Шырав
Шырав ĕçĕ:
Кӗрсе тухмасан кӳрене те тата старик, — килӗшрӗ Максимов-Кошкинский.
2 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.
Чӳречерен нимӗн те курӑнмасть; чӳрече куҫӗсем шӑнса пӑрланнӑ; пӗр сехет иртет, иккӗ, виҫҫӗ, паҫӑрхи пекех сӗм тӗттӗм; вӑхӑт хӑй те чарӑннӑ пек туйӑнать, ҫутӑласса шанса кӗте-кӗтех кӳрене пуҫлатӑн.
VI // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.
Вӑл Серёжӑна аяккарах илсе кайрӗ те лӑпкӑн: — Эсӗ мӗн, мещенле кӳрене пуҫларӑн-им? Пӗр-пӗрин хушшинче пулнӑ калаҫӑва ӗҫ ҫине куҫартӑн-им? Кун пек хӑтланни ниме юрӑхсӑр вӑл, юлташ, — терӗ.
Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.
Страницăсем:
- 1