Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

курнӑҫнӑшӑн (тĕпĕ: курнӑҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Те вӑтаннипе, те хӑй тетӗшӗпе ҫапла пӗр кӗтмен ҫӗртен курнӑҫнӑшӑн аптраса ӳкрӗ, — кӑмӑлсӑр пек те курӑнчӗ вӑл.

То ли от стеснения, то ли от неожиданной встречи с братом, вид у него был обиженный.

VI. Тӑван ҫуртран аякра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Акӑ мӗн пӗлтерчӗ вӑл: аттепе аннеҫӗм хушшинче хӑрушӑ харкашу пулса иртнӗ (хӗр-тарҫӑсен пӳлӗмӗнче йӑлтах илтӗннӗ; вӗсем нумай япала ҫинчен французла калаҫнӑ пулин те, горничнӑй хӗр Маша, пилӗк ҫул Парижра пӗр ҫӗвӗҫӗ патӗнче пурӑннӑскер, йӑлтах ӑнланнӑ); аннеҫӗм аттене тӗрӗс мар пурӑннӑшӑн, кӳршӗри пикепе курнӑҫнӑшӑн айӑпланӑ; атте малтан тӳрре тухма хӑтланнӑ, унтан тарӑхнӑ та аннеме «унӑн ҫулӗсем ҫинчен астутарнӑ», вара аннеҫӗм макӑрса янӑ; аннеҫӗм тата ватӑ княгиньӑна вексель панине асӑннӑ, княгиня ҫинчен те, унӑн хӗрӗ ҫинчен те япӑх каланӑ; атте вара ӑна юнаса хӑратнӑ.

От него я узнал, что между отцом и матушкой произошла страшная сцена (а в девичьей все было слышно до единого слова; многое было сказано по-французски — да горничная Маша пять лет жила у швеи из Парижа и все понимала); что матушка моя упрекала отца в неверности, в знакомстве с соседней барышней, что отец сперва оправдывался, потом вспыхнул и в свою очередь сказал какое-то жестокое слово, «якобы об ихних летах», отчего матушка заплакала; что матушка также упомянула о векселе, будто бы данном старой княгине, и очень о ней дурно отзывалась и о барышне также, и что тут отец ей пригрозил.

XIX // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех