Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑшкӑрнинчен (тĕпĕ: кӑшкӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тӳре-шарасем юнаса кӑшкӑрнинчен мар, калас шухӑшӗсем йӑлтах арпашса кайнӑран.

Куҫарса пулӑш

XXVI // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Эпӗ, ку ҫын кӑшкӑрнинчен хӑраса, лашана хӑваларӑм, анчах лаша пӗрре те ярса пусмарӗ.

Куҫарса пулӑш

Асамат кӗперӗ айӗнчен тухма кайни // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 3–192 с.

Кӗтерне ӑна тата тем те пӗр каласа вӑрҫҫа тӑкасшӑнччӗ, анчах, малтан хӑй кӑшкӑрнинчен хӑй хӑраса кайнӑскер, майӗпен ҫеҫ ҫиллессӗн ыйтрӗ:

Куҫарса пулӑш

V // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Ҫурт умӗпе иртекен хӗр ун ҫине пӑхса илчӗ, тӗсрен тухнӑ ула будка ҫумӗнче тӑракан часовой хаяррӑн кӑшкӑрнинчен те хӑрамарӗ вӑл.

Девушка, проходившая по панели, остановилась, вглядываясь, несмотря на грозный оклик часового у полосатой, тоже ветхой и облупившейся будки.

XXVII сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Улӑхри ҫынсем пурте капитан кӑшкӑрнинчен шартах сикрӗҫ, вӗсем пурте ҫӗр ҫине лаплатса выртрӗҫ.

Все, кто был на лугу, вздрогнули от этого окрика и бросились на землю.

VIII сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Урса кайнӑ кӗтӳ, кӑшкӑрнинчен хӑраса ӳкнӗскер, ляхсен полкӗсем ҫине кӗрсе кайрӗ, утлӑ ҫара каялла чакарса пурне те таптаса, сапаласа ячӗ.

Поворотило назад все бешеное стадо, испуганное криком, и метнулось на ляшские полки, опрокинуло конницу, всех смяло и рассыпало.

VII // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

— Ҫитет сана пакӑлтатма! — чӗререн кӑшкӑрнӑ Хоу, анчах хӑй кӑшкӑрнинчен хӑй вӑтанса, каҫару ыйтнӑ пек хушса хунӑ:

— Хватит тебе болтать! — с сердцем крикнул Хоу, но, устыдившись грубости, как бы извиняясь, добавил:

XIX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

— Тӗрмере кӑшкӑрнинчен тӗлӗнмелли ҫук, хӗрӗм.

— Крики в тюрьме не диво, милая.

II // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ӑна алтса кӑларса ун ҫинчен Ваҫили Андрейча йӑвантарса яракан мужиксем кӑшкӑрнине илтсен, леш тӗнчере те ҫавӑн пекех ҫынсем кӑшкӑрнинчен, тата вӗсен ӳчӗсем те ҫакӑнти пекехрен вӑл тӗлӗннӗ; анчах хӑй ку тӗнчерех пурӑннине ӑнланса илсен, вӑл уншӑн хӗпӗртемен, хурланнӑ пек те пулнӑ, хӑйӗн ура пӳрнисене тӑм тивнине сиссен вӑл пушшех хурланнӑ.

Но когда он услыхал кричащих мужиков, откапывавших его и сваливавших с него закоченевшего Василия Андреича, он сначала удивился, что на том свете так же кричат мужики и такое же тело, но когда понял, что он еще здесь, на этом свете, он скорее огорчился этим, чем обрадовался, особенно когда почувствовал, что у него пальцы на обеих ногах отморожены.

X // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Ҫавӑн пек кӑшкӑрнинчен хӑранӑ пек, юланут хӑй лашине хыттӑн каялла пӑрса янӑ.

Как бы испуганный этим возгласом, всадник круто повернул своего коня.

XL сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Ял хӑлхасӑрланнӑ пек, чӗлхесӗрленнӗ пек пулса тӑчӗ, ҫынсен чӗрисенче тӑшмана курайманлӑх туйӑм вӑрттӑн капланса пычӗ, ҫак курайманлӑх хирӗҫле кӑшкӑрнинчен ытларах чӗнменнинче палӑрма пуҫларӗ.

Село как будто оглохло, онемело, затаилось в страшной, непримиримой ненависти к врагу, и ненависть эта еще больше чувствовалась в молчании, чем в криках протеста и боли.

23 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Амӑшӗ Рыбин кӑшкӑрнинчен хӑраса кайрӗ, вӑл ӑна пӑхрӗ те унӑн сӑнӗ-пичӗ улшӑнса, начарланса кайнине, сухалӗ тикӗс мар пулса тӑнине, ун айӗнче пит шӑммисем палӑрнине курчӗ.

Мать испугалась его крика, она смотрела на него и видела, что лицо Михаила резко изменилось — похудело, борода стала неровной, под нею чувствовались кости скул.

V // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Чакаксем кӑшкӑрнинчен, вӗсем пӑшӑрханса пӗр турат ҫинчен тепӗр турат ҫине сике-сике ларнинчен, чакаксен пурнӑҫӗ-йӑлинче чакак хӳресӗр юлнинчен ытла урӑх пысӑк мӑшкӑл пулманни лайӑх курӑнса тӑнӑ.

И было видно по всему сорочьему стрекотанию, по всей суете, что нет в сорочьем быту большего сраму, как лишиться сороке хвоста.

Ҫӑмӑлттай // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 57–61 с.

Каҫсерен вӗсем йӑвине пуҫтарӑнса чӗпписене ҫунаттисемпе хупласа тӑмана чӗпписем кӑшкӑрнинчен хӑраса чӗтресе ларчӗҫ!

По ночам они забирались в своё гнездо, прикрывали собой птенчиков и дрожали от страха при каждом крике голодных совят.

Вӑрман разведчикӗсем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 107–116 с.

— Эпир кӑшкӑрнинчен мӗн усси пур?

— А что толку от нашего крику?

IX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех