Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӗсрине (тĕпĕ: кӗсре) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кӳлчӗҫ пӗр пек лашасем — Виҫӗ ҫӳрен кӗсрине.

Куҫарса пулӑш

III. Йыхрав // Николай Шупуҫҫынни. Шупуҫҫынни Н.В. Еркӗн: поэма. — Мускав: СССР-ти халӑхсен тӗп издательстви, 1930. — 176 с.

Нумай та тӑмарӗ Шӗшлӗ, ула кӗсрине урапа кӳлсе, тарҫипе ларса килчӗ.

Куҫарса пулӑш

Улӑхра // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 3–192 с.

Вара ват кӗсрине пушӑ аврипе хисте-хисте, хӳтере-хӳтере ялтан яла юрттарать.

Для блезиру размахивает над старым меринком кнутовищем, так и снуют от деревни к деревне.

Мулкач Терушӗ, Някуҫ тата ыттисем // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Пичке пек мӑн хырӑмлӑ ват кӗсрине кӳлет, хӑй яланхи вырӑнне — ҫуна пуҫне чӗркуҫленсе тӑрать.

Запряжет в сани старого, пузатого, как бочка, мерина, а сам стоит на коленях в передке.

Мулкач Терушӗ, Някуҫ тата ыттисем // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Вӑл хакиме сывлӑх сунчӗ те ула кӗсрине килелле юрттарчӗ.

Куҫарса пулӑш

19. Юмӑҫпа алманчӑ // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Темиҫе кун ялсем тӑрӑх Элентейпе те Мӑрсукпа ҫеҫ асапланса ҫӳренӗ хыҫҫӑн Урасмет хӑйӗн ула кӗсрине утланчӗ те Криуша хаким патне ҫитсе килме шутларӗ.

Куҫарса пулӑш

19. Юмӑҫпа алманчӑ // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Вӑл каялла таврӑннӑ ҫӗре ыттисем ҫула тухнӑччӗ ӗнтӗ, сӳннӗ вучах патӗнче Ярахви ҫеҫ хӑйӗн лашипе Ахтупай кӗсрине тытса тӑратчӗ.

Куҫарса пулӑш

15. Инҫе ҫул // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

— Ну-у, капыла! чупкала васкарах, — чӑпӑрккипе хӑмсаркаласа хӑвалать кӗсрине Лисук.

Куҫарса пулӑш

7 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Хӑйӗн тимӗр тӗслӗ кӗсрине тытса чарса вӑл та тӗллесе печӗ, ҫийӗнчех — хӑрах куҫне ҫыхнӑ ҫын ҫухалнӑ ҫулпа сиккипе вӗҫтерчӗ.

Удержав свою гнедую кобылу, он прицелился, выстрелил и поскакал в том направлении, куда скрылся перевязанный человек.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

Ҫывӑхарах пырсан вӗсем Маркоса ҫыхса хӑварнӑ йывӑҫ ҫумӗнчех хӑйсен ватӑ кӗсрине те асӑрхарӗҫ.

Подойдя поближе, они увидели, что к тому дереву, к которому они привязали Маркуса, привязана и их старая кобыла.

Вырсарникун, июлӗн саккӑрмӗшӗнче, Эмиль... // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Го Цюань-хай ӑна тепӗр хут хӑй кӗсрине сӗнчӗ:

Го Цюань-хай еще раз предложил ей свою серую кобылу:

XXIV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Председатель сӑрӑ кӗсрине пырса тытрӗ, ӑна ҫавӑтса килсе шкул умӗнчи юпаран ҫыхса хучӗ, унтан каллех сӗтел патне пычӗ.

Председатель взял серую кобылу, привязал ее к столбу под окном школы и вернулся к столу.

XXIV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Йӑкӑнат кӗсрине хӑваларӗ, урапасем каллех халтӑртатма тытӑнчӗҫ.

Игнат тронул кобылу, и телеги снова застучали.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Дутлов киле тавӑрӑннӑ ҫӗре кӗҫӗнҫынӗ Йӑкӑнатпа пӗрле хулана ларса кайнӑ, мӑн хырӑмлӑ кӗсрине хапха умӗнче кӳлсе тӑратнӑ.

Когда Дутлов вернулся домой, молодайка уже уехала с Игнатом, и чалая брюхастая кобыла, совсем запряженная, стояла под воротами.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Петӗр малта хӑйӗн ырӑ кӗсрине юртӑпа чуптарса пынӑ, вӑл ӑна ӳрӗккӗн кӑшкӑркаланӑ.

Петруха ехал развалистой рысцой своей доброй кобылы впереди и бодро покрикивал.

V // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Петӗр, хӗреслӗ ҫунана чӗркуҫленсе кӗрсе ларса, хӑйӗн кӗсрине мала янӑ.

Петруха, стоя на коленках в розвальнях, пустил свою лошадь.

V // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Марконе хӑйӗн кӗсрине ҫавӑтса, кӑкарса хунӑ лашасем патне илсе кайрӗ.

Марконе взял свою кобылу под уздцы и повел ее к привязанным лошадям.

II // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Пӳрт тӑррине витсе пӗтернӗ хыҫҫӑн пӗр урапана икӗ лаша: хӑйӗн ҫак вӑхӑта ятне улӑштарса Машка ят илме ӗлкернӗ Клембовски кӗсрине тата парнесем илсе килме кайма Фроськӑн каччи Микола Ивасенко юриех панӑ Клембовскиннех — Гусак ятлӑ хусах лашана кӳлсе тӑратрӗ те Софйӑна сывлӑх сунса хулана тухса кайрӗ.

Покончив с крышей, Семен заложил в подводу лошадей: свою клембовскую кобылу, успевшую к тому времени получить новое, очень интересное имя Машка, и клембовского же мерина Гусака, которого одолжил ему для такого случая Микола Ивасенко — Фроськин кавалер; попрощался с Софьей и поехал в город.

XX сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Зеб Стумп хӑйӗн ватӑ кӗсрине пӑрахса, пуҫсӑр юланутӑн лашине йӗвентен тытрӗ те ӑна вилӗ ҫынӗпе пӗрле юман патне, сулхӑнра ларакан суд умне илсе пычӗ.

Зеб Стумп, оставив свою старую кобылу, взял под уздцы лошадь всадника без головы и подвел ее вместе с ее безжизненным седоком к дубу, в тени которого заседал суд.

ХСV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Хӑй хыҫӗнче лаша ури сасси илтӗнменнипе Зеб Стумп та чӗлпӗре туртӑнтарса лартать, кӗсрине ҫавӑрать те капитан ҫине пӑхать.

Не слыша за собой топота копыт, Зеб Стумп, в свою очередь, натягивает поводья, поворачивает кобылу и смотрит на капитана вопрошающим взглядом.

ХСII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех