Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑшкӑракан (тĕпĕ: кӑшкӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Акӑш-макӑш, асар-писер вут ҫулӑмӗсем чӑнах та хуран тавра тӗпсӗр ханкӑртан явӑнса-амаланса, пал-пал пӑрлатса хӑпараҫҫӗ те кашкӑр чӗлхиленсе тӗпсӗр тӳпенелле тӑсӑлаҫҫӗ; хурантан вара ҫухӑракан, йынӑшакан, кӑшкӑракан, макӑракан, тӗнчене те чӗрене ҫурасла, хӑлхана та ҫӑт хупласа хурасла сасӑсем янӑраса тӑраҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

Кӗҫех пысӑках мар пӳлӗм темӗнле кӑшкӑракан, ҫухӑрашакан сасӑпа тулса ларчӗ.

Куҫарса пулӑш

Ирхи сывлӑм // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ӑшӑ ҫумӑр: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1986. — 128 с. — 84–112 с.

Ушкӑнран пӗри кӑшкӑракан еннелле ҫаврӑнчӗ.

Куҫарса пулӑш

XII // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ҫул пуҫламӑшӗ: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 96 с. — 3–84 с.

Хородничану хута кӗрекен ҫын пек кӑшкӑракан ача патнелле пӗшкӗнчӗ:

Хородничану покровительственно наклонился над кричащим:

Саккӑрмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Тепре саврӑнса пӑхрӑм — кӑшкӑракан ҫын арман хуҫи Шӗшлӗ Якурӗ иккен.

Куҫарса пулӑш

Асамат кӗперӗ айӗнчен тухма кайни // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 3–192 с.

Вӗсемшӗн эпир пухура кӑшкӑракан карма ҫӑварсем кӑна.

Куҫарса пулӑш

18. Сухала хитрешӗн ҫеҫ ӳстермеҫҫӗ // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Ҫӗрӗпе илтӗнсе тӑчӗ хӑйсене асаплантарнине тӳсеймесӗр кӑшкӑракан ҫынсен сасси.

Куҫарса пулӑш

12. Ямпах урам // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Стара ҫӗнӗ сасӑ тӗлӗнтерет те аптӑратать — тӗкӗл тура вӗҫевӗлле сӗрлекен, майӗпен-майӗпен вӑйланакан, ҫӳлерех те ҫӳлерех ҫӗкленекен, пӑхӑр мӑйрака пек кӑшкӑракан, тискер этем сасси.

Новый звук поразил Стара — жужжащий, как полет шмеля, постепенно усиливающийся, взбирающийся все выше и выше, трубящий, как медный рог, голос дикого человека.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 415–430 с.

Чунӗ уҫӑмсӑррӑн сӗрлет-вӗрет, ӑна кирлӗ ҫӗре куҫармалла; кӑшкӑракан шӑплӑха пусармашкӑн вӑрмана сасӑсемпе тултарса лартмалла.

Неясное кипение души требовало исхода, движения; лес должен был наполниться звуками, способными заглушить кричащую тишину.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Ҫапла вут ҫутисем ҫумӗнчен, винтовкӑсем ҫумӗнчен, шавлакан салтаксем умӗнчен, кӑшкӑракан ораторсем патӗнчен, нимӗн тума аптӑранипе ҫилленнӗ офицерсем умӗнчен, ҫӗкленнӗ кӑмӑлпа эпӗ хавассӑн утса халиччен курман вокзал таврашӗнчи тӗттӗм урамсем тӑрӑх кайрӑм.

Так мимо огней, мимо винтовок, мимо возбужденных солдат, кричавших ораторов, растерянно-озлобленных офицеров я, взволнованный и радостный, зашагал в темноту незнакомых привокзальных улиц.

V сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Хӑйӗн карети ҫинче ларса войскӑсем патӗнчен иртсе кайнӑ чухне Наполеона саламласа кӑшкӑракан сасӑсем илтӗннӗ.

Проносясь в своей карете мимо войск, Наполеон слышал приветственные крики.

I сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ, Иван Яковлев. Брагин М.Г. Фельдмаршал Кутузов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 162 с.

— Тата ҫавӑн пек хурлӑхлӑ кӑшкӑракан вӗтӗ шапасем пур теҫҫӗ, — терӗ Павлуш.

— А то, говорят, есть такие лягушки махонькие, — продолжал Павел, — которые так жалобно кричат.

Бежин ҫаранӗ // Ярукка Сантри. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 71–91 с.

Унта тахӑшӗ матроссен авалхи, кичемлӗ, пӗр евӗрлӗ тата кашни йӗрки хыҫҫӑн чӗтретсе кӑшкӑракан юррине юрлать.

Там кто-то пел старинную скучную, однообразную матросскую песню с завывающей трелью в конце каждой строки.

XXIII сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

— Ҫӑлӑр! — тесе кӑшкӑракан Игнат пичченӗн сасси аякран илтӗннӗ пек туйӑнать.

— Спасите! — словно издалека слышу я крик Игната.

10. Юханшыв ҫинче // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Юлашкинчен, Спартакӑн хӑйӗн те Рим ҫине наступлени тӑвас шанчӑкӗ ҫухалнӑ, мӗншӗн тесен ҫав похода тӑвас тесе кӑшкӑракан легионсем хӑйсене йӗркесӗр тыткаланӑ, пӑхӑнми пулнӑ.

Между тем Спартак не смог продолжать наступление на Рим из-за наглого поведения и неповиновения тех самых легионов, которые так шумно требовали этого похода.

XIX сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Вара, паҫӑр дикобраз ҫинчен кӑшкӑракан пиччех, унӑн йӗпписем питӗ хыта чикме пултараҫҫӗ, тесе пӗлтерчӗ.

А потом дядя, который кричал про дикобраза, говорил, что эти колючки очень могут колоть.

Дикобраз // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Ҫак арканчӑк шӑмӑсем ҫур сехет каярах кӑна сиксе ҫӳрекен, хӑваласа кӑшкӑракан, тулли пурнӑҫлӑ ҫамрӑк пӑлансем пулнӑ.

Час тому назад это был живой олененок, он резво бегал и мычал.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Сасӑсен пӑттинче Аэлита хӑлхисем тӑса-тӑса кӑшкӑракан тӗлӗнмеллерех сасса темиҫе хутчен те илтрӗҫ:

Несколько раз в каше звуков слух Аэлиты улавливал странный голос, вопивший протяжно:

Авалхи юрӑ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Кӑшкӑракан ача тӳрех калаҫма тытӑнчӗ, мана лӑпкӑн та кӑштах мӑнкӑмӑллӑраххӑн ответлеме тапратрӗ.

Мальчишка с крика сразу перешел на разговор и отвечал спокойно, даже с достоинством.

2 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

— Ӑҫталла? — сурӑха хӑваласа кӑшкӑракан кӗтӳҫӗ пекех, Вавила еннелле кӑшкӑрса ячӗ Четыхер.

— Куда? — крикнул на него Четыхер, как пастух на барана.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех