене.

Ассоциация с чем бы то ни было могла быть мгновенной, дав неожиданные слова, подобные трещинам на стекле от попавшего в него камня.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Эпӗ лаша ҫӑмӗ тарланипе тӗксӗмленнине, унӑн ҫилхи тин ӳкнӗ юр пек шап-шуррине, такан лекнӗрен чул сарӑ хӗлхем сирпӗтнине куратӑп.

Я видел, что шерсть лошади потемнела от пота, что грива ее бела, как молодой снег, что камень дал о подкову желтую искру.

VII. Таврӑну // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Пульӑсем лекнӗрен чӗтреннӗ алӑк леш енче темӗн ҫемҫескер шаплатрӗ.

За дверью, вздрогнувшею от удара пуль, шлепнулось что-то мягкое.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Хыттӑн мӗкӗрни тата ҫӗнӗ пульӑсем лекнӗрен хӑмасем ҫатлатни ӑна калаҫма чарчӗҫ.

Глухой рев и треск досок, пробитых новыми пулями, остановил его.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Мӗлкесем тӑсӑлса выртсан тата упӑтесен тӗркӗшӗвӗ каҫ ҫитнине пӗлтерсен пӗчӗк хир качаки шыв ӗҫме килчӗ те — Горн пульли лекнӗрен хӑмӑш хушшине тирӗнчӗ.

Когда легли тени и вечерняя суматоха обезьян возвестила о приближении ночи, маленькая, дикая коза, пришедшая к водопою, забилась в камыше, подстреленная пулей Горна.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Ҫулҫӑсенчен лекнӗрен вӑйне ҫухатса икӗ ҫӗмрен туратсен хушшинчен ҫӗленле куҫӑмпа шуса тухрӗ те хӑйӑр ҫине шеплетрӗ.

Две стрелы, потеряв силу полета от удара в листву, проползли сквозь ветви змеевидным движением и свалились на песок.

ХII. Пӗчӗк утрава хупӑрлани // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Анчах хӗлхемсем лекнӗрен шанӑҫ пӗтнӗн, пӗкӗ пек авӑнса сикрӗ те туххӑмрах ҫухалчӗ, Гент хӑвӑрт-хӑвӑрт вылянакан хӳрене ҫеҫ ас туса юлчӗ.

он скрылся отчаянным, дугообразным прыжком, и Гент запомнил лишь выразительное движение хвоста, которым бедный зверь отметал странное явление.

ХII. Пӗчӗк утрава хупӑрлани // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Эсир пирӗннисенчен пӗрне тарма пулӑшрӑр, эпӗ унпа пӗр камерӑна лекнӗрен — эрттеле ҫыпҫӑнса пӗрле тухса тартӑм; йышӑнатӑп: ҫав таран тарас килнӗрен мар, кичемлӗхе… тунсӑха пула.

Вы помогали бежать одному из ваших, я сидел с ним в одной камере и бежал за компанию; признаться, скорее от скуки, чем от большой надобности.

IV. Хейлӗн юлашки пӑнчи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Стенасенчен мӗн курӑнать пур ҫӗрте те — снаряд лекнӗрен — капмар шӑтӑксем ҫуталаҫҫӗ, ишӗлчӗксенче унта та кунта питех те капӑр аваллӑха е ку чухнехи архитекторӑн хӑйне евӗрлӗ шухӑшне асӑрхасан ӳнерҫӗ куҫӗ куляннипе хӗсӗне-хӗсӗне мӑчлатать.

Всюду, куда падал взгляд, зияли огромные бреши, сделанные снарядами, и глаз художника, угадывая местами по развалинам живописную старину или оригинальный замысел современного архитектора, болезненно щурился.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 305–313 с.

Пӑрӑҫ эрехӗпе ҫирӗпленчӗҫ, — тусан лекнӗрен хӗп-хӗрлӗ куҫӗсене хыттӑн мӑчлаттаракан, хырӑнман пичӗсем хевтесӗррӗн чӗтрекен ҫӗр чавуҫӑсен ӑнне-шухӑшне ҫав шӗвек ҫеҫ уҫӑлтараять ахӑр.

Прибегли к перцовке, единственно возвращающей осмысленный вид дергающимся небритым лицам с красными от пыли глазами.

ХIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Афанасьев ҫурӑмӗнчен ҫирӗп чӗн хӑюпа Бельги фирмин штуцерне ҫакса янӑ — вӑл пӑта ҫапса ҫирӗплетнӗн сулланмасть; Благодатский вара винтовкине малалла кӑнтарнӑ, кӗлетки халь-халь персе яма хатӗр евӗр, — вӑл ҫут ҫанталӑка юратать, хавхаланчӑк сунарҫӑ; Мордкин, никама та шанман ҫын, шомпол пӑшалне хул айӗпе сӗтӗрсе пырать, тӗмсене ҫине-ҫинех лекнӗрен кӗпҫи ума кансӗрлет; тӑваттӑшӗнчен юлашкин питӗнче ҫур сӑмах каласанах аптӑраса ӳкекен ҫын сӑнӗ яланлӑхах йӗрленсе юлнӑ тейӗн — хайхискер хӑйӗн пӑшалне пачах та канӑҫ памасть: пӗрре пеме хатӗрленет, тепре ҫӗрелле усать, унтан хул пуҫҫи ҫине хурать, хӑйӑвӗнчен йӑтса сӗтӗрет, сулахай аллинчен сылтӑммине куҫарать те каллех ылмаштарать; вӑл — Гадаутов — чи хыҫалта, шӑхӑра-шахӑра кӗвӗ ӗнӗрлет, чӗлӗмне ҫине-ҫинех паклаттарать.

Штуцер бельгийской фирмы висел на прочном ремне за спиной Афанасьева, не болтаясь, словно прибитый гвоздями; Благодатский нес винтовку впереди себя, в позе человека, всегда готового выстрелить, — это был самозабвенный охотник и любитель природы; скептик Мордкин тащил шомпольное ружье под мышкой, путаясь стволом в кустарнике; последний из четырех, с особенным, раз навсегда застывшим в лице выражением спохватившегося на полуслове человека, — не давал своему оружию покоя: он то взводил курок, то вновь опускал его, вскидывал ружье на плечо, тащил за ремень, перекладывал из левой руки в правую и наоборот; звали его Гадаутов, он шел сзади всех, насвистывал и курил.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 405–413 с.

Сасартӑк ухӑ йӗппи наркӑмӑшӗ лекнӗрен сике-сике чумакан тигр персе аннӑн — ҫавра ҫил шӑпланчӗ.

И вдруг, как разбежавшийся тапир, сраженный ядом стрелы, — упал вихрь.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 310–317 с.

Гатт чавси лекнӗрен сиксе тухнипе вунӑ тоннӑллӑ чул катрамӗ уҫлӑхалла вӑркӑнса ҫӗкленчӗ; куҫ виҫейми таҫта ҫӳлте сывлӑш сӗртӗннипе хӗрсе метеор пек хыпса ҫулӑмланчӗ те ҫап-ҫутӑ тусанланса сапаланчӗ.

Выскочив при движении локтя Гатта, десятитонный камень секнул пространство на неизмеримую высоту; там, раскаленный трением воздуха, вспыхнул он метеором и рассыпался яркою пылью.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 119–131 с.

Унӑн арҫын туйӑмӗ — «хӗр ачасем» тӗлӗшпе йӗрӗнӳ ҫӑл куҫӗ, — сӑмсинчен чӑмӑр лекнӗрен тӗшӗрӗлсе ӳксе пӗтнӗ.

Его мужское чувство, источник презрения к «девчонкам», было опрокинуто и уничтожено ударом кулака в нос.

Хушу — ҫар валли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 81–84 с.

Тӗлӗнмеллерех лару-тӑрӑва лекнӗрен Гелли кӑмӑлӗ ҫӗкленчӗ, мӗн пулса иртни ӑна чӑнласах хӑпартлантарать.

Гелли благодаря странности положения испытывала подъем духа, возбуждение исполненного решения.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Ассоль сывлӑм сирпӗтекен ҫӳллӗ курӑк ӑшне кӗчӗ; ал тупанне аял енне тытса курӑк шереписене ачашла-ачашла утать, йӑрлатса юхакан сывлӑм лекнӗрен хӑпартланса йӑлкӑшать.

Ассоль проникла в высокую, брызгающую росой луговую траву; держа руку ладонью вниз над ее метелками, она шла, улыбаясь струящемуся прикосновению.

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Вӑл сӑнӑпа чикнӗрен, пуля лекнӗрен тата йывӑр палашпа ҫапнӑран вилмеллех аманнӑ мӗн; вӑл чаплӑран та чаплӑ козаксенчен пӗри пулнӑ, хӑй атаман пулса ертсе пынипе тинӗс ҫинче нумай поход туса ирттернӗ; анчах чи чапли вара Анатоли ҫыранӗсем патне тунӑ поход пулнӑ.

Три смертельные раны достались ему: от копья, от пули и от тяжелого палаша. А был один из доблестнейших козаков; много совершил он под своим атаманством морских походов, но славнее всех был поход к анатольским берегам.

IX // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Унӑн туртӑмне лекнӗрен — аппарат тӳпери чулсен хушшинчен тухас тесе нумай вӑхӑт вӗҫрӗ.

Долгое время аппарат, втянутый в её тяготение, пробирался среди небесных камней.

Ҫӗр // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех