Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Тӗрлӗ укҫа-тенкӗ ҫӑл куҫӗсен шучӗпе малашне пурнӑҫламалли проектсене йӗркелемелле тата пӗрлештермелле, ҫав шутра патшалӑхпа уйрӑм ҫынсен ӗҫтешлӗхӗн никӗсӗ ҫинче те.

Сформировать и сгруппировать проекты для дальнейшей реализации за счет различных источников, в том числе на основе государственно-частного партнерства.

Чӑваш Республикин Патшалӑх Канашне 2024 ҫул валли янӑ Ҫыру // Олег Николаев. https://www.cap.ru/action/activity/sobit ... sudarstven

Пухнӑ даннӑйсем Чӑваш Ен ҫӑл куҫӗсен цифра карттине туса хатӗрлес тата экологи туризмне аталантарас ӗҫре пысӑк пулӑшу кӳрӗҫ.

Собранные данные послужат хорошей основой для создания цифровой карты родников и развития экологического туризма.

Чӑваш Республикин Патшалӑх Канашне 2024 ҫул валли янӑ Ҫыру // Олег Николаев. https://www.cap.ru/action/activity/sobit ... sudarstven

Чиркӳ ӑшӗн типтерлӗхӗ, турӑшсем ҫинчи сӑнланнӑ таса ҫынсен куҫӗсен вичкӗнлӗхӗ чуна сисчӗвлентерет…

Куҫарса пулӑш

Асамлӑ ҫул // Юрий Исаев. Исаев Ю.Н. Ҫӗнӗ касӑн шухӑ яшӗсем: калавсем, асаилӳ, тӗрленчӗксем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2023. — 149 с. — 54–62 с.

Тӑваткӑлрах ырхан пичӗ ҫинче тинтерех пиҫме тытӑннӑ панулми тӗсӗ ҫиҫет (курортра каннин палли пек туйӑнчӗ вӑл мана), тӑртанчӑкрах куҫ хупанкисем хӑмӑр куҫӗсен хӗррине хупласа тӑраҫҫӗ, ҫӳллӗ сӑмси тӳме пек пӗчӗк мӑйӑх ҫине усӑннӑ.

Куҫарса пулӑш

XII // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 94–253 с.

Улюк куҫӗсен тӗксӗмрех ҫутинче эпӗ ӑна Алиса илемӗ илӗртнине асӑрхатӑп, анчах савӑнтарнине курмастӑп.

Куҫарса пулӑш

II // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 5–93 с.

Унӑн вӗри ытамне лекес пулсан, унӑн хӑмӑр куҫӗсен суя ӑшшине туйсан, хӑвна ху чарма йывӑр.

Куҫарса пулӑш

Ҫӑлӑнӑҫ // Василий Игнатьев. Игнатьев В.Г. Шӑпчӑк катинче: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 188 с. — 105–115 с.

Ӑнланчӗ-ши вӑл ман сӑмахсене, ҫук-ши, пӗлместӗп, анчах халӗ мана самаях хӑй куҫӗсен ытамӗнче тытса тӑчӗ, унтан мӑтӑк хӳрипе ик-виҫӗ хут лӗп варкӑшпа палӑри-палӑрми хускалкалакан ӑвӑс ҫулҫи пек мӑран вылятса илчӗ, вара, хӑлхине вырттарса, хӑйне хӑй «ҫӗнкелесе», васкамасӑр ман паталла ҫывхарчӗ.

Куҫарса пулӑш

Вӑрттӑн сыхлавҫӑ // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 36–70 с.

Род куҫӗсен ыйтуллӑ сӗмӗ мӑнаҫлӑхпа ылмашӑнчӗ.

Вопросительное выражение глаз Рода сменилось высокомерным.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 415–430 с.

Ун хыҫҫӑн алӑк шатлатса хупӑнсан ҫурӑмӗ тӑрӑх сивӗ чупса иртрӗ, — Джесси аппӑшӗн сӑн-сӑпачӗ ҫав тери хӑрушӑччӗ: курайманлӑхӑн тӗттӗм-сивлек йӗрӗсем, куҫӗсен тискер йӑлкӑшӑвӗ, унта хупӑнса вӗрекен тилӗрчӗк шухӑшсем…

Холод пробежал по ее спине, когда дверь захлопывалась за нею, — так страшно было лицо старшей сестры, — все в темных рубцах ненависти и воспаленной мысли, запертой блеском глаз.

XXI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

— Биче… — терӗм унӑн куҫӗсен йӑлтӑрккипе кӑштах та улталанмасӑр, анчах ӑна хама нимӗнпе те пама мехел ҫитерейменрен ҫак сӑмахсене калама тивет, — Биче, пурте пуриншӗн те уҫӑ.

— Биче, — сказал я, ничуть не обманываясь блеском ее глаз, но говоря только слова, так как ничем не мог передать ей самого себя, — Биче, все открыто для всех.

XXXIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Чӗнтӗрлӗ тӗксӗм пӗркенчӗкпе хупланнӑ питне курмастӑп, унӑн хура куҫӗсен йӑлтӑрккине ҫеҫ ярса тытрӑм.

Ее лица, скрытого кружевной отделкой темного покрывала, я не видел, лишь поймал блеск черных глаз.

XVII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Ҫырӑва куҫӗсен туйӑмсӑр куҫӑмӗпе вуласа тухрӗ, хырӑннӑ ҫӑвар кӗтесне хӑнӑхнӑ кулӑпа хуҫлатрӗ, ҫемҫе пукан ҫине таянчӗ те янӑравлӑ, лайӑх лартнӑ сассипе мана тинех евитлерӗ: Филатршӑн е унӑн тусӗсемшӗн мӗнле те пулин ӗҫ тӑвасси уншӑн яланах кӑмӑллӑ.

Прочтя письмо бесстрастным движением глаз, он согнул угол бритого рта в заученную улыбку, откинулся на кресло и громким, хорошо поставленным голосом объявил мне, что ему всегда приятно сделать что-нибудь для Филатра или его друзей.

VIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Хӗрӗн кӑмӑллӑ, ҫирӗп курӑнакан сӑнӗ, тӳлек-хаваслӑ тӗксӗм куҫӗсен вӑрӑм харшисем унӑн сӑн-сӑпачӗ ыйтакан туйӑмсем майлӑ шухӑшлама хистеҫҫӗ.

Привлекательное, с твердым выражением лицо девушки, длинные ресницы спокойно-веселых темных глаз заставляли думать по направлению чувств, вызываемых ее внешностью.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Ҫулӑмлӑ кӑвайтран ҫивӗч кӑвар куҫӗсен купи ҫеҫ юлчӗ, вӗсем ҫӗре, хуҫланакан ҫӗҫҫе, эпӗ ларакан йӗнер тӑхине курӑни-курӑнми ҫеҫ ҫутатаҫҫӗ, эпӗ пуҫ ҫийӗнчи курӑнми ҫулҫӑсен салху чӑштӑртатӑвне тӑнлатӑп.

От пламенного костра осталась кучка огненнозорких углей, скупо озарявших землю, складной ножик и бляхи седла, на котором я сидел, прислушиваясь к заунывному шелесту невидимой, над головами, листвы.

V. Бигӑн ту ҫул // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Ҫак ҫын пит-куҫӗнче чӑнласах — пӗтӗмпех пайӑркаланнӑ; кашни этемӗн физиономийӗнче пур пӗтӗмӗшлӗхе урӑх сӑмахсемпе эпӗ тӗрӗс мар палӑртӑттӑм; ҫамкипе сӑмсин ҫакӑнчӑк линийӗ пирки асӑннӑ хыҫҫӑн ытти йӗрсем ҫине куҫатӑп: куҫ харшисен тата куҫӗсен хӑйсен, ҫӑварӗн кӗтесӗсем усӑнчӑк — тутин ҫирӗп йӗрӗпе; мӑйӑхӗ сухалӗ ҫине ӳкнӗ; ҫӳҫӗ, калпак айӗнчен тӑрмаланса тухнӑскер, тата, ҫӑралӑхне пула, чӑн йывӑр япала иллюзине кӑтартаканскер, — пӑрланса хытнӑ шыв сикки евӗр ҫакӑнса пӗтӗмпех пайӑркаланнӑ.

В лице вошедшего, именно, — все струилось; другим выражением я не точно определил бы то общее, что есть в физиономии каждого человека; упомянув уже об отвесной линии лба и носа, я перейду к остальным чертам: опущенные углы бровей, глаз и рта, с твердой линией губ; падающие в бороду усы; волосы, выбивающиеся из-под шапки и дающие, благодаря густоте, подлинную иллюзию тяжести, — все струилось отвесно, подобно скованному льдом водопаду.

IV. Астарот // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Ланфиерӑн ҫӳлелле кӑнтарнӑ ырхан алли куҫӗсен умӗнче мӗлтлетрӗ те — Горн чӗтреве ерчӗ.

Худая, высоко занесенная рука Ланфиера мелькнула перед глазами, бросив в дрожь Горна.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Халӗ ӑна ҫав тери хӗрӳ туйӑм аптӑратать: ҫепӗҫ сӑн-питлӗ хӗрарӑмпа тӗл пуласси; акӑ вӑл — хӑйне килӗшекен кӗпепе ӗренкелесе Горн чунне хӑйӗн кӑмӑлӗпе ӗлкелетнӗскер, — сӑртсен ҫумӗпе, вӑрман хӗррипе, Горн куҫӗсен тӗлӗнчен иртсе пырать, ҫыранри ҫемҫе юшкӑнра хаклӑ пушмакӗпе пута-пута утать, аташса каять те унӑн, Горнӑн, пӳрт алӑкӗнчен шаккать.

Теперь он страстно хотел, чтобы женщина с мягким лицом, выкроившая его душу по своему желанию, как платье, идущее ей к лицу, прошла мимо холмов, и леса, и его взгляда, погружая дорогие ботинки в мягкий ил берега, заблудилась и постучала в дверь его дома.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Тӗссӗрленнӗ куҫӗсен куҫӑмсӑр га тӑмсай йӑлтӑрккиллӗ, ҫӗтӗк-ҫатӑк тумлӑ, шерте пек тӳрӗ, ҫара уран ҫак этем хӑйне кӗлмӗҫле сӑнарлакан шуйттан пек ним мар кӑтартаять.

Прямой, как жердь, с тупым, неподвижным блеском выцветших глаз, в лохмотьях и босиком, он мог бы отлично сойти за черта, прикинувшегося нищим.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Пачах хускалми, тӗксӗмленнӗ куҫӗсен умӗнче — ҫав самантра мӗнле пӑхнӑ ҫапла хытса тӑнӑ сӑн-питсем, паркетӑн ҫиҫмен йӑлтӑркки, ҫил вӗлкӗштерекен чӳрече каррисем тата чӗрӗ мар пин-пин япала, — вӗсем тертленӳ пирки унӑн сӑлтавӗнчен те ытларах аса илтереҫҫӗ.

Остановившимся, потемневшим взором смотрел он на застывшие в определенном выражении черты лиц, матовый лоск паркета, занавеси окна, вздуваемые ветром, и тысячи неодушевленных предметов, напоминающих о страдании глубже, чем самая причина его.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Кунта, чуралӑх ҫӑл куҫӗсен хушшинче, ҫак палӑк, манӑн шухӑшӑмпа, — хӑйӗн вырӑнӗнче.

Здесь, среди источников рабства, памятник этот, мне кажется, на своем месте.

XV. Ливингстон // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.