Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑна сăмах пирĕн базăра пур.

кӑна (тĕпĕ: кӑна) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Титок кӗҫенсе янӑ кӗсрине тӑпах чарчӗ, ҫаврӑнса пӑхрӗ, чикарккине сурса пӑрахрӗ те, вӑкӑрӗсенчен маларах иртсе, хуллен кӑна:
Титок остановил заржавшую кобылу, оглянулся, выплюнул цигарку и медленно заехал быкам наперед, негромко сказал:

6-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Тӳпемрен каҫсан, Виле варӗ патӗнче, юр ҫине выртса юлнӑ вӑкӑр тислӗкне асӑрхарӗ, лашине чарса тӑратрӗ: тислӗкӗ ҫӗнӗскер, ӑна ҫӳхе пӑр ҫурхахӗ тин кӑна карса илнӗ.
На той стороне бугра, возле Мертвого буерака, приметил на снегу бычачий помет, остановился: помет был свежий, на нем только недавно изморозью, тончайшей пленкой лег ледок.

Ун хыҫӗнчен ҫатан картасемпе хытхура тураттисем ҫине куҫа алчӑртакан ҫутӑ кристаллӑ кӗмӗл евӗр шурӑ тусан кӑна ҫӗкленсе юлчӗ.
За ним восставала белая пыль, медленно оседая на плетнях и на ветках бурьяна слепяще-ярким кристаллическим серебром.

Кинеми куҫҫуль витӗр тав тума тытӑнсан, Соломон уҫҫӑн кулса илнӗ те: — Тӑхта, — тенӗ, — ку кӑна мар-ха.
Когда же она со слезами стала благодарить царя, он ясно улыбнулся и сказал: — Подожди, это еще не все.

V сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Ӑна итлесе, вӑл сӑмаха ҫирӗп тытма пӗлнинчен, ҫӗнӗ кӗрӳ ҫак териех ырӑ пулнинчен питӗ тӗлӗннӗ хурах, хӗре вара тӗрӗс-тӗкел кӑларсӑ янӑ кӑна мар, тӑпӑлтарса илнӗ хаклӑ япалисене те каялла тавӑрса панӑ.
И разбойник, выслушав ее, так удивился ее верности слову и так тронулся добротой ее жениха, что не только отпустил девушку с миром, но и возвратил ей отнятые драгоценности.

Сылтӑм алӑ енӗпе ун амӑшӗн, Вирсавин, тронӗ ларнӑ, анчах вӑл, ватӑлӑхӗ ҫитнине пула, юлашки вӑхӑтра хулара сайра кӑна курӑнкаланӑ.
По правую руку стоял трон для матери его Вирсавии, но в последнее время благодаря преклонным летам она редко показывалась в городе.

Марина хӗп-хӗрлӗ хӗрелсе кайрӗ, кӗнчелине шӑлт-шалт кӑна кӑмака хыҫнелле тӗртсе лартрӗ.
Марина вспыхнула, с силой сунула к печи прялку.

5-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Лутра кӑна пӗчӗк пӳлӗмре кӗнчеле кӑлтӑрми ыйӑхлаттармалла сӗрлесе ҫаврӑнать, пӳрчӗ ӑшӑ.
В низенькой комнатушке снотворно жужжала прялка, было жарко натоплено.

Хӑшпӗр чухне кӑна, Францие эмиграцие тарнӑ Аникей Девяткинӑн аслӑ ывӑлӗпе хирӗҫ пулкаласан, Андрей шуралса каять: ашшӗпе ывӑлӗ ытла та тӗлӗнмелле пӗр пек сӑнарлӑ.
Иногда лишь, встречаясь со старшим сыном Аникея Девяткина, эмигрировавшего во Францию, бледнел: так разительно было сходство между отцом и сыном.

Пухусене те вӑл Андрей хыҫҫӑн сӑнас шутпа кӑна ҫӳреме пуҫларӗ: Андрей унта ҫамрӑк хӗрарӑмсемпе вылямасть-и?
Она стала ходить на собрания только для того, чтобы там наблюдать за Андреем — не играет ли Андрей с молодыми бабами?

Макар Нагульнов кӗскен кӑна каларӗ: — Ырламастӑп, Андрюха!
Макар Нагульнов коротко сказал: — Не одобряю, Андрюха!

— Мишкӑна хӑюллӑхӗшӗн юрататтӑмччӗ, сана ӗнтӗ… ытахальтен кӑна, нимӗншӗн те мар, — ҫав вӑхӑтрах ҫунса тӑракан пӗчӗкҫеҫ хӑлхине Андрей кӑкри ҫумне тӗршӗнтерчӗ.
— Мишку за смелость любила, а вот тебя… так, ни за что, — и прижалась к груди Андрея маленьким пылающим ухом.

— Санра казак хастарлӑхӗ йӗрӗнчӗк тумлам кӑна юлнӑ иккен.
— В тебе казачьего — поганая капля.

Хампа тантӑшлисен ывӑл-хӗрӗсен ачисем ҫине пӑхатӑп та, куҫҫулӗпех пит-куҫӑма ҫӑватӑп: вӗсен карчӑкӗсем валли савӑнмалли те, йӑпанмалли те пур, эпӗ кӑна, шӑтӑкӗнче ларакан тыркас пек, пӗр пӗччен…
Гляну на чужих внуков, да так слезьми и умоюсь: у других-то старухам радость да утеха, а я одна, как суслик в норе…

Вӑкӑр пек мӑшлатса кӑна ларать.
Набычится и сопит.

Андрей, ҫил ҫуласа тасатнӑ виле шӑмми евӗр шурса кайнӑскер, хӑяккӑнрах тӑрса, хӗҫҫине старик ӗнси ҫине сулса ярас тесе ҫӗкленӗччӗ кӑна, — ун ури умне ӳлесе, ҫухӑрашса та макӑрса манкаллӑ вӗтӗр-шакӑр ачасем кӗпӗрленсе тӑчӗҫ.
Андрей, белый, как облизанная ветрами мертвая кость, избочившись, уже занес шашку над стариковской шеей, но тут-то и посыпались ему под ноги с ревом, с визгом, с плачем разнокалиберные сопливые ребятишки.

Куҫӗсем кӑна юлнӑччӗ…
Одни глаза остались…

Гуселыциков генералӑн тупписем кӗрӗслеткелени хуллен кӑна илтӗнет.
Глухо погромыхивают орудия генерала Гусельщикова.

Ашшӗ ӑна вилнӗ чух мӗн пурӗ те аслашшӗн шӑйӑрӑлса пӗтнӗ, йӑлтӑркка тӗсне ҫухатнӑ йӗннинче упранакан хӗҫне кӑна парса хӑварнӑ.
От покойного отца осталась в наследство одна дедовская шашка в отерханных, утративших лоск ножнах.

Шухӑшласа пӑхсан та ара: авланнӑ пиччесем кӑна виҫҫӗ пулнӑ манӑн.
Да ведь вздумать: трое женатых братов у меня было.

4-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Страницăсем:

1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
...
1521

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика