Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

лашам (тĕпĕ: лаша) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Район центрне ҫитнӗ ҫӗре лашам тарларӗ.

Куҫарса пулӑш

Велосипед // Сӳпенкке Илли. «Капкӑн», 1934. — 8№ — 3 с.

Лашам каҫса тарчӗ-ха унта.

Куҫарса пулӑш

Вӑйӑран — вӑкӑр // Геннадий Пласкин. Пласкин Г. А. Ҫавраҫил: Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1993. — 288 с.

Хӑвӑн кӑмӑлу пулсан Лашам ҫине лартӑттӑм, Аяккаллах ку ялтан Вӗҫӗттӗм те кайӑттӑм».

Куҫарса пулӑш

Ҫимӗк каҫӗ // Константин Иванов. Константин Иванов. Нарспи: поэма. — Чебоксары: Чувашское книжное издательство, 2000. — 165 с.

Эс вӗҫтер, вӗҫтер, лашам, Ҫул ҫинче ан такӑн!

Ты лети, лети, мой конь, Да не спотыкнися.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Вӑл хӑйӗн кепкине ҫӗр ҫине хучӗ те хыттӑн юрласа ячӗ: «Ман лашам чупса кайрӗ…»

Он положил свою кепку на землю и громко запел: «Мой конь ускакал…»

Вырсарникун, июлӗн саккӑрмӗшӗнче, Эмиль... // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

«Пан — кӗсрене тытса кӳлмелле те: эй, яра пар, лашам! — кӑшкӑрмалла тесе шутлать пулӗ.

— А пан думает, что так прямо взял кобылу, запряг, да и «эй, ну пошел, сивка!».

X // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Ну, килех кунта, лашам, ан хӑра!

Ну, иди сюда, мой конь, не бойся!

XLIX сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Лашам лайӑх, тутарсем тӗл пулсан та тарса хӑтӑлӑп. Е каяс мар-ши?» — тенӗ.

Лошадь подо мной добрая, если и нападусь на татар — ускачу. Или не ездить?..»

1 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ну, чуп, ырӑ лашам!

Ну, моя хорошая!

XVI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Эх, лашам ман, хурҫӑ хашам…

Ой вы кони, вы кони стальные…

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫав вӑхӑтра хӑйсен умӗнче тӑракан тур лаша хӳрине ҫӗклерӗ; — Лашам манӑн, куратна? — лӗкӗртетрӗ вӑл, чакӑр куҫне хӗскелесе, — хӑй ылтӑн!

В это время его жеребец поднял хвост и посыпал конскими «яблоками», — видал, у меня вон лошадь золотом ходит!

XIV. Ешӗл туй // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ах, лашам

Ах, жалко лошадь, жалко…

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Лашам питех мар.

А моя лошадь не очень…

XIX. Каҫхи сасӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Лашам та маттур иккен те, Тухтар, — терӗ вӑл, сӑмахӗсене темле тытӑнчӑклӑрах каласа, — эсӗ те… пултаратан ҫав…

— Ну, молодчина моя лошадка, а, Тухтар? — сказал он и тут же спохватился: — Ты, конечно, тоже молодец.

IX. Ятлӑ ҫынсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Нямаҫех мар пуль-ха, элчӗ лашам килет пуль.

— Нет, не Нямась это, эта лошадь, пожалуй, порезвее его будет.

IX. Ятлӑ ҫынсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пульӑран хӑтӑлса юлнӑ-мӗн эсӗ, хӑрах хӑлхаллӑ чипер лашам.

Уцелела от пули, красавица моя одноухая.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ну, ҫӑмламас лашам, тӳрӗ утӑм, — тесе калама тытӑнчӗ Филофей тӗпри лашана, — чуптарах, тӑванӑм, малалла!

Ну, кудластый, лошадушка моя верная, — обратился Филофей к кореннику, — ступай, брат, вперед!

Тӑнкӑртатать // Василий Хударсем. Тургенев И.С. Тӑнкӑртатать: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 36 с. — 3–27 с.

Ҫӑмӑл урапам ҫӗр ҫулхи юмансемпе ҫӑкасен хытӑ тымарӗсенчен ҫакланкаласа, сиккелесе пырать, ҫав тымарсем кустӑрма йӗрӗ урлӑ каҫа-каҫа каяҫҫӗ; ман лашам такӑна пуҫларӗ.

Дрожки прыгали по твердым корням столетних дубов и лип, беспрестанно пересекавшим глубокие продольные рытвины — следы тележных колес; лошадь моя начала спотыкаться.

Бирюк // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 156–163 с.

Хӗр уйӗнче пултӑмӑр, темиҫе хӳме урлӑ сиксе каҫрӑмӑр (малтанах эпӗ сикме хӑраттӑм, анчах атте хӑравҫӑсене юратмасть те — эпӗ шикленме пӑрахрӑм), Мускав шывӗ урлӑ икӗ хут каҫрӑмӑр; эпӗ ӗнтӗ киле таврӑнатпӑр пуль тесеттӗм, атте ман лашам ывӑннине те астутарчӗ, анчах Крым каҫҫи патӗнче сасартӑк аяккалла пӑрӑнчӗ те ҫыран тӑрӑх сиктерсе кайрӗ.

Побывали на Девичьем поле, перепрыгнули чрез несколько заборов (сперва я боялся прыгать, но отец презирал робких людей, — и я перестал бояться), переехали дважды чрез Москву-реку — и я уже думал, что мы возвращаемся домой, тем более что сам отец заметил, что лошадь моя устала, как вдруг он повернул от меня в сторону от Крымского броду и поскакал вдоль берега.

XXI // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Унтан лашине: «Юратнӑ лашам, ҫӗр ҫӑтманскер, хӑтар мана!» тесе ӑна хырӑм айӗнчен чӑпӑрккипе чашлаттарса илчӗ.

И, гикнув: «А ну, милашечка, Егор те за ногу, выноси!», — стегнул лошадь под брюхо.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех