Шырав
Шырав ĕçĕ:
Тинех вырнаҫса лартӑмӑр; кӗсменсен шампӑлтатӑвӗ пире «Чӑмавран», унӑн пӗччен мачта хунарӗнчен аякка куҫарса каять, пирӗн ӑшри тӳсӗмсӗр куҫӑма каҫӑн пӗтӗмӗшле юхӑмӗн картине кӗртет.
XXI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.
Ҫапах та кӗсменсен алӑран вӗҫерӗнсе тухаслах йывӑр, хулӑн тыткӑчисем — самантсерен тенӗ пек тухса ӳкесле.Гелли еле удерживала весла, толстые концы которых ежеминутно грозили вырваться из ее рук.
III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.
Ӗнтрӗкре кимӗ курӑнми пулчӗ, анчах шыв шӑмпӑлтатни, кӗсменсен унки чӗриклетни лайӑхах илтӗнет.Лодку было в сумерках не видно, но еще слышался скрип уключин и журчание воды.
Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.
Эсир кимӗсем кӑпӑклӑ йӗр хӑварса пынине куратӑр, унта, кӗсмен хумхатнипе, тӑварлӑ шыв кӑпӑкӗсем сиккелесе пыраҫҫӗ; эсир шыва тирӗнекен кӗсменсен пӗр кӗвӗллӗ сассине итлетӗр, шыв тӑрӑх хӑвӑр патӑра ҫитиех янӑраса пыракан сасӑсене, ҫынсем калаҫнӑ сасӑсене илтетӗр.
Севастополь декабрь уйӑхӗнче // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.
Ҫаврӑнкалакан ҫӗрте асӑрхануллӑн сӑран сӑрнӑ кӗсменсен тӑпсисем чӗриклетмерӗҫ.Весла, предусмотрительно обитые у вальков кожей, не скрипели в уключинах.
Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.
Ҫак самантра каллех шывра ишекен кӗсменсен сасси илтӗнчӗ.В эту минуту до него опять донесся звук шлепающих по воде весел.
3 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.
— Юрӗ! — Челкаш, рульне вӑйлӑн сулса, кимме баркӑсен хушшинчи уҫӑ тӗле кӑларчӗ, яка шыв тӑрӑх вӑл хӑвӑрт шӑвӑнчӗ, кӗсменсен айӗнчи шыв сенкер фосфорит ҫутипе хыпса кайрӗ: унӑн вӑрӑм ленти, ҫемҫен йӑлтӑртатса, кимӗ хӳри хыҫӗнчен вӗлтӗртетсе пычӗ.
II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
40. Якорьсен вӗренӗсене касса татса, якорӗсене тинӗсрех хӑварчӗҫ; унтан карапа тытса пыракан кӗсменсен, ҫыхса лартнӑскерсен, пӑявӗсене салтса ярса, ҫиле май пӗчӗкҫӗ парӑс карса ҫыран хӗрринелле кайрӑмӑр.40. И, подняв якоря, пошли по морю и, развязав рули и подняв малый парус по ветру, держали к берегу.
Ап ӗҫс 27 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.
- 1