Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑшкӑрмарӗ (тĕпĕ: кӑшкӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кӗтерук кӑшкӑрмарӗ те, Кирек ӑҫта ӳксен те пур-пӗрех мар-и?

Куҫарса пулӑш

VIII // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Минин ыратнипе пӗтӗм пӗвӗпе туртӑнса илчӗ, ҫапах кӑшкӑрмарӗ, шӑлне ҫыртрӗ, парӑннине систерсе, лӑшах пулчӗ: ара, утамана вӑйпа ҫӗнтереес ҫуккине пурте пӗлеҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Санюк пӑрӑнмарӗ, кӑшкӑрмарӗ, чакӑр куҫне кӑна чарса пӑрахрӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Ы-ых! — терӗ Хуснутдинов, анчах кӑшкӑрмарӗ, шӑлне ҫыртрӗ.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Кӑшкӑрмарӗ, макӑрмарӗ Санюк, пачах урӑхла, ахлатса илчӗ те ӑҫта тӑнӑ ҫавӑнтах урайне ларчӗ, чакӑр куҫне чарса, пӗр мӑчлаттармасӑр пӑхрӗ, пӑхрӗ вара упӑшкине…

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Никам та кӑшкӑрмарӗ, шавласа каймарӗ — капитан тата-тата каланӑ сӑмахсенче матроссем хӑйсене халиччен пулман темӗнле япала кӗтнине туйрӗҫ.

Никто не крикнул, не зашумел — нечто не совсем простое чувствовали матросы в отрывистых словах капитана.

V. Хатӗрленӳ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Вӑл кӑшкӑрмарӗ те, макӑрмарӗ те, ун вырӑнне Эмилӗн куҫӗнчен куҫҫуль чарӑнми юхать, анчах ҫакна вӑл хӑй те асӑрхамасть.

Он не кричал и не плакал, зато у Эмиля текли слёзы, но он этого и сам не заметил.

Шӑматкун, декабрӗн 18-мӗшӗнче Эмиль пӗтӗм Ленниберга ялне тӗлӗнтерчӗ, ҫакӑншӑн унӑн мӗнпур ҫылӑхӗсене каҫарчӗҫ. Тӗрӗсрех каласан, вӗсем ҫинчен манса кайрӗҫ // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Унӑн ал шӑммисемпе ура шӑммисене хуҫма тытӑнчӗҫ, шӑмӑ хуҫӑлнӑ сасӑ шӑп тӑракан халӑха аякках илтӗнчӗ, панянкӑсем куҫӗсене чарса пӑрахрӗҫ; анчах Остап кӑшкӑрмарӗ те, йынӑшмарӗ те; вӑл пӗр йынӑшмасӑр тӳссе ирттерчӗ, ун пит-куҫӗнче сехӗрленни палӑрмарӗ.

Ни крика, ни стону не было слышно даже тогда, когда стали перебивать ему на руках и ногах кости, когда ужасный хряск их послышался среди мертвой толпы отдаленными зрителями, когда панянки отворотили глаза свои, — ничто, похожее на стон, не вырвалось из уст его, не дрогнулось лицо его.

XI // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Халӗ ӗнтӗ: «йышӑннӑ!» тесе никам та кӑшкӑрмарӗ.

Теперь уже никто не кричал: «Занято!»

VI сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Пӗр кӑркки кӑна, ҫиленсе ҫӳрекенни, кӑшкӑрмарӗ.

Только тот, который фыкал, не кричал.

Кӑрккасем ҫинчен // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Люба кӑшкӑрмарӗ, урисемпе кӑна тӑпӑртаткаларӗ.

А Люба не кричала, а только ножками топала.

Эпир каллех зоосада кайрӑмӑр // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Хӗрача урӑх кӑшкӑрмарӗ, мана алӑран ярса тытрӗ те, эпир алӑпа сулкаласа: — И! И! И! — тесе пытӑмӑр.

А девочка не стала кричать, а взяла меня за руку, и мы стали руки качать и говорить: — И! И! И!

Эпӗ пӗчӗк лаша утланса ҫӳрени // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Манӑн вӑл кӑшкӑрнине пит! илтес килетчӗ, анчах кӑшкӑрмарӗ.

Я всё хотел, чтобы он свистнул, но он не свистнул.

Эпӗ машиниста курни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Вӑл халӗ уксахламарӗ, ури ыратать тесе кӑшкӑрмарӗ

Он уже не жаловался на ногу…

5 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Вӑл Николай Иванович ҫине ҫынсем умӗнче кӑшкӑрмарӗ, анчах та характера килте хӑварма ҫук-ҫке, ӗҫе пырсан та ӑна кӗсьене чиксе хумалла мар.

Она не кричала на него при людях, но ведь характер не оставишь дома и, приходя на работу, в карман не спрячешь.

56 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Никам та кӑшкӑрмарӗ.

Никто не вскрикнул.

XVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Анчах ку хутӗнче вӑл ытла хытах кӑшкӑрмарӗ.

Но уже тише крикнул.

2 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Нимӗҫ ҫапнисенчен вӑл пӑрӑнмарӗ, кӑшкӑрмарӗ, макӑрмарӗ.

Он не уклонялся от ударов, не кричал, не плакал.

4 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Ҫӳҫенмерӗ те, кӑшкӑрмарӗ те вӑл, вӑр-вар ҫаврӑнчӗ те, хӑнасене тӗрткелесе, Ҫемене хирӗҫ ыткӑнчӗ.

Не вздрогнув и не вскрикнув, она проворно обернулась и, расталкивая людей, бросилась навстречу Семену.

XXVIII сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Ольга кӑшкӑрса ярас пек темле тӗлӗнмелле сасӑ кӑларчӗ, анчах кӑшкӑрмарӗ.

Какой-то странный звук издала Ольга горлом — будто хотела вскрикнуть, но подавила крик.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех